Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Το θέμα δεν είναι αν ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄
και οι συνοδικοί αφόρισαν τους ηγέτες της Επανάστασης του 21 γιατί εξαναγκάστηκαν. Σίγουρα απειλήθηκαν, κανείς όμως δεν μπορούσε να υποχρεώσει τον Πατριάρχη και όλους τους μητροπολίτες σε αυτούς τους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς και τις κατάρες για τους ηγέτες της επανάστασης, που σε μερικά σημεία ξεπερνούν και εκείνες της Αποκάλυψης του Ιωάννη, όπως θα δείτε στην επιστολή. Το σημαντικότερο όμως απ όλα είναι το σημείο, που για να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο το ανάθεμά τους, κάνουν έμμεση αναφορά στις επιστολές του Α. Παύλου:«οφείλουμε να υποτασσόμαστε στην εκάστοτε εξουσία διότι δεν υπάρχει εξουσία που να μην έχει τη βούληση του Θεού». (Προς Ρωμαίους Κεφ. ΙΓ. Παρ.1 )«υπενθύμησε σε αυτούς να υποτάσσονται στις αρχές και στην εξουσία και να πειθαρχούν» ( Προς Τίτον Κεφ. Γ. παρ. 1). Αυτά δεν θα μπορούσε να του τα υπαγορεύσει κανένας Σουλτάνος. Αυτές οι εντολές του Αποστόλου Παύλου, δείχνουν γιατί ο Χριστιανισμός έγινε η πιο αγαπημένη θρησκεία όλων των εξουσιών (βασιλέων και δικτατόρων), αρχής γενομένης από τον Κωνσταντίνο. Το θέμα είναι ότι γενικώς, ακόμη και σήμερα, οι περισσότεροι ηγέτες και πνευματικοί της εκκλησίας........, από τον Γιανναρά μέχρι τον αξιαγάπητο Μεταλληνό, μιλούν με εμπάθεια, σχεδόν με μίσος για τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό (νεωτερικότητα) και τη Γαλλική Επανάσταση, που δίχως την τελευταία δεν θα υπήρχε ούτε η δική μας. Μιλούν επίσης περιφρονητικά για τον Αδαμάντιο Κοραή, τον οποίο θεωρούν εκφυλισμένο λεβαντίνο. Η αλήθεια είναι, και αυτό το βλέπουμε σε όλους τους λαούς του κόσμου, ότι οι βολεμένοι, που έχουν μια προνομιακή θέση, δεν επιθυμούν καμία αλλαγή. Στην περίπτωση της Ελληνικής Επανάστασης, εκτός λίγων εξαιρέσεων, ο υψηλόβαθμος κλήρος και όλοι σχεδόν οι βολεμένοι τιτλούχοι (προεστοί κ.α.) της Ελλάδας και οι έμποροι του εξωτερικού, είχαν ταχθεί εναντίον της, διότι σε αυτήν έβλεπαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τις «δουλειές» τους (business). Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ρήγας Φεραίος προδόθηκε από έλληνα έμπορο της Βιέννης, κάποιον Οικονόμου. Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά την επιστολή, αν δεν είναι φανατισμένος θρησκόληπτος, μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του και να αναρωτηθεί γιατί οι Παπαφλέσσας, Αθανάσιος Διάκος και άλλοι απλοί κληρικοί που έδωσαν τη ζωή τους συνειδητά για την επανάσταση δεν αγιοποιήθηκαν, αλλά αγιοποιήθηκε ο Γρηγόριος και κάποιοι άλλοι που δεν πρόσφεραν τίποτα στην πατρίδα, ούτε καν στην Εκκλησία.
Εδώ επιβεβαιώνονται εκείνοι που ισχυρίζονται, πως σε αντίθεση με τις ειδωλολατρικές θρησκείες (Αρχ. Ελλάδα, Ρώμη, βόρεια Ευρώπη), οι οποίες εξυμνούσαν τον ηρωισμό τοποθετώντας τους ήρωες στο Πάνθεον των αθανάτων, οι ανατολικές θρησκείες (ο Χριστιανισμός είναι μια από αυτές) εξυμνούν και αγιοποιούν τους ταπεινούς, τους μετανοούντες και τους υποταγμένους και συμβιβασμένους με την εκάστοτε κοσμική εξουσία. Η υποταγή στην εκάστοτε κοσμική εξουσία και η παραίτηση από κάθε διεκδίκηση στη χαρά της επίγειας ζωής αποτελεί για τον Χριστιανισμό ένα είδος θεϊκής εντολής. Με απλά λόγια: «υπομένετε τα πάντα, αινείτε τον Κύριον και στην επόμενη ζωή θα δικαιωθείτε. Παραιτηθείτε τώρα από την πρόσκαιρη χαρά και συλλέξτε μικρές αποδείξεις αρετής μέσω καθημερινών θυσιών. Μην επιδιώκετε τη γνώση διότι «αρχή σοφίας φόβος Κυρίου και μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι». Με τέτοιες δοξασίες «αγάπης και εκτίμησης του λαού», δεν μπορεί να περιμένει κανείς από την εκκλησία κάτι καλύτερο, ούτε φυσικά (απ΄ ότι γνωρίζω) να αναιρέσει τον αφορισμό των επαναστατών. Αν κάποιος γνωρίζει κάτι παραπάνω, ευχαρίστως να δεχθώ την κριτική, διότι δίχως αποδοχή κριτικής κανείς δεν αλλάζει προς το καλύτερο.Διαβάστε περισσότερα εδώ