γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Θα ακούσατε ή θα διαβάσατε, πιστεύω, την είδηση ότι: ”Ένα χρόνο μετά την αποκάλυψη από το ΣΔΟΕ της υπόθεσης με τις 184 offshore στο Κρανίδι… καμία υπεράκτια εταιρεία δεν έχει ελεγχθεί, καθώς η ΔΟΥ Ναυπλίου έχει μείνει με δύο ελεγκτές” και ότι τα τυχόν διαπραχθέντα αδικήματα απ’ αυτές (φοροκλοπές και άλλα), μαζί με άλλες 200.000 ανοικτές φορολογικές υποθέσεις, παραγράφονται στο τέλος του.......
χρόνου.
Προσέξτε τώρα μια λεπτομέρεια. Οι ”δανειστές” μας (τα εισαγωγικά δεν είναι διακοσμητικά), απαιτούν, λέει, περικοπή μισθών και συντάξεων, απολύσεις από το Δημόσιο, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και στην υγειονομική περίθαλψη και άλλα άχρηστα και μη. Δεν ασχολούνται καθόλου με τα δισεκατομμύρια ευρώ που είναι καλά ”φυλαγμένα” από εδώ, από εκεί και παραπέρα (κάτι offshore, κάτι Ελβετίες και κάτι… ”παραγραφές” ναααα, μετά συγχωρήσεως), ούτε και με προγράμματα που θα αυξήσουν το Εθνικό εισόδημα, ώστε και αυτοί να πάρουν τα λεφτά τους με ”έντιμο” τρόπο και εμείς να μην κάνουμε την ”δίαιτα” του ’42, για να τους ξεπληρώσουμε. Δεν ασχολούνται καθόλου γιατί δεν τους νοιάζει. Παρένθεση: μου ήρθε στο μυαλό η τακτική των ”κοινών” τοκογλύφων. Όταν δεν τους πληρώνεις σου στέλνουν τους φουσκωτούς και σου σπάνε το πόδι ή το χέρι και αν θέλεις μην πληρώσεις. Κλείνει η παρένθεση αλλά δεν κλείσει η ιστορία του χρέους μας, προς τους ”άλλους” δανειστές με ”άλλες” τακτικές. Τακτικές με σεβασμό προς τα ”ανθρώπινα δικαιώματα”, τις ”δημοκρατικές” διαδικασίες και τους… καλούς τρόπους, μέχρι που σου επιτρέπουν να πεθάνεις με... αξιοπρέπεια (όπως ονομάζεται η υποβοηθούμενη (με κανόνες τρόικας) ευθανασία.
Επανέρχομαι στο θέμα μας. Η καθ’ όλα, αναξιόπιστη και ανίκανη, πολιτική μας ηγεσία, επί ένα χρόνο έχει αφήσει, για να… παραγραφεί προφανώς, η υπόθεση των 184 offshore, όπως επίσης άφησε ένα χρόνο, για να ξεχαστεί (γιατί εδώ δεν ”δουλεύει” η παραγραφή), η ιστορία με την λίστα Λαγκάρντ. Και καλά, λες, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν ”έννομο” συμφέρον για να ”πνίξουν” αυτές τις ιστορίες. Οι ”άλλοι”, οι αδιάφθοροι που παλεύουν και ιδρώνουν νυχθημερόν για την ευτυχία μας, τι κάνουν; Είδατε μήπως τον κ.Τσίπρα (ανακάλυψε τώρα και τα ταξιδάκια στις Βρυξέλες) να ”κατεβάζει” τον Λαό στο δρόμο για να μην παραγραφούν εγκλήματα φοροκλοπής; Θα το κάνει όμως όταν όλα θα έχουν τελειώσει, γιατί δεν τον ενδιαφέρει η ουσία αλλά οι εντυπώσεις που θα του φέρουν ψηφαλάκια. Το ίδιο βέβαια και οι άλλοι, ο ένας εξ’ αριστερών έχει αναλάβει εργολαβικά την προστασία του Λαού από τους εφοπλιστές και δεν τον αφήνει να πάει στο χωριό του, αν είναι σε κάποιο νησί, για λίγη ξεκούραση και ο άλλος, εκ δεξιών, έχει αναλάβει ”φασόν” τα ιερά και τα όσια, ή ό,τι λάχει που έχει ξύλο…
Δείτε τώρα, πως, με αυτά τα μυαλά δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα. Και προσέξτε ότι ό,τι γίνει, αν γίνει, δεν θα προέρχεται απ’ αυτούς. Σ’ αυτή την τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα ο πρωθυπουργός μας, νέος και ωραίος και φιλαράκι (δείξε μου τον φίλο σου) του κ. Γιώργου (νούμερο 72 στην λίστα της παγκόσμιας διανόησης), μίλησε, λέει, στο συνέδριο της International Herald Tribune, για την Ελληνική οικονομική κρίση και είπε, μεταξύ άλλων, ότι: ”…τώρα ήλθε η ώρα να κοιτάξουμε μπροστά, να κινηθούμε μπροστά. Να δούμε πώς θα διορθώσουμε τα λάθη και πώς θα τα αποφύγουμε στο μέλλον” ΤΩΡΑ! Και ότι πρέπει ”να συνειδητοποιήσουμε όλοι τον αναξιοποίητο πλούτο και τα ανεκμετάλλευτα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει η Ελλάδα”. ΤΩΡΑ! Ότι πρέπει ”να ανακτήσουμε ξανά την αξιοπιστία της Ελλάδας διεθνώς”. ΠΑΛΙ; Μα, αυτή δεν την είχαμε ”ανακτήσει” χάρη στον κ. ΓΑΠ ο οποίος, ένεκα αυτού του ”επιτεύγματος”, αυτός έγινε βεντέτα της παγκόσμιας διανόησης κι’ εμείς ζητιάνοι;
Είπε ακόμη ο κ. Σαμαράς ότι στο ζήτημα της ανταγωνιστικότητας ”πρέπει να δώσουμε απόλυτη προτεραιότητα”, αφού αυτή ”αφορά την ικανότητα μιας χώρας να μεγιστοποιεί τις δυνατότητές της, να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που τις παρουσιάζονται”. ΤΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ! Φαντάζομαι ότι οι σύνεδροι δεν θα περίμεναν τέτοια ”εμβάθυνση” στο… χάος. Θα τον σκίσει τον φίλο του τον Γιωργάκη στην επόμενη αναθεώρηση της… λίστας των διανοούμενων.
Και φυσικά, δεν τελείωσε εκεί. Είπε ακόμα ότι πρέπει ”να δώσουμε απόλυτη προτεραιότητα στην διατήρηση της κοινωνικής μας συνοχής. Τα κράτη δεν είναι επιχειρήσεις. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί, ούτε «ανταλλακτικά» μιας μηχανής. Χρειαζόμαστε ελπίδα, για να εξουδετερώσουμε τους κινδύνους, που είναι πολλοί και τους βλέπετε κάθε μέρα γύρω μας, σε όλες τις μορφές του λαϊκισμού και του εξτρεμισμού”. ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ κύριοι; Το πρόβλημά μας δεν είναι ότι δεν έχουμε να φάμε και ότι τον χειμώνα θα τον βγάλουμε με το κάτω… εσώρουχο, αν μας το αφήσουν κι’ αυτό, αλλά ο λαϊκισμός και ο εξτρεμισμός (μας;). Δεν είμαι σίγουρος και δεν το παίρνω απάνω μου να υποθέσω ποιους εννοεί μ’ αυτές τις λέξεις. Πολύ φοβούμαι όμως ότι μάλλον εμάς εννοεί, που διαμαρτυρόμαστε (τι εξτρεμισμός!) για την κατάντια μας.
Πάντως, αν εννοεί εμάς θα έπρεπε να μας το πει στα ίσα, για να διορθωθούμε. Δεν είναι σωστό και κανείς δεν το θέλει πιστεύω, να εκθέτουμε, εμείς ο ”κυρίαρχος” (τα εισαγωγικά είναι διακοσμητικά) Λαός, την χώρα, με τον φτηνό λαϊκισμό μας.
Και για να δώσει έμφαση σ’ αυτόν τον πολύ ”πρωτότυπο” συλλογισμό του, τον εμπλούτισε και με μια, πατρική συμβουλή (;), ηγετική προτροπή (;), λέγοντας ”… κάθε κίνηση από δω και μπρος οφείλει να τροφοδοτεί την ελπίδα και να εξουδετερώνει τα όσα πυροδοτούν τον εξτρεμισμό και τον λαϊκισμό”, χωρίς όμως και πάλι να διευκρινίζει από ποιον ζητάει την ”…κάθε κίνηση από δω και μπρος…”. Τι να πω εγώ τώρα;
Στο τέλος, σαν καλός σπεκουλαδόρος ψυχών ή ψήφων (στην προκειμένη περίπτωση είναι συνώνυμα), περίπου κάτι σαν γητευτής α-λόγων (αλά Harvard), αμόλησε και την κορώνα, με το ανάλογο ύφος, φυσικά: ”Η Ελλάδα σύντομα θα πάρει την επόμενη δόση, που της είναι απαραίτητη για να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζές της, για να καλύψει τις οφειλές της προς τον ιδιωτικό τομέα, για να δοθεί ρευστότητα στην οικονομία. Μέσα σε ένα χρόνο η Ελλάδα δεν θα είναι μια σύγχρονη τραγωδία. Θα είναι μια θεαματική περίπτωση επιτυχίας. Η αναπτυξιακή αναγέννηση της Ελλάδας με ανταγωνιστικότητα και κοινωνική συνοχή θα γίνει παράδειγμα διεθνώς, θα γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση”.
Και όλα αυτά, αν καταλάβατε καλά, είναι υπόθεση ”δόσης” !!! Μια τζούρα δηλαδή και μετά ο… παράδεισος!!! Ε’, αφού τους ψηφίζουμε… είμαστε άξιοι της τύχης μας.
Υ.Γ. Αν στα Συνέδρια ακούγονται τέτοιες ανοησίες, τότε εύκολα εξηγείται γιατί κάνουν ουρά για να ακούσουν τον κ. ΓΑΠ. Φαίνεται ότι υπάρχουν κι’ εκεί φανατικοί, σαν κι’ αυτούς των rollercoaster’s (τρενάκια τρόμου στα λούνα παρκ), που την βρίσκουν στον ίλιγγο του ύψους ή της ταχύτητας, ή της ανοησίας στην προκειμένη περίπτωση. Για την ώρα πάντως εμείς θέλουμε τη δόση μας, με ή χωρίς εισαγωγικά.