Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης«Μήτσουμ γιατί δεν είχ΄ ειδήσεις ψες»;
«Ο Σενέκας Ελενίτσαμ ο Σενέκας φταίει γι αυτό»
«Ποιος είν΄ αυτός ου Σινέκας Μήτσουμ»
«Ενας συγκλητικός ήταν Ελενίτσαμ στη Ρώμη. Την εποχή εκείνη συζητούσαν οι συγκλητικοί μια πρόταση, στα πανηγύρια να ντύνονται οι δούλοι ομοιόμορφα ώστε να ξεχωρίζουν από τους ελεύθερους πολίτες. Όταν άκουσε την πρόταση ο Σενέκας, έξυπνος άνθρωπος, έγινε έξω φρενών. Μα είσαστε τρελοί τους είπε. Θέλετε να αναγνωριστούν μεταξύ τους οι δούλοι και να δουν πόσο περισσότεροι είναι από τους πολίτες της Ρώμης; Θέλετε να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους και να μας πάρ’ και να μας σηκώσ’ . Και από τότε Ελενίτσαμ η τέχνη του να κυβερνάς τους δούλους με ασφάλεια έγινε επιστήμη. Κατάλαβες»;
«Δεν κτάλαβα τίπουτα Μήτσουμ».
«Κοίτα Ελενίτσαμ.κάθεσαι όλη μέρα και βλέπεις τηλεόραση δίχως να ξέρεις ότι έχει σήμερα απεργία έτσι δεν είναι»;
«Αα έχ΄ απηργία Μήτσουμ γι αυτό δεν.........
έχ΄ τηλιόρας αλλά Μήτσουμ’ τι δλειά έχ΄ ου Σινέκας μ΄αυτό»;
« Κοίταξε Ελενίτσαμ. Αν σήμερα, αντί να απεργούσαν οι δημοσιογράφοι αναμετέδιδαν εικόνες από τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τα λεωφορεία λειτουργούσαν, πολλοί από αυτούς που κάθονταν όλη μέρα στον καναπέ και έβλεπαν μ…….ες, αν έβλεπαν τον κόσμο στο κέντρο της Αθήνας να διαδηλώνει για αιτήματα που βασανίζουν και τον ίδιο, θα ένιωθε αυτόματα την ανάγκη να πάει κι εκείνος να ενώσει τη φωνή του. Μπορεί να άκουσε ότι θα έχει απεργία, μπορεί ο ίδιος να απεργεί καθισμένος στην πολυθρόνα, αλλά δεν ξέρει ότι η απεργία είναι γενική και ότι έχει συγκέντρωση. Κατάλαβες;. Κατάλαβες αν κατέβαιναν διαρκώς νέοι απεργοί τι ενθουσιασμός θα υπήρχε; Ενώ τώρα, το μόνο που θα δούμε αύριο θα είναι εικόνες από φωτιές και μολότωφ για να φανεί πως οι περισσότεροι απεργοί είναι ταραξίες»;
«Όχι Μήτσουμ τώρα δεν καταλαβαίνου ντιπ.»
«Κοίτα Ελενίτσαμ Σήμερα, ότι δεν το δείξει η τηλεόραση είναι σαν να μην υπάρχει. Ακόμα κι εμείς οι ίδιοι πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουμε γι αυτό πασχίζουμε όλοι να μας δείξει η τηλεόραση έστω για πέντε δευτερόλεπτα»
«Τώρα κτάλαβα Μήτσουμ. Και ποιοι είναι τούτ΄ οι κυρατάδες που δεν θέλν να κταλάβ΄ κι ου κόσμους»;
.«Οι φίλοι του Σενέκα Ελενίτσαμ».