Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου το ποτήρι ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΓΕΜΑΤΟ…
Δεν έχουμε το δίλημμα το μισού, ώστε να ερίζουμε αν είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο…
Είναι τόσο γεμάτο, ώστε σκεφτόμαστε πώς να το πιάσουμε…
Μια μικρή κίνηση που θα διατάρασσε την ισορροπία, θα ήταν αιτία το νερό να αρχίσει να ξεχειλίζει…
Αυτή είναι η κατάσταση της κοινωνίας…
ΚΑΘΕ ΝΕΟ ΜΕΤΡΟ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΣΕ ΕΝΑ ΗΔΗ ΓΕΜΑΤΟ ΠΟΤΗΡΙ…
Το
γεγονός ότι ΗΔΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕΙ, μάλλον ....
προκαλεί την απορία ακόμα
κι εκείνων που συνεχίζουν να ρίχνουν νερό σ΄ ένα τέτοιο γεμάτο ποτήρι,
παρά επιβεβαιώνει ότι «αντέχει» κι άλλο…
Περισσότερο ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ με το με ποια ΝΕΑ σταγόνα θα ξεχειλίσει το ποτήρι, ΠΑΡΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΕΔΩ ΤΟ «ΠΕΙΡΑΜΑ»…
Κι έτσι συνεχίζουν να πειραματίζονται με την κοινωνική ανοχή, ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ…
Αυτής
που ΟΙ ΙΔΙΟΙ την θεωρούν ως δεδομένη ΟΣΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ, την
οποία ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΟΝΤΑΙ ότι θα συνεχιστεί ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ…
Η μόνη παρέκκλιση, είναι ότι θα επιχειρήσουν ΝΑ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΥΝ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ με τον οποίο θα σταλάζουν ΝΕΕΣ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΣΤΟ ΓΕΜΑΤΟ ΠΟΤΗΡΙ…
Η
σκέψη, η βούληση των πειραματιστών να πούνε «φτάνει ως εδώ, διότι από
εδώ και πέρα κινούμαστε στη περιοχή ΤΗΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ» (της κοινωνικής
εξέγερσης), δεν φαίνεται να υπάρχει καθόλου στο μυαλό τους…
Το
κοινωνικό έδαφος δεν έχει στρωθεί απλά με κάποια εύφλεκτα υλικά : ΕΙΝΑΙ
ΝΟΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΕΥΦΛΕΚΤΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΓΙΣΤΗ ΔΥΝΑΤΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑ…
Οι πειραματιστές, όμως πειραματίζονται ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΕΥΦΛΕΚΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ…
Έτσι,
ΣΤΗ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΑΝΑΒΟΥΝ ΣΠΙΡΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ, και μόνο
χάρη στο γεγονός ότι σβήνουν στη πορεία τους προς το έδαφος, δεν έχει
ανάψει η πυρκαγιά…
Κι αυτό, διότι φαίνεται να φυσάει ακόμα λίγο αεράκι, αρκετό όμως για να σβήνει τα σπίρτα ενώ ρίχνονται αναμμένα προς το έδαφος…
Αλλά
πόσο σίγουροι είναι ότι σε κάποια νέα ρίψη, δεν θα πέσουν πάνω σε
κάποια αρκετή νηνεμία, τόσο αρκετή ώστε τελικώς το σπίρτο να φτάσει στο
έδαφος με τη φωτιά ατόφια;…
Όπως
κι αν έχει το πράγμα, και δεν απευθύνομαι στη ξένη κατοχική δύναμη,
απευθύνομαι στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό, εκείνο της Εκκλησίας του
Μονοδρόμου, πως παίζουν κυριολεκτικά με τη φωτιά, με τη κοινωνική ειρήνη
και τη κοινωνική συνοχή…
Διότι,
αν η κοινωνική ειρήνη και η κοινωνική συνοχή μετατραπούν στα αντίθετά
τους, τότε, δεν θα υπάρχει καμία μα καμία δικαιολογία, γιατί δηλαδή
προτίμησαν να ρισκάρουν αυτή την ειρήνη κι αυτή τη συνοχή, εν ονόματι
ποιου γενικού συμφέροντος, ποιου εθνικού συμφέροντος…
Αν αυτά τα απευκταία συμβούν, ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΟΦΕΛΕΙΜΕΝΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ, ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ…
Αλλά τότε, θα είναι αμφίβολο αν θα υπάρχουν ώτα πρόθυμα να ακούσουν την οποιαδήποτε εξήγηση, δικαιολογία, ερμηνεία…