Του Πέτρου Τρουπιώτη
O Πρύτανης του Πανεπιστήμιου
Αθηνών, ο κ Πελεγρινης, ερωτώμενος από δημοσιογράφο για την απόφαση της Συγκλήτου
του Ιδρύματος να αναστείλει την λειτουργιά του και για το αν κινδυνεύει να χαθεί
το εξάμηνο ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής «Πολύ πιθανόν... Αλλά για μένα, το
μεγαλύτερο θέμα είναι να μη χαθεί το πανεπιστήμιο και δεν υπερβάλλω.»
Ο επικεφαλής λοιπόν του στοργικότερου πανεπιστήμιου της χώρας
, του πανεπιστημίου της πρωτεύουσας, δηλώνει με ......πολύ άνεση ότι «είναι πολύ πιθανόν»
να χαθεί το εξάμηνο.
Δηλαδή ότι μπορεί φοιτητές
που έχουν ήδη προγραμματίσει τα επόμενα βήματα τους στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά
ή άλλα, φοιτητές που έχουν αποφασίσει να συνεχίσουν την ζωή τους στον επαγγελματικό στίβο να μην μπορέσουν να δώσουν
εξετάσεις , να καταθέσουν πτυχιακές εργασίες, να πάρουν το πτυχίο τους όπως προγραμμάτισαν.
Και βέβαια να χάσουν χρόνο, ευκαιρίες και χρήματα.
Δηλαδή , φοιτητές
που βρίσκονται στο μέσο των σπουδών τους να κινδυνεύουν να αλλάξουν τον προγραμματισμό
τους , με το ότι αυτό σημαίνει για τους ιδίους και τις οικογένειες τους
Δηλαδή, οι νέοι φοιτητές να μην ξεκινήσουν καν τα μαθήματα τους,
να έχουν την χειρότερη δυνατή εντύπωση για το νέο χώρο σπουδών τους, να αναρωτιούνται
για τους κόπους και τις αγωνίες τους να περάσουν σε ένα πανεπιστήμιο που δεν λειτούργει
Και ίσως να σκάφτονται γιατί δεν επέλεξαν και αυτοί ένα πανεπιστήμιο στο εξωτερικό
οπού θα τελείωναν και γρηγορότερα και χωρίς …αναπάντεχα τέτοια προβλήματα.
Ο κ Πελεγρινης , (που
διδάσκει στο πανεπιστήμιο από τα …29 του χρόνια), το κάνει λέει για να μην χαθεί
το Πανεπιστήμιο.
Μόνον που το Πανεπιστήμιο
( άλλα και τον ίδιο) το πληρώνουμε όλοι οι έλληνες και θέλουμε να λειτούργει
και να παρέχει τις υπηρεσίες για τις οποίες έχει δημιουργηθεί.
Αν οι υπηρεσίες αυτές
δεν μπορεί να είναι τελείες ( κατά τον κ Πρύτανη) γιατί δεν θα υπάρχουν διοικητικοί
υπάλληλοι, ή γιατί θα λείπουν υλικά και άλλα , είναι ένα θέμα. Άλλα είναι ένα θέμα
που πρέπει ο ίδιος και οι συνάδελφοι του να το λύσουν , με ΑΝΟΙΚΤΟ το πανεπιστήμιο.
Όλοι , άνθρωποι, μηχανισμοί
, οργανισμοί και κοινωνία , προσαρμοζόμαστε στα δεδομένα της κάθε στιγμής και προσπαθούμε
να κάνουμε το καλύτερο δυνατό με αυτά που εκείνη την στιγμή έχουμε.
Αυτό λοιπόν θα πρέπει
να κάνει και ο κ Πελεγρίνης. Να ανοίξει το πανεπιστήμιο και να διαχειριστεί την
κατάσταση, να διαπραγματευτεί με το κράτος να κάνει ότι χρειάζεται.
Όμως το πανεπιστήμιο πρέπει
να λειτούργει.
Αν, ο κ Πρύτανης και
οι συνάδελφοι του δεν μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση η δεν θέλουν να γίνουν
«κακοί» με φίλους ή και ψηφοφόρους τους, ή θέλουν να κάνουν πολιτική ( μια και
τον άκουσα σε τηλεοπτική εκπομπή να κατηγορεί όλους τους πολιτικούς πως φταίνε
για όλα) , μπορούν άνετα να παραιτηθούν και να αφήσουν τα Συμβούλια των Ιδρυμάτων
( στην λειτουργιά των οποίων φέρνουν συνεχώς προσκόμματα) να τα διοικήσουν.
Έξαλλου ο κ Πελεγρινης
, σχεδόν αμέσως μετά το τέλος σχεδόν των σπουδών του , άρχισε να διδάσκει στο πανεπιστήμιο
. Μπορεί λοιπόν , αντί να αποχωρήσει από το ίδρυμα σε δυο χρόνια , όπως προβλέπει
ο νομός να αποχωρήσει και τώρα.
Να βγει στην ελεύθερη
αγορά για να δει και την πραγματική κοινωνία πως λειτούργει.
Ίσως μάλιστα να μπορέσει
εκεί να ασκήσει το ταλέντο του στην ηθοποιό και την σκηνοθεσία, ταλέντο που φρόντισε
να μας προβάλει τα χρόνια της πρυτανείας του…
Το ζήτημα είναι τα πανεπιστήμια
να είναι ΑΝΟΙΚΤΑ, ώστε να μένουν και τα μυαλά ανοιχτά….