Κύριε Πρωθυπουργέ
Καταλαβαίνω ότι δεν μπορείς να αντιληφθείς τα απλά καθημερινά προβλήματα του ελληνικού λαού, γιατί παρότι έχει κάνει πολλές δουλειές στα νιάτα σου, τα τελευταία 30 χρόνια λογικά έχεις χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Γι αυτό θα σου μιλήσω λίγο για την καθημερινότητά μας, και το πώς ζω με τον μισθό των 1200 ευρώ τον μήνα μετά από 29 έτη εργασίας, καθότι ο σύζυγός μου έχει πεθάνει και λόγω του ότι εργάζομαι δεν παίρνω καν την σύνταξη γ ια την οποία πλήρωνε επί 27 έτη.
- Στην ηλικία των 49 ετών βρέθηκα ξαφνικά να μην μπορώ να φάω κρέας παρά μόνο μία φορά κάθε 15 ημέρες.
- Ζω με μακαρόνια, ρύζι, φακές, φασόλια, και ψωμί αγοράζω 1 φορά την εβδομάδα, για φρούτα ούτε λόγος, πάω όταν........
τελειώνει η λαϊκή και αυτό μια φορά τον μήνα.- Δεν έχω πια σταθερό τηλέφωνο, μόνο κινητό και αυτό με κάρτα.
- Προσπαθώ να μην ανάβω τα φώτα παρά μόνο για τα απαραίτητα. Θερμοσίφωνα μία φορά την εβδομάδα.
- ΄Εχω δύο χρόνια που δεν έχω αγοράσει ούτε καλσόν.
- Δεν βγαίνω πια από το σπίτι παρά μόνο για να πάω στην δουλειά και έχω πάθει κατάθλιψη όπως και οι περισσότεροι έλληνες.
Ευτυχώς το σπίτι που μένω είναι δικό μου . Όμως δεν φτάνει που έχει υποβαθμιστεί η ζωή μου στο επίπεδο της οριακής επιβίωσης, έρχεται τώρα η κυβέρνηση και ανεβάζει τις αντικειμενικές, πώς θα πληρώνω την εισφορά? Τυχαίνει το σπιτάκι να έχει και ημιυπαίθριο για τον οποίο δεν ευθύνομαι αφού δεν βρίσκαμε να αγοράσουμε καθαρό, και να πρέπει να πληρώσω και γι αυτό. Με τι λεφτά πρωθυπουργέ μου? Εδώ δεν έχω να φάω. Προσπαθώ να το πουλήσω, αλλά αυτό είναι αδύνατον, εδώ δεν πουλιούνται τα καινούργια. Στην κατάσταση την δική μου βρίσκεται ο περισσότερος κόσμος.
΄Ελα κύριε Πρωθυπουργέ που λες τα μεγάλα λόγια να ζήσεις με 1200 ευρώ τον μήνα να δω πώς θα τα βγάλεις πέρα. Η αλήθεια είναι ότι σκέφτομαι με πιο τρόπο θα αποδημήσω εις Κύριον γρηγορότερα και χωρίς να παιδεύομαι όπως τώρα. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ.