Τίμια ή ΠόρνηΓράφει ο Ευθύλογος
Σύμφωνα με το Ρωμαϊκά ήθη η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια. Πρέπει και να φαίνεται τίμια.[1]
Σύμφωνα με τα επιτάγματα του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι πόρνη. Πρέπει και να συμπεριφέρεται ως πόρνη.
Ως προς το πρώτο σκέλος της περίεργης αυτής επιμειξίας, δεν πρέπει να λανθάνει της προσοχής μας ότι οι αρχαίες εταίρες ήταν κουλτουριάρες πόρνες,[2] και «απολάμβαναν ένα επίπεδο ζωής που ήταν αντίστοιχο με την συγκρότησή τους αλλά και την περιουσιακή τους κατάσταση»[3], όπως τουλάχιστον ισχυρίζονταν οι ίδιες. Δεν γνωρίζω αν διέθεταν off shore εταιρείες, σημειωτέον όμως ότι, η περιουσιακή τους κατάσταση πρέπει να ήταν αρκετά καλή αν κρίνουμε από τις ετήσιες φορολογικές τους δηλώσεις αλλά και από το «πόθεν έσχες» που κατέθεταν ανά διετίαν. Βέβαια ουδέποτε απάντησαν εις το «πόθεν», συνήθεια η οποία τηρείται ανελλιπώς μέχρι σήμερα.
Αλλά και πώς ήταν δυνατόν να απαντήσουν;
Πώς να περιγράψουν επακριβώς τον τομέα υπηρεσιών και τις δραστηριότητες εις τις οποίες επιδίδονταν χωρίς να κατηγορηθούν βάσει του νόμου περί ασέμνου συμπεριφοράς; Άσε και τον άλλον, εκείνον για τα «χρηστά ήθη».
Αντίστοιχο κώλυμα θα αντιμετωπίζουν και σήμερα υποθέτω αυτοί που επιμελώς αποφεύγουν να απαντήσουν εις το «πόθεν». Περιγράφονται με κόσμιο τρόπο οι πομπές τους;
Ως προς το δεύτερο σκέλος τώρα, θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι ο Χριστός επέδειξε αξιοσημείωτο ενδιαφέρον «δια τας πόρνας και τους τελώνας», σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε να αφιερώσει το ταξίδι του στη γη, σε αυτές τις δυο συμπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Σήμερα βέβαια θα υπήρχαν πολλοί πιο σοβαροί λόγοι που να δικαιολογούν την έλευσή του, αν τυχόν αποφάσιζε κάτι τέτοιο.
Και πούσαι Χριστούλη μου, αν τυχόν έχεις σκοπό να ξανάρθεις, και ειδικά μάλιστα αν σκέφτεσαι να περάσεις από τα μέρη μας, φρόντισε να έχεις και καναδυό εκατομμύρια ευρώ σε καταθέσεις, καμιά δεκαριά διαμερίσματα και γραφεία, κάμποσες χορτολιβαδικές εκτάσεις, φτιάξε και μια off shore εταιρεία, γιατί αλλιώς δε βλέπω να σε παίρνουν στα σοβαρά.[4]
Τι να σου πω, όταν διέταξες να ξεραθεί εκείνη η άχρηστη «συκιά», πολύ σε συμπάθησα.
Κι όταν έμαθα ότι φραγγέλωσες τους αγύρτες που «εποίησαν τον οίκο του Θεού, οίκον εμπορίου» σε θαύμασα.
Αλλά το κορυφαίο σου ήταν τότε που έστειλες τα γουρούνια να πέσουν στο γκρεμό. Από εκείνη τη στιγμή με κέρδισες ολοκληρωτικά!
Δεν μπορείς να ξανακάνεις και σήμερα δυο - τρία τέτοια θαυματάκια;[5] Τι είναι για σένα; Και τώρα κάποια ζωντανά ποιούν τον οίκον της Δημοκρατίας, οίκον εμπορίου. Και ξέρεις πόσους γκρεμούς έχουμε εδώ; Μας φλόμωσε γκρεμούς ο πατέρας σου.
Ξέρω Χριστέ μου, είμαστε ο περιούσιος λαός σου, αλλά δείξε και σε κανέναν άλλον λαό την εύνοιά σου πότε – πότε. Στείλε και πουθενά αλλού σαν αυτούς που στέλνεις σ’ εμάς και μας κυβερνάνε. Ή άλλαξέ μας λίγο τα μυαλά, να καταλάβουμε ότι η εξουσία δεν είναι «ελέω θεού» αλλά «ψήφου ένεκα».
* * * * * * * * * *
[1] Όπως και τώρα έτσι και τότε, ο ίδιος ο Καίσαρας παρέμενε στο απυρόβλητο. Κάτι σαν ανεύθυνος άρχων. Μόνο από την γυναίκα του απαιτούσαν τιμιότητα. Να θεωρούσαν άραγε τον Καίσαρα εξ ορισμού τίμιο; Χλωμό το βλέπω. Μάλλον ως πρακτικοί άνθρωποι οι Ρωμαίοι, είχαν αντιληφθεί ότι συνήθως εξουσία και τιμιότητα είναι συγκρουόμενες έννοιες.
[2] Μόνον οι γκέισες της Ιαπωνίας σώζουν την παράδοση. Στη Δύση το είδος εξέλιπε - τουλάχιστον επίσημα. Ανεπίσημα βέβαια ανθεί το επάγγελμα αλλά χωρίς το άρωμα της κουλτούρας, έστω και αν κάποιες εξ αυτών μπορεί να συγκαταλέγονται μεταξύ των προσώπων του «Πνεύματος και της Τέχνης». Τούτο βέβαια ουδόλως σημαίνει ότι ανήλθαν, οι άμοιρες παιδείας πόρνες. Απλά κατήλθε το πνεύμα και η τέχνη στο επίπεδό τους.
[3] Το ίδιο ακριβώς θα μπορούσαν να ισχυριστούν και σήμερα κάποιοι που εν μέσω γενικής πενίας περιφέρουν προκλητικά τη χλίδα τους.
Ίσως όταν ο Καίσαρας έλεγε «σεμνά και ταπεινά», να εξαιρούσε αυτούς που διέθεταν «συγκρότηση υψηλής ποιότητας». Βέβαια πρόκειται για «συγκρότηση» που τεκμαίρεται αποκλειστικά από τη δήλωσή τους, γιατί αν περιμέναμε από το έργο τους . . .
[4] Σου μιλάω από πείρα. Ξέρεις πόσο θα με υπολόγιζε εμένα ο φίλος μου gianniotis.gr αν είχα δυο εκατομμύρια ευρουλάκια; Άσε που μπορεί να με ψήφιζε κιόλας!
[5] Λέτε να φτάσαμε στο σημείο που «δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα/ προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα»;
Ευθύλογος