γράφει
ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Πρέπει
εξ’ αρχής να ομολογήσω ότι φίλους πολιτικούς δεν είχα ποτέ στην ζωή μου, ούτε
και φιλίες με την πολιτική. Όχι γιατί δεν είναι καλοί άνθρωποι και δεν κάνουν
καλή παρέα, αλλά γιατί δεν κατάφερα ποτέ να βρω κοινά σημεία επικοινωνίας.
Γενικά έχω πρόβλημα με τους ανθρώπους που άλλα λένε το πρωί, άλλα το μεσημέρι
και άλλα το βράδυ. Άλλα με ήλιο και ξαστεριά και άλλα με συννεφιά και
καταιγίδα. Σου λένε π.χ. ότι τα κοντάρια και οι αντιασφυξιογόνες μάσκες, είναι......
σκεύη οικιακής χρήσεως που ο καθένας έχει στο σπίτι του ή ότι πιστεύουν ”… σε ένα
σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο με ελευθέρια και δημοκρατία”, λες και υπάρχει σοσιαλισμός
με γαϊδουρινό ή γουρουνίσιο πρόσωπο, ή μήπως, για να το διευκρινίζει, υπάρχει;
Ε’, τι παρέα να κάνεις μ’ αυτούς τους τύπους; Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα
μου σήμερα το ίδιο σοβαρό, αλλά κυρίως ουσιαστικό, που έχει να κάνει με τις
δυσκολίες διαβίωσης χιλιάδων ανθρώπων. Και αυτό είναι το μείζον σήμερα.
Το
πώς φτάσαμε σ’ αυτό το ντροπιαστικό σημείο πολλά στραβά έγιναν, που έχουν
αναλυθεί αρκετά για να καταλήξουμε στο γενικό αλλά ακριβές συμπέρασμα ότι μια
μεγάλη ομάδα πολιτών/τικων ”έφαγε”, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το ψωμί των
υπολοίπων μέχρι του σημείου οι μεν να ευημερούν με ”αόρατα και αδέσποτα”,
κυριολεκτικά και μεταφορικά, περιουσιακά στοιχεία μεγέθους θησαυρού και οι δε
να πεινούν. Διευκρινίζω ότι, δεν εννοώ αυτούς που με την έντιμη και σκληρή
εργασία τους απέκτησαν ό,τι απέκτησαν, εννοώ τα λαμόγια που περιλαμβάνονται
στις λίστες των 54.000 της Τραπέζης της Ελλάδος, των 2.000 της λίστας Λαγκαρντ
και των άλλων χιλιάδων, άλλων λιστών με ληστές.
Βέβαια,
για να επιτύχει μια τέτοια λεηλασία, γιατί περί λεηλασίας πρόκειται, δεν
φτάνουν μόνο τα λαμόγια που είχαν την ”ιδέα”, είναι και οι συνήθεις και απαραίτητοι,
σε τέτοιες περιπτώσεις, ”συμπαραστάτες” και ”υποστηρικτές” τους, αφανείς μεν
αλλά ευδιάκριτοι δε, μεταξύ των οποίων και οι αφελείς... Είναι με δύο λόγια ”Το
Σύστημα”, αυτό που για λόγους αυτοσυντήρησης, αντιδρά τώρα κινητοποιώντας τους ”συμπαραστάτες” τους ”υποστηρικτές” και
τους βλάκες ή αφελείς. Το σχέδιο που εφαρμόζεται έχει την κωδική ονομασία: Η
ιστορία της λίστας Λαγκάρντ, σε συνέχειες και επαναλήψεις.
Και
αν είναι κάποιος που αμφιβάλει γι’ αυτό ας απαντήσει στο ερώτημα: Γιατί σχεδόν
όλο το 24ωρο όλα τα ΜΜΕ, τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά και έντυπα, έχουν ως κύριο
θέμα το ”στικάκι”, την διακίνησή του και την παραχάραξή του και από ποιον και
όχι ο έλεγχος των ονομάτων που περιέχονται σ’ αυτό; Η διακίνηση και παραχάραξή
του είναι ένα θέμα, σοβαρό αλλά ένα και οι πιθανοί κλέφτες είναι άλλο. Γιατί
προσπαθούν να τα μπουρδουκλώσουν έτσι ώστε στο τέλος να μην ξέρουμε για τι
ψάχνουμε, άρα και γιατί μιλάμε;
Και
κάτι άλλο. Σε εποχή που η ανεργία ”σκοτώνει” τα όνειρα των νέων και τους
διώχνει στο εξωτερικό, γιατί οι νεολαίες των κομμάτων σιωπούν και δεν απαιτούν
δυναμικά το ξεκαθάρισμα, σήμερα το αργότερο αύριο, της υπόθεσης αυτής;
Ονόματα, διευθύνσεις και ποσά έχουμε από την Τράπεζα της Ελλάδος, γιατί δεν
οργανώνουμε μια υπηρεσία με αποκλειστικό σκοπό την ολοκλήρωση αυτής της
διαδικασίας εντός τους ελαχίστου δυνατού χρόνου; Και αν δεν μπορούμε εμείς,
γιατί δεν αναθέτουμε την δουλειά σε κάποιον έμπειρο Οίκο του εξωτερικού; Δεν
αξίζει τον κόπο; Βεβαίως ναι, λέω εγώ, αλλά το ”Σύστημα” αντιδρά ώστε η όλη
ιστορία να ξεχαστεί ή να παραγραφεί λόγω… πολυετίας (και αν δεν υπάρχει τέτοιος
όρος θα τον… ανακαλύψουν…). Κι’ αν δεν φτάσει κι’ αυτό, έχουμε και την Προσωπικών
Δεδομένων που μπορεί να γνωμοδοτήσει ”αλα… παιδεραστές”… , ξέρετε, όχι ονόματα! Δύσκολο το’ χετε;