Γράφει ο Γιώργος ΚτενάςΣτα τέλη καλοκαιριού του 2008 ο Σωκράτης Κόκκαλης έβαλε βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να φέρει στην Ελλάδα τον νεαρό και άγνωστο ακόμα τότε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, Λουίς Ντιόγκο.
Ήταν μία περίοδος περίεργη για την ομάδα, δεδομένου ότι ο Ολυμπιακός είχε γνωρίσει από την Ανόρθωση την ήττα-προάγγελο αποκλεισμού από τους «χρυσοφόρους» ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν η ίδια εποχή που οι όποιες προπονητικές αρετές του Ερνέστο Βαλβέρδε είχαν αρχίσει να αμφισβητούνται χωρίς καλά-καλά να έχει ο άνθρωπος τρεις μήνες στην ομάδα!
Μέσα σε εκείνο το «βουβό» διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου όλοι στον Ολυμπιακό έψαχναν από κάπου να πιαστούν, ήρθε στη ζωή μας ο .......
Ντιόγκο. Μία μεταγραφή που κόστισε περίπου δέκα εκ. ευρώ, με τις γνωστές δηλώσεις στο αεροδρόμιο και τις πρώτες εμφανίσεις στο γήπεδο που έδιναν την εντύπωση μίας κίνησης που έπιασε τόπο.
Η συνέχεια, όμως, δεν ήταν ανάλογη: Δημοσιεύματα για ξενύχτια και τα συναφή και μία αγωνιστική κάμψη, δικαιολογημένη ως έναν βαθμό. Τι τη δικαιολογούσε; Οι συνεχόμενες εμφανίσεις χωρίς ανάσα, αλλά και οι πρώτες ενδείξεις ότι δεν πρόκειται για ΤΟ ταλέντο. Όχι, τουλάχιστον, μέχρι το σημείο να δαπανηθούν δέκα εκ. ευρώ για να αποκτηθεί.
Η κατάσταση με τον Βραζιλιάνο άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα από τις αρχές του καλοκαιριού. Όταν επέστρεψε αρκετά κιλά βαρύτερος από την πατρίδα του και από την πλατεία Αλεξάνδρας έβγαινε προς τα έξω ότι «δεν χάλασε ο κόσμος, είχε δύσκολη χρονιά και ήθελε να ξεδώσει στις διακοπές».
Όταν, όμως, ένας επαγγελματίας αποφασίζει να ξεδώσει πάνω… σε πίτσες και σάμπα, τότε αρχικά δεν μιλάμε για επαγγελματία. Τουλάχιστον, όχι για κάποιον ο οποίος έχει κατανοήσει τις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει η μεταγραφή του σε μία ομάδα που έψαχνε για έναν ήρωα στις μετά Τζιοβάνι, Ριβάλντο και Τζόρτζεβιτς εποχή.
Στην περίπτωση του Ντιόγκο, βέβαια, δεν υπήρχε καθόλου καλή διαχείριση από την πλευρά του Ολυμπιακού, κι αυτό ήταν κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές. Το περιστατικό με τον Γιάννη Παπαδόπουλο ήταν απλά η κορυφή μίας πυραμίδας, η οποία χτίζεται από τις πρώτες ημέρες της έλευσής του στη χώρα μας.
Από τις πρώτες δηλώσεις στο αεροδρόμιο, μέχρι τη δεσποτική-(άτυπη) μάνατζερ μητέρα του και τα δημοσιεύματα για τα ξενύχτια, την ακύρωση του γάμου και όλα εκείνα που δείχνουν ότι, τελικά, δεν κατάφερε να συνειδητοποιήσει ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει τις απαιτήσεις της Πορτουγκέζα και το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι μόνο στις παραλίες της Βραζιλίας. Στο γήπεδο, ενδιαφέρει μόνο η νίκη.
Η αγωνιστική ανάκαμψη είναι επιβεβλημένη, το ζήτημα είναι αν μπορεί να γίνει και σε ποιο βαθμό. Γιατί ο πολλά υποσχόμενος νεαρός που ήρθε στην Ελλάδα πριν από 1,5 χρόνο, δεν είναι ο Ντιόγκο που είδαν οι φίλαθλοι στη Νέα Σμύρνη την Κυριακή ή, πολύ περισσότερο, οι συμπαίκτες του τις προάλλες στου Ρέντη.
Η γενικότερη κατάσταση στην ομάδα σίγουρα αποτελεί τροχοπέδη και η λύση, φυσικά, δεν θα έρθει από ένα πρόστιμο ύψους 20 χιλ. ευρώ. Είναι μία καλή αρχή, όμως, για να καταλάβει ότι τα λουριά μπορούν να σφίξουν όταν χαθεί ο έλεγχος, ακόμα και για παίκτες που στη διανομή έλαβαν ρόλο πρωταγωνιστή, χωρίς να καταθέσουν πρώτα τα διαπιστευτήριά τους στο σανίδι.
sportdog