Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Να ζήσεις Δημοκρατία μας και χρόνια πολλά, στους εθνοπατέρες μας να δίνεις προνόμια, λεφτά. Να ζήσεις Δημοκρατία μας και χρόνια πολλά, λαμόγια να αποκαταστήσεις να βγάλουν λεφτά. Να ζήσεις Δημοκρατία μας και χρόνια πολλά, σκάνδαλα να καλύπτεις μην βρούνε οι φταίχτες μπελά.
Αυτές τις ευχές δεν ανταλλάσουν μεταξύ τους οι προστάτες της Δημοκρατίας μας σήμερα; Κάθε χρόνο, που ανερυθρίαστα μαζεύονται στο Προεδρικό Μέγαρο για να γιορτάσουν την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στη χώρα που τη γέννησε, αυτά δεν πρέπει να λένε όταν σβήνουν τα κεράκια και πριν ορμήσουν στον επετειακό δημοκρατικό μπουφέ;
Φέτος, είδατε λιτότητα, οικονομική κρίση γαρ και είπαν να περιορίσουν τα έξοδα της παράστασης. Ε λοιπόν, αυτή ακριβώς η απόφαση μου έφερε στο μυαλό ένα από τα βασικά συνθήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου: «Ουε! Γραμματείς, Φαρισαίοι, Υποκριταί». Υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, τι προσπαθείτε να μας πείσετε, ότι κόπτεστε για τον Έλληνα πολίτη; Δυστυχώς, οι περικοπές σε μία γιορτή δεν μπορούν να αποκαταστήσουν την ολιγοβαρή πολιτική σας. Δεν πείθετε κανέναν πλέον με το δήθεν πνεύμα της «σεμνότητας και της ταπεινότητας» που δήθεν ταιριάζει στη Δημοκρατία.
Δυστυχώς, σε αυτή τη χώρα οι θεματοφύλακες της Δημοκρατίας έχουν ξεχάσει αυτό που έλεγε, ένας πραγματικός αγωνιστής της ........Δημοκρατίας, ο Αλέκος ο Παναγούλης: «Η Ελευθερία περισσότερο από δικαίωμα, είναι ΚΑΘΗΚΟΝ!», το ίδιος ακριβώς ισχύει και για τη Δημοκρατία, για την οποία ο Παναγούλης άφησε την τελευταία του σκέψη, την ανησυχία του για το μέλλον του πολιτικού συστήματος, του πολιτεύματος, για την ίδια μας τη Δημοκρατία.
35 χρόνια μετά τη μπορούμε να πούμε στους αγωνιστές που μας κοιτάζουν από την επουράνια Βαρναλική ταβέρνα; Τι μπορούμε να πούμε στον Παναγούλη; Τι μπορούμε να πούμε στο Μουστακλή; Τι μπορούμε να πούμε στον αείμνηστο φίλο μου, το Νικήτα το Λιοναράκη; Λοιπόν, μπορούν να τολμήσουν να κάνουν απολογισμό για τα κατορθώματα της Μεταπολίτευσης; 35 χρόνια μετά ποια είναι η αξιοπιστία των δημοκρατικών θεσμών; Ποια είναι η αποδοτικότητα του κοινωνικού κράτους; Ποια είναι η αμεροληψία του κράτους δικαίου; Ποια είναι η αποτελεσματικότητα του πολιτικού μας συστήματος;
Πραγματικά, ο τρόπος με τον οποίο εορτάζουν και επιχαίρουν, κυρίως όταν δηλώνουν ότι εμπνευσμένοι από όσους αγωνίστηκαν για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας θα συνεχίσουν το έργο τους, δεν μπορεί παρά να μου φέρει στο νου τη βαρύτητα των λόγων του Στυλιανού Πατακού: «Δεν απαγόρευσα την κοντή φούστα, αλλά είπα, όσες έχουν ωραία γάμπα να τη δείχνουν, όσες είναι στραβοπόδες να μην τη δείχνουν».
Είναι προφανές, ότι βιώνουμε μία από τις πλέον ιστορικές στιγμές στην σύγχρονή πολιτική ιστορία. Το πολικό σύστημα της μεταπολίτευσης βρίσκεται στο λυκαυγές του. Έχει ξεπεράσει τα όρια του και έχει συντελέσει στο τέλος της πολιτικής και της ιδεολογίας. Η ίδια η δημοκρατία της Ελλάδας παρουσιάζει ποιοτικά ελλείμματα και βρίσκεται σε μία εμφανή κρίση ταυτότητας. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μία Νέα Μεταπολίτευση, το νόημα της οποίας πρέπει να το βρούμε στα βαριά λόγια του Αλέκου Παναγούλη: «Μην αφήνετε τον εαυτό σας να παρασύρεται από τα δόγματα, τις στολές, τις δοξασίες, μην αφήνετε τον εαυτό σας να εξαπατάται από αυτόν που σας κυβερνά, από αυτόν που σας υπόσχεται, από αυτόν που σας φοβίζει, από αυτόν που θέλει να αντικαταστήσει έναν αφέντη μ’ έναν καινούργιο αφέντη, μην είστε κοπάδι, για το Θεό, μην καλύπτεστε πίσω από τα φταιξίματα των άλλων, να αγωνίζεστε, να σκέφτεστε με το μυαλό σας, να θυμάστε ότι ο καθένας είναι κάποιος, ένα πολύτιμο, υπεύθυνο άτομο, δημιουργός του εαυτού του, να το υπερασπίζεστε το εγώ σας, πυρήνα κάθε ελευθερίας, η ελευθερία είναι καθήκον, περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον».
Ως τότε, με το πολύχρωμο καπελάκι στο κεφάλι, το βάρος της νέας εισπρακτικής πολιτικής, το φόβο της ανασφάλειας, και με την καραμούζα του όλα στο φως, ας ευχηθούμε όλοι τραγουδιστά: Να ζήσεις Δημοκρατία μας και χρόνια πολλά.