Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΓεννήθηκε ως αποτέλεσμα της διαστροφικής σύζευξης δύο θηλυκών. Της αλαζονείας με την ατιμωρησία. Διογκώνεται υπερτρεφόμενο του εξουσιαστικού γάλακτος και εκτραχύνεται εκ της λαϊκής αδράνειας. Ένα αποφώλιο τέρας του οποίου οι εμφανίσεις πληθαίνουν με τελευταία την αποκρουστική του παρουσία του εκτός των Μέσων και εδώ. (στον Θεόδωρο Πάγκαλο αναφέρομαι) Στα blogs . Στον ναό των θυμάτων του με τις εκκρίσεις όξινων πολιτικών σιέλων εκ μέρους του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και επί σειρά ετών υψηλόβαθμου στελέχους όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ το οποίο απορρίπτοντας κατά την μετά Ανδρέα Παπανδρέου εποχή τον σοσιαλιστικό του μανδύα, αποκάλυπτε το στυγνό νεοφιλελεύθερό του πρόσωπο. Λέξεις όπως «λαός» «χρέος» «ευθύνη» διαγράφηκαν δια μονοκοντυλιάς από το λεξιλόγιό του για να αντικατασταθούν από τις απεχθείς έννοιες του «πολίτη» (πολιτειακά αδόκιμος όρος που όμως θεμελιώθηκε στο όνομα της σύγχρονης πληθυσμιακής μας σούπας) του «προσωπικού οφέλους» (τα αργύρια των μιζών) της «μειοδοσίας» (οι εθνικές ταπεινώσεις) και της «υποτραπέζιας και επιτραπέζιας συναλλαγής». (των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων). Λέξεις καραμέλες που καταγγέλλοντας το αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο της ΝΔ τις πιπίλιζαν εξακολουθητικά. Αποτέλεσμα φθάρηκαν τόσο στην μεταξύ των δοντιών τους τριβή ώστε τις κατάπιαν. Και με την ψυχή άδεια από αρχές και αξίες (αν είχαν ποτέ) και δίχως τον φόβο του πολιτικού αποκεφαλισμού τους αφού τα πάντα (νομοθετική εκτελεστική και δικαστική εξουσία) είναι υπό τον έλεγχό τους, δεν νιώθουν πλέον την πολιτική ανάγκη να ...........
προπαγανδίσουν την πραμάτεια τους. Για να καταστούν κυνικοί. Και μην με μεμφθεί λοιπόν κάποιος που δεν αναφέρομαι και στα επιφανειακά απέναντι μιαρά πρόσωπα της πολιτικής επικαιρότητας γιατί δεν ανέμενα τίποτα διαφορετικό απ’ αυτούς.
Γι αυτούς «ό,τι για το καθεστώς είναι νόμιμο επιβάλλεται στον λαό και ως ηθικό». Επί της λογικής αυτής αδειοδοτήθηκε ο τραπεζίτης ληστής να κάνει χρήση του νόμου ως όπλο στο κατά του λαού μαζικό έγκλημά του. Πρόκειται για τον νόμο στον αντίποδα του οποίου τιμωρείται σε ισόβιο εγκλεισμό ο ληστής τραπεζών κάνοντας χρήση του ρεβόλβερ του. (στην κρίση σας ποιου το όπλο είναι περισσότερο καταστροφικό). Αρχή στην οποία προϊόντος του χρόνου προσχώρησε ως μη όφειλε η άλλοτε σοσιαλιστική παράταξη για να υποστούμε μια σειρά από ταπεινώσεις. Εθνικές, κοινωνικές, πολιτικές, και προσφάτως οικονομικές. Κι όμως ακόμη και τώρα, ελάχιστα προ του πνιγμού, εξακολουθούν θρασύτατα να καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες σωτηρίας όχι του λαού, αλλά των ντόπιων και αλλοδαπών τραπεζιτών και μονοπωλίων που έχουν αρχής γενομένης της Μητσοτάκειας εποχής υποθηκεύσει όχι μόνον το κράτος, αλλά εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ένα προς ένα τα νοικοκυριά του. (οι εν σειρά αυτοκτονίες το επιβεβαιώνουν..) Αρκεί προς επίρρωση αυτών ν΄ αναφερθεί πως με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό, που έχει ήδη ανατραπεί επί τα χείρω, οι πληρωμές τόκων (12,3 δισ. ευρώ) είναι διπλάσιες από τις πληρωμές συντάξεων (6,4 δισ.), ενώ τα χρεολύσια (29,1 δισ.) ξεπερνούν τις δαπάνες προσωπικού (26,5 δισ.)! Και για να φανεί ξεκάθαρα πως στο δίλημμα λαός ή τραπεζίτες και μονοπώλια το καθεστώς απαντά με το δεύτερο, ο υιός της Μαργαρίτας ενίσχυσε με δέκα δις ευρώ τις τράπεζες πλέον των 28 που αυτές είχαν λάβει εκ του εξαφανισθέντος, ως ο θείος του, πρώην πρωθυπουργού.
Κι όμως ακόμη και τώρα λύση υπάρχει. Ναι υπάρχει! Μία και μόνη. Και δεν είναι άλλη από την κοινωνική αναγκαιότητα της ηρωϊκής αν χρειαστεί εξόδου από το ευρώ και την ΟΝΕ (που μόνο τους έχοντες και κατέχοντες εξυπηρετούν) σε συνδυασμό με την παύση εξυπηρέτησης του χρέους ως την ολική επαναδιαπραγμάτευσή του με στόχο την μείωση ή και την διαγραφή του.(έτσι κι αλλιώς κατά το 90%, νεφελώματα Ανδρομέδας, μαϊμούδες Ισλανδίας, κινούμενα τοκογλυφικά σκίτσα των χρηματοπιστωτικών υπολογιστών και προϊόν διαφθοράς είναι..) Ταυτόχρονα να τεθεί φραγμός στην τραπεζιτική και τραπεζική ασυδοσία με την παράλληλη ποινική απαγόρευση φυγής κεφαλαίων από την χώρα, και: Να κρατικοποιηθούν οι μεγάλες τράπεζες με την επανένταξη στο δημόσιο των στρατηγικής σημασίας εκποιηθέντων επιχειρήσεων και να τεθεί σε άμεση εφαρμογή ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων μιας μακρόπνοης βιοτεχνικής, βιομηχανικής, αγροτικής, κτηνοτροφικής και σοβαρής τουριστικής πολιτικής. Τέλος να επανέλθει η επί ποινή απαγχονισμού φορολόγηση των ανωνύμων εταιριών στα ως το 1981 ποσοστά φορολόγησης της τάξης του 45% και οι ασφαλιστικές εισφορές στο 28% ως ήταν ως το 1990. Και μην διαβάσω κανένα καθεστωτικό παπαγαλάκι να επικαλείται το γνωστό τρομοκρατικό κλισέ της μαζικής αποχώρησης των επενδυτών γιατί θα του πω πως αυτό το είδος έχει από καιρού εκλείψει του ζωϊκού μας βασιλείου (αντικαταστάθηκε από τους πιστωτές τοκογλύφους) και ότι έτσι κι αλλιώς από καταβολής του καπιταλιστικού κράτους, ήταν αυτό (το κράτος, εμείς) ο μοναδικός επενδυτής με τους ιδιώτες να ορμούν ως καρχαρίες μόνον όταν μυρίζονταν αίμα. (χόχφτιφ, βγενόπουλος κόκαλης κοπελούζος κλπ.) Το μαγαζί μας είναι γωνία και δηλώνω ενυπογράφως ότι δεν φεύγει κανείς!!! Εμάς επιδιώκουν ν’ αλλάξουν! Και πριν συμβεί σαρώστε τους!!!!!!!!
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr