«Το μήνυμα ελήφθη»Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Ο χαλίφης της Βαγδάτης, ο Χαρούν Αλ Ρασίντ, μεταμφιεζόταν σε ζητιάνο για να εξακριβώσει πως σκέπτονται οι υπήκοοί του και τι συζητούν για τον ίδιο. Η ιστορία μπορεί να μην είναι γνωστή σε όλους, είναι γνωστή όμως σε πολλούς σαν 1001 νύχτες, ή σαν «Αραβικές Νύχτες», όπου ο Χαρούν Αλ Ρασίντ έχει καταδικάσει σε θάνατο την Σεχραζάντ κι εκείνη κατορθώνει να τον γοητεύσει με τα παραμύθια της κάθε βράδυ και για 1001 νύχτες. Η ιστορία τελειώνει με χάπι έντ, αφού στο τέλος ο Χαρούν παντρεύεται τη Σεχραζάντ.
Στη ΝΔ, εδώ και ένα χρόνο, παρά τα σκάνδαλα και τη δυσαρέσκεια του κόσμου, ο Χαρούν Αλ Καραμαν Αλής, δεν είχε ακούσει τίποτα για τη δυσαρέσκεια του λαού. Ο Τέοντορ Αλ Ρουσοπούλ, ο αγαπημένος του Βεζίρης, όχι μόνο δεν του επέτρεπε να ντυθεί ζητιάνος για να αφουγκραστεί πως σκέπτεται ο λαός του, αλλά τον κρατούσε σε πλήρη απομόνωση σαν τον μικρό Βούδα, για να τον προστατέψει δήθεν από τις κακές γλώσσες και τα μάγια, λέγοντάς του παραμύθια για να μην έχει εφιάλτες. Ο βεζίρης, πολλές φορές ασκούσε εξουσία «αντ αυτού». Οταν μια μέρα χρειάστηκε, ο Καραμάν Αλής να εμφανιστεί στο γνωστό παζάρι της Θεσσαλονίκης, εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Ακόμη κι εκείνοι που έπιναν νερό στο όνομά του, από
ευγνωμοσύνη (για κανένα μικρορουσφετάκι), ένιωσαν ντροπή βλέποντάς τον για πρώτη φορά όπως τον γέννησε η μαμά του. Είδαν έναν αλαζονικό πιτσιρικά να συμπεριφέρεται σαν να του έσπασαν το μολυβένιο στρατιωτάκι του. Εμειναν για πολύ διάστημα αμίλητοι και ανέκφραστοι, μουρμουρίζοντας ασυναρτησίες. Κανείς όμως δεν έβρισκε το κουράγιο και το θάρρος να του πει την αλήθεια. . Οταν ο Χαρούν Αλ Καραμαν Αλής, άκουσε μια μέρα από τους ντελάληδες (ΜΜΕ) ότι ο λαός δεν τον αγαπάει πια και πως ο Βεζίρης του, του έκρυβε την αλήθεια, θύμωσε πολύ, πάρα πολύ. Τα παραμύθια του Τέοντορ Αλ Ρουσοπούλ, άρχισε πια να τα βρίσκει βαρετά. Οταν δε άρχισαν και οι διάφοροι σύμβουλοί του, που είχαν απομονωθεί από τον Αλ Ρουσοπούλ, να του διαβάλουν, τον μέχρι εκείνη τη στιγμή, έμπιστο βεζίρη του, τα πράγματα άλλαξαν ραγδαία. Σταμάτησαν τα παραμύθια που του γαλήνευαν την ψυχή και άρχισαν οι εφιάλτες. Ακόμη και τότε όμως, εξακολουθούσε να εμπιστεύεται το Βεζίρη του, ο οποίος περνούσε τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής του, αφού έβλεπε πως «η μετάβαση από τον έναν ιστορικό κύκλο της καριέρας στον άλλο, είχε εξαντλήσει και την τελευταία της περιστροφή». Δέχθηκε μάλιστα και την πρότασή του να θυσιάσουν τον αρχηγό του στόλου του και παιδικό του φίλο, τον Αλ Μπουλγκαράκ, για να εξευμενίσουν τα κακά πνεύματα. Παρά την ανθρωποθυσία όμως, τα πράγματα άρχισαν να δείχνουν πως πήραν την τελεσίδικη τροπή τους. Ακόμη και η δήλωση πως «το μήνυμα ελήφθη», δεν έπεισε κανέναν.
Όλα δείχνουν πλέον πως, κόντρα στην παράδοση που δεν επιθυμεί νέα από «το δυτικό μέτωπο», η κατάρρευσή του είναι θέμα χρόνου. Ο Χαρούν Αλ Καραμαν Αλής, σε αντίθεση, με τον Χαρούν Αλ Ρασίντ και την Σεχραζάντ, αρχίζει σιγά-σιγά να απομακρύνεται από τον αγαπημένο του Βεζίρη. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που του προτείνουν, πως αν θέλει να λυτρωθεί από τους 1001 εφιάλτες που τον περιμένουν, δεν έχει παρά να καρατομήσει τον βεζίρη του, όπως έκανε παλαιόθεν και με τη «Σαλώμη».
Διότι αν δεν συμβεί αυτό, τότε η απόγνωση και η απελπισία του κόσμου θα γίνει δικό τους αδιέξοδό και μόνιμος εφιάλτης.