Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΑν κάποιος κύκλος έκλεισε το 2010 δεν ήταν ο κύκλος της μεταπολίτευσης ολικά αλλά του καρκινικού εκσυγχρονισμού από το 1990 ως τα σήμερα. Αυτός μεθόδευσε την χρεοκοπία της χώρας. Αυτός την μετέτρεψε σε ένα Γερμανικό lander και από εκεί σε ένα νέο Οθωμανικό βιλαέτι..
Κι όμως.. Οι μειοδότες προκειμένου να σβήσουν τα ίχνη τους αναφέρονται σε 35 χρόνων αλόγιστες πολιτικές προκειμένου να καταστήσουν συνυπεύθυνους πολιτικούς που δεν είναι εν ζωή για να αμυνθούν, αλλά και Έλληνες εργαζόμενους στο σύνολό τους έτσι ώστε αυτοί να εξακολουθήσουν δια μέσου των SDS (ασφάλιστρα ομολόγων) και εσαεί να ασελγούν επί του σώματος της απόρου πλέον κορασίδας που φέρει το όνομα Ελλάς.
Το χρέος της χώρας από το 1821 ως το 1996 (στοιχεία ΕκΤ τραπέζης της Ελλάδας) άγγιζε δεν άγγιζε τα 114 δις ευρώ. Και στο μέγεθος αυτό συμπεριλαμβάνεται το κόστος δύο παγκοσμίων πολέμων, η μικρασιατική καταστροφή με την παλιννόστηση των προσφύγων, φωτιές σεισμοί λιμοί καταποντισμοί, η εθνική αιμορραγία της Κύπρου, η θεμελίωση και συντήρηση κρατικών έργων υποδομής και κρατικών (υποτίθεται) μη κερδοσκοπικών επιχειρήσεων, θαλασσοδάνεια προς τους 128 προβληματικούς βιομηχάνους των βιομηχανιών φαντασμάτων στις Σάπες της Κομοτηνής η ανελαστική εκπλήρωση των κρατικών υποχρεώσεων δεκάδων ετών απέναντι στην παιδεία και την περίθαλψη των Ελλήνων, βεβαίως ..........
εξοπλισμοί και αν το θέλετε ακόμη ακόμη και δωροδοκιών επί παντός υποκειμένου και αντικειμένου.
Από το 1990 ως τα σήμερα και ως δια μαγείας το χρέος εκτινάχθηκε στα 320+60 δις ευρώ αυξάνοντας το ποσοστιαίο μέγεθός του κατά 330% έχοντας κατ’ αντιδιαστολή το κράτος (τύποις και ουσία) απαλλαγεί από τα πλείστα των καθ’ υπόθεση βαρών που μετέφερε στις πλάτες του, (ξεπουλήθηκαν όλα κάτι ρέστα έχουν μείνει) και δίχως αυτό (το κράτος) να έχει εμπλακεί σε πολέμους ή να έχει υποστεί καταστροφές του μεγέθους της Μικρασιατικής. Έτσι εμπρός στην αμείλικτη αλήθεια των αριθμών που προκαλεί την οργή των Ελλήνων τι απαντούν οι κοπρίτες; Συμψηφίζουν τις ευθύνες χρονικά και κομματικά μεταθέτοντάς τις στην αέναη διαμάχη Βένετων και Πρασίνων από σύστασης του Ελληνικού κράτους.
Ε, λοιπόν όχι. Η καραμέλα αυτή έλιωσε στα δόντια μας και άλλο πια δεν την πιπιλάμε. Για την χρεοκοπία εν πρώτοις δεν φταίνε όσοι ήδη έχουν αναληφθεί στους ουρανούς. Δεν φταίει ούτε ο Δεληγιάννης ούτε ο Τρικούπης ούτε η Χούντα (την οποία πολέμησα με νύχια και με δόντια κρατηθείς δύο φορές και επιστρατευθείς) ούτε ο παππούς Καραμανλής (ο δεύτερος ο κατά τους εσωκομματικούς του εχθρούς σοσιαλμανής 74-81) και φυσικά ουδείς μήτε νύξη δέχεται για τον Αντρέα.
Για την χρεοκοπία της χώρας εγκληματική ευθύνη φέρουν όλοι όσοι καθ’ υπόδειξη αν όχι Κοινοτική εντολή την καταδίκασαν σε παραγωγική απραξία, όλοι όσοι δεν απέθαναν σε μάχες κατά των «αλλοφύλλων» αλλά έγλειφαν μετά συγγενών και «άλλωνφίλων» την μαρμελάδα των κοινοτικών προγραμμάτων, όλοι όσοι βουτούσαν δίχως αναπνευστήρα στα βάθη του δημόσιου χρηματοκιβωτίου υπό το άλλοθι των εξοπλισμών, των Ολυμπιακών Έργων της ανερυθρίαστης αρπαχτής, της Σημίτειας εκποίησης του χρυσού για την επιχωμάτωση προϋπολογιστικών μαύρων τρυπών, της χρηματιστηριακής ληστείας την οποία δίχως το παραμικρό ίχνος ντροπής παρέγραψαν δια της κοινοβουλευτικής τους πλειοψηφίας, (ΔΕΚΑ), της νοσοκομειακής λεηλασίας με την παράλληλη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων για την ευεργεσία συγκεκριμένων βιομηχάνων και εισαγωγέων φαρμάκων, η μεταξύ των τραπεζών επιταφιακή περιφορά των ασφαλιστικών ομολόγων και, και, και…. Και όλοι όσοι ακόμη και σήμερα πορίζονται τα οφέλη των προμηθειών εκ της δανειοληψίας και κυρίως εκ του στοιχηματισμού επί της πτώχευσής μας!!! Και πάντως ουδεμία φέρουν ευθύνη οι συνέλληνες συνάδελφοί μας του δημοσίου των χιλίων ευρώ μηνιαίως (αμείβομαι από τον ιδιωτικό τομέα) ή οι συνταξιούχοι που λαϊκότροπα μας τους πετούν βορά στα εξαγριωμένα ένστικτά μας για να τους καταβροχθίσουμε. Ακέραιη την ευθύνη φέρουν όλοι όσοι ως φυσικά πρόσωπα ενέδωσαν στις πολιτικές αυτές. Κι αυτοί έχουν όνομα. Ταυτοποιούνται. Κι αν πράγματι κάποιος κατ’ αντιγραφή των τμημάτων ηθών σύστηνε τμήματα οικονομικών εγκλημάτων και ακολουθούσε το ίχνος του χρήματος θα αποκάλυπτε έναν προς έναν και τους τραπεζίτες συνενόχους τους.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eanrik@otenet.gr