Γράφει ο Δημήτρης ΚακογιάννηςΤο περασμένο Σάββατο 19/6/2010 δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή» μια συνέντευξη του κ. Ιωάννη Παπανικολάου, Α΄αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου.
Εκεί έκπληκτοι (;) διαβάζουμε ότι στους κόλπους της Δικαιοσύνης, επικρατεί αναξιοκρατία, οσφυοκαμψία, αριβισμός, ιδιοτέλεια, ανεπάρκεια και αρνησιδικία που είναι μερικά από τα «σημεία και τέρατα» που χαρακτηρίζουν τις τελευταίες δεκαετίες τον ευαίσθητο χώρο της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Μια σημαντικότατη συνέντευξη που όμως κανένα μέσο δεν βρέθηκε να τη σχολιάσει, κανένας γκλαμουράτος δημοσιολόγος-γράφος δεν θεώρησε ότι άξιζε τον κόπο να την αναφέρει παρά τη σπουδαιότητά της.
Ίσως να έχουν τους λόγους τους.
Μεταξύ άλλων λοιπόν ο κ. Παπανικολάου αναφέρει : ''προς το παρόν, επιγραμματικά σημειώνω ότι προτιμώνται, σε αρκετές περιπτώσεις στις επιλογές αυτές όχι οι άριστοι αλλά οι αρεστοί στον εκάστοτε πρωθυπουργό και στο περιβάλλον του, οι βολικοί, οι υπάκουοι, οι οσφυοκάμπτες, οι διαπλεκόμενοι, οι συναλλασσόμενοι, οι κομματικά προσκείμενοι, οι δημοσιοσχεσίτες και βέβαια οι συνεργαζόμενοι με θρησκευτικές ή παραθρησκευτικές σέχτες ή με συνδικαλιστές του κλάδου ως κομματικούς τοποτηρητές ή οι ............
έχοντες σχέσεις με υπουργούς ή άλλα πρόσωπα της εκτελεστικής εξουσίας. Έτσι δημιουργούνται κακά πρότυπα και περνά το μήνυμα στους νεότερους δικαστές ότι για να προαχθούν στην ηγεσία της Δικαιοσύνης θα πρέπει να γίνουν και αυτοί αρεστοί και υποτακτικοί στην εκτελεστική εξουσία και τους παρατρεχάμενούς της.
Και αυτά τα λέει όχι ο κάθε άσχετος, επαναλαμβάνω τα λέει ο Α΄αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και μάλιστα εν ενεργεία.
Κάπου αλλού επίσης λέει : ''Οι εφιαλτικές ώρες που πέρασα στον Άρειο Πάγο όταν όρθωσα ανάστημα απέναντι στη διαφθορά και στην κάθε μορφής ανεπάρκεια και ανικανότητα που μαστίζουν την Δικαιοσύνη, μου επαναφέρουν το πάντοτε, δυστυχώς, επίκαιρο «κατηγορώ» του αείμνηστου εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευάγγελου Κρουσταλάκη: «Δεν είναι άξια επαίνων η Δικαιοσύνη. Υπάρχουν δικαστές που δεν έχουν ήθος . Μουσκεύουμε στη αμαρτία.».
Είπατε τίποτα ;;;;
Όταν λοιπόν ο απλός πολίτης χάνει την εμπιστοσύνη του στο τελευταίο οχυρό του την Δικαιοσύνη, τότε κάτι δεν πάει καλά, η ανασφάλεια και η αγανάκτηση που κατακυριεύει τον συναισθηματικό κόσμο όλων μας, μας οδηγεί σε άλλες επιλογές, σε εκδικητικότητα, σε αυτοδικία σε μηδενικές ανοχές και αυτό είναι ό,τι πιο επικίνδυνο.
Ας καταλάβουμε επί έλους ότι η Δημοκρατία ναι μεν είναι για όλους, όμως έχει κανόνες και όρια. Και το βασικό, ότι η Δημοκρατία μου σταματά εκεί που αρχίζει η Δημοκρατία του άλλου.
Ας τα λάβουν αυτά υπόψη τους και οι δικαστές μας και να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων τιμώντας τον θεσμό τους και επεμβαίνοντας αυτεπάγγελτα όπου διαπιστώνουν αποκλίσεις των νόμων σε όλα τα επίπεδα από τις τροχαίες παραβάσεις μέχρι τις παρανομίες των πολιτικών αρπακτικών.
Τώρα όμως! Άμεσα! Από αύριο!