Φαίνεται σαν να απευθύνομαι στον φίλο που υπογράφει ως μέλος ΠΑ.ΣΟ.Κ αλλά δεν είναι έτσι. Αφορά πολύ περισσότερους. Ίσως και όλους μας.. Γιατί τα κόμματα εξουσίας σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν τη ζωή μας.
Απλά το σχόλιο του φίλου μέλους ΠΑ.ΣΟ.Κ σε παλιότερη ανάρτησή μου
Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή σαν τραγωδία
αλλά και σε άλλες, μου έδωσε την αφορμή.
Ο φίλος μέλος ΠΑ.ΣΟ.Κ ανάμεσα στα άλλα πολύ σημαντικά γράφει:
. . . Όλους τους ‘’κυρίους’’ που βρίζουν το Πα.σο.κ. θέλω να τους ρωτήσω για την προίκα των 130.000.000 δολλαρίων Η.Π.Α. που δήλωσε ο θείος Αχιλλέας στην δήλωση του πόθεν έσχες ,όταν ήταν βουλευτής !!! . . .
Φίλε μέλος ΠΑ.ΣΟ.Κ ( ή μήπως και CHIEF ENGINEER;)
Πονάνε κι άλλοι φίλε . . .
Πολλοί από αυτούς που βρίζουν το ΠΑΣΟΚ δεν είναι "κύριοι" όπως τους εννοείς.
Είναι αυτοί που πίστεψαν στο όραμα που παρουσίαζε στον ελληνικό λαό ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν μιλούσε για την "μυσταγωγία της ΑΛΛΑΓΗΣ" και για το "εργοστάσιο δίπλα στο χωράφι".
(Οι παραπάνω φράσεις είναι από προεκλογικές ομιλίες του μακαρίτη)
Είναι αυτοί που ένοιωσαν περήφανοι με την πρώτη συνέντευξή του στο Αμερικανικό κανάλι αμέσως μετά τον θρίαμβο του '81. Τη θυμάσαι;
Είναι αυτοί που αγωνίστηκαν γι' αυτό το θρίαμβο χωρίς ποτέ να καταδεχτούν να μιλήσουν για την "αγωνιστική πορεία" τους.
Είναι αυτοί που είδαν σε καρέκλες του ΠΑΣΟΚ να κάθονται κώλοι που μόνο μαστίγωμα τους άξιζε.
Είναι αυτοί που είδαν την πρώτη «μάχη του τελάρου» να χάνεται και είπαν «κουράγιο. . . Μια μάχη δεν κρίνει τον πόλεμο».
Είναι αυτοί που είδαν τους εγκάθετους αγύρτες να διαλύουν τους συνεταιρισμούς και αναρωτήθηκαν «ρε μήπως αρχίζει να χάνεται κι ο πόλεμος;» (ψιθυριστά πάντοτε για να μη τους . . . κατεβάσουν από το τρένο)
Είναι αυτοί που ψήφισαν πρωθυπουργό και τους βγήκε . . . ολίγον γκόμενος.
Είναι αυτοί που σε κάθε ξεβράκωτη φωτογραφία της λεγάμενης έσκυβαν το κεφάλι.
Και να αφήσουμε στην άκρη τις θεωρίες περί ιδιωτικής ζωής και συντηρητισμού.
Χιλιάδες θεωρίες μπορούμε να φτιάξουμε προκειμένου να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα.
Είναι αυτοί που πίστευαν οτι στη δεξιά ανήκει το χρήμα και η εξουσία και στην αριστερά το ήθος και οι θυσίες.
Είναι αυτοί που το ’81 σκέφτηκαν «επί τέλους για μια φορά έχουμε και το ήθος και την εξουσία. Και θα χτίσουμε μια νέα Ελλάδα» Και διαψεύστηκαν οικτρά . . .
Είναι αυτοί που . . .
Είναι αυτοί που . . .
Από πού ν’ αρχίσω και που να τελειώσω φίλε;
Είναι αυτοί που ξέρουν αυτά που γράφεις – και πολύ περισσότερα – αλλά την κριτική την αρχίζουν από το σπίτι τους και όχι από το σπίτι του γείτονα.
Ναι ξέρουν οτι το σπίτι του γείτονα βρωμάει αλλά αυτό δεν είναι λόγος να βρωμάει και το δικό τους.
Είναι αυτοί που θεωρούν φυσιολογικό να τους εξαπατήσουν άλλα κόμματα – γιατί ποτέ δεν τα πίστεψαν - αλλά θεωρούν ιεροσυλία να τους εξαπατήσει το ΠΑΣΟΚ γιατί το πίστεψαν.
Είναι αυτοί που, ακόμη κι αν σήμερα βρίσκονται σε καλή οικονομική κατάσταση, τα σκληρά και οδυνηρά βιώματά τους δεν τους επιτρέπουν να συνθηκολογήσουν με το απάνθρωπο πρόσωπο του καπιταλισμού. Ακόμη κι αν τους συμφέρει προσωπικά. Φαίνεται περίεργο αλλά ναι, υπάρχουν ακόμη τέτοιοι.
Είναι αυτοί που ήταν ΠΑΣΟΚ, πριν ιδρυθεί το ΠΑΣΟΚ. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;
Είναι αυτοί που ποτέ δεν έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ έφυγε από αυτούς.
Και σήμερα είναι πολιτικά άστεγοι και ψάχνονται, και ντρέπονται που ψάχνονται.
Γιατί στα τριάντα τους ήξεραν τι να ψηφίσουν και σήμερα, στα εξήντα τους δεν ξέρουν. . .
Είναι τα περήφανα γηρατειά του ’80 που είχαν την ατυχία να ζήσουν λίγο παραπάνω.
Είναι τέλος αυτοί, που το όνειρό τους πέθανε πριν από αυτούς.
Καταλαβαίνω τον πόνο σου αλλά κάνε μια προσπάθεια να καταλάβεις και συ τον δικό τους. Και είναι εύκολο να καταλάβεις ποιοι βρίζουν το ΠΑΣΟΚ με πόνο και ποιοι με χαρά.
Φιλικά Ευθύλογος