Ενθάδε κείται το ελληνικό ποδόσφαιρο…

Γράφει ο Χριστόδουλος Σκούντας

Για ακόμη μία φορά το ποδόσφαιρο στη χώρα μας έδωσε τα διαπιστευτήριά του… Σε μία αγωνιστική που ελάχιστοι θα θέλουν να θυμούνται ανεξαρτήτως ομάδας και… χρώματος, αυτοί που στο τέλος μένουν με το χαμόγελο στα χείλη είναι οι κάφροι.

Ορισμένοι από αυτούς έκαναν «ντου» στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ, την στιγμή που ο Μπουγαΐδης έστειλε.....την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του και πήραν τους πάντες στο κυνήγι, χτυπώντας ποδοσφαιριστές, επειδή έκαναν το λάθος να προσπαθήσουν να σώσουν την ομάδα τους! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διακοπεί η αναμέτρηση ΑΕΚ-Πανθρακικός με απόφαση του διαιτητή Τριτσώνη και να μπει μια και καλή ταφόπλακα στις ελπίδες που είχε η Ένωση για παραμονή στην κατηγορία. Βλέπετε, ακόμα κι αν έχανε τελικά η ΑΕΚ από την ομάδα της Κομοτηνής, είχε ακόμα μαθηματικές ελπίδες για να παραμείνει στη Σούπερ Λίγκα, αλλά φαίνεται πως στις κερκίδες το «ξέχασαν». Μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της Ελλάδας λοιπόν βρίσκεται και… με τα δύο πόδια στην Football League, με κανέναν υγιή φίλαθλο ανεξαρτήτως ομάδας να είναι ευχαριστημένος από αυτήν την εξέλιξη.

Επειδή όμως μία φορά δεν είναι αρκετή για να θαυμάσουμε το… μεγαλείο του οπαδού-κάφρου, επεισόδια είχαμε και στο «αιώνιο» ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, όπου οπαδοί των γηπεδούχων θεώρησαν ως καλή ιδέα να υποδεχτούν το πούλμαν των «πράσινων» με αντικείμενα και μολότοφ και τις αστυνομικές δυνάμεις να απαντούν με ρίψη χημικών κάνοντας για λίγο τον περιβάλλοντα χώρο του «Γ. Καραϊσκάκης»… αρένα! Τελικά παίχτηκε κι εκεί ποδόσφαιρο με το τελικό αποτέλεσμα να είναι 1-1 και κανένας να μένει ικανοποιημένος. Οι γηπεδούχοι οπαδοί να αποδοκιμάζουν ό,τι κινείται, οι φιλοξενούμενοι να πανηγυρίζουν που, αν κι έμειναν εκτός Ευρώπης, δεν έχασαν από τον «αιώνιο» αντίπαλο και οι υγιείς φίλαθλοι να ευχαριστούν τον Θεό που ισοφάρισε ο Μήτρογλου και δεν υπήρξαν κι εκεί οπαδικές… επισκέψεις μέσα στο γήπεδο.

Ποιος φταίει για όλα αυτά; Πιθανότατα όλοι μας. Έτσι κι αλλιώς ο αθλητισμός είναι πάντα καθρέφτης της κοινωνίας στην οποία υπάγεται. Ίσως το μόνο που μπορούμε να ευχόμαστε είναι πως όταν στο τέλος οι κάφροι μείνουν μόνοι τους στο γήπεδο καταλάβουν όλοι οι ιθύνοντες στον αθλητισμό πως… τα ‘βγάλαν τα λεφτά τους. Ίσως τότε καταλάβουν πως το προϊόν «ελληνικό ποδόσφαιρο» πλέον δεν αξίζει μία στους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους. Ίσως τότε αλλάξει κάτι.

Μέχρι τότε το ελληνικό ποδόσφαιρο θα θρηνεί για την χαμένη αθωότητά του. Θα θρηνεί για την πάλαι πότε κραταιά ΑΕΚ που τώρα πρέπει να βρει τη χαμένη της ταυτότητα και αξιοπρέπεια στα αλώνια. Θα θρηνεί για το παιδί που δεν μπορεί πλέον να πάει στο γήπεδο και να παρακολουθήσει αγώνα στους ώμους του πατέρα του. Θα θρηνεί για το κασκόλ που, από σύμβολο της ομάδας έγινε προστατευτικό από τις φωτοβολίδες και τα δακρυγόνα.