Εντατικά, συστηματικά και με πολλή συνέπεια εργάζονται συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά προκειμένου να καλλιεργήσουν την ιδέα ενός «φιλοευρωπαϊκού» συνασπισμού εξουσίας, που θα σταθεί απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ με αξιώσεις... Η βασική λογική γι’ αυτήν την ιστορία, που προμοτάρεται άγρια από ισχυρά οικονομικά - εκδοτικά λόμπι, είναι ότι πολλές κοινωνικές δυνάμεις θα απομακρυνθούν από τους κοινωνικούς πειραματισμούς της κυβέρνησης και θα αναζητήσουν λύση δεξιότερα.
Μάλιστα, πολλοί ισχυροί οικονομικοί παράγοντες, αλλά και στελέχη των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης που έχουν μνημονιακή τροχιά, δεν αποκλείουν πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, αν οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους δεν πάνε καλά και ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκαστεί να απευθυνθεί στην ψήφο των πολιτών, και επιχειρούν να προετοιμαστούν.
Γι’ αυτό πολλοί είναι αυτοί που βιάζονται. Ο φιλοευρωπαϊκός πόλος εξουσίας άλλωστε αποτελεί το μόνο ίσως σωσίβιο του Σαμαρά, ο οποίος θέλει έτσι να αποκρούσει την απόπειρα διαδοχής του στο κόμμα. Κυρίως απέναντι στους καραμανλικούς και φιλελεύθερους, οι οποίοι έχουν εξαγριωθεί με την προσκόλλησή του στην καρέκλα του αρχηγού, που έσπασε τη νεοδημοκρατική εκλογική παράδοση «έχασα - έφυγα».
Φλερτ
Τα άλλα δύο κόμματα προς το παρόν δεν αντιδρούν πολύ συγκροτημένα στο «πολιτικό φλερτ» της Νέας Δημοκρατίας, αλλά παράγοντες της Συγγρού επισημαίνουν ότι αργά ή γρήγορα θα πιεστούν από τις εξελίξεις προκειμένου να αποδεχτούν την... πλατιά συμμαχία.
Ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, γραμματέας της Ν.Δ. και ένα από τα στελέχη που βάλλονται λόγω συνεργασίας με τον Αντώνη Σαμαρά, διατύπωσε ευθέως και δημοσίως τη θέση του μιλώντας για συμπόρευση της Ν.Δ., του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ, καθώς και αλλαγή του εκλογικού νόμου, ώστε οι συνασπισμοί κομμάτων να μπορούν να λαμβάνουν το μπόνους των 50 εδρών.
Αφορμή έδωσε η εκδήλωση που διοργάνωσε την περασμένη Δευτέρα το Δίκτυο για την Ελλάδα και την Ευρώπη της Άννας Διαμαντοπούλου σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Friedrich Ebert Stiftung του γερμανικού SPD με θέμα «Πώς χτίζονται οι κυβερνήσεις συνεργασίας ανάμεσα στα κόμματα».
Ο Παπαμιμίκος λοιπόν ήταν σαφής εκθέτοντας την άποψή του για τις συνθήκες που έχουν προκύψει στη χώρα με την πολιτική επικυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ:
«Η νέα πραγματικότητα που βιώνουμε, λοιπόν, επιβάλλει και νέο τρόπο συμπεριφοράς. Οι κυβερνητικοί εταίροι, όποιοι και αν είναι αυτοί, αντί να εξαντλούνται σε ασκήσεις διαφοροποίησης προκειμένου να αποφύγουν τη φθορά, θα ήταν καλύτερα να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στη διατύπωση προτάσεων για βελτίωση του κυβερνητικού έργου. Κάπως έτσι θα ήθελα να φτάσω στο σήμερα. Όπου, έστω και σε πολύ βασικά ζητήματα, σήμερα υπάρχουν συγκλίσεις μεταξύ Νέας Δημοκρατίας, Ποταμιού και ΠΑΣΟΚ».
Μάλιστα τάχθηκε υπέρ της τροποποίησης του εκλογικού νόμου, προκειμένου να διευκολύνονται η συγκρότηση εκλογικών συνασπισμών και η πριμοδότησή τους με το μπόνους των 50 εδρών, που σήμερα επιτρέπεται μόνο για κόμματα, επενδύοντας όλο το σκεπτικό του με τα εξής επιχειρήματα:
«Σε μία περίοδο που η Ελλάδα έχει ανάγκη από σταθερότητα και ευρύτερες συναινέσεις, θα μπορούσε να εισαχθεί ειδική πρόβλεψη ώστε ένας συνασπισμός κομμάτων να μπορεί να λαμβάνει το μπόνους των 50 εδρών σε περίπτωση νίκης, χωρίς καμία προϋπόθεση, εφόσον όμως ικανοποιείται μια αναγκαία συνθήκη. Να έχει ο συνασπισμός αυτός καταθέσει προεκλογικά το ενιαίο πρόγραμμά του, ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες ότι τα κόμματα που τον απαρτίζουν μετεκλογικά θα συνεργαστούν μεταξύ τους έχοντας συγκεκριμένο πρόσωπο ως πρωθυπουργό. Από πριν όμως η συμφωνία. Όχι μετεκλογικά, όχι στο πόδι, όχι στη βάση σκοπιμοτήτων και προσωπικών φιλοδοξιών. Να ξέρει ο πολίτης ποιοι σχηματισμοί θα στηρίξουν ποιες μεταρρυθμίσεις πριν πάει να ψηφίσει».
«Λευκή πετσέτα»
Το γεγονός ότι ουσιαστικά ο Παπαμιμίκος αποδέχτηκε πως δεν θα έχει αναγκαστικά λόγο για τον πρωθυπουργό το πρώτο κόμμα σημαίνει ότι ο Σαμαράς ρίχνει «λευκή πετσέτα» και καλεί σε συνεργασία χωρίς όρους. Βέβαια η πρόταση προσκρούει στην άρνηση ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού, αλλά και στις δεσμεύσεις του εκλογικού νόμου. Το δεύτερο δεν μοιάζει να το συζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσει από όσα θα λύσει αν μπει σε μια τέτοια συζήτηση.
Πάντως σε κοινοβουλευτικό επίπεδο η συνεργασία Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - Ποταμιού μοιάζει σιγά σιγά να σχηματοποιείται και να προχωράει, αφού όλο και πιο κοινές είναι οι θέσεις, οι τοποθετήσεις και οι απόψεις των στελεχών των τριών κομμάτων, που συχνά αντιδρούν «με ένα στόμα» στις κυβερνητικές θέσεις.
Μόλις προχθές 18 βουλευτές από τα τρία κόμματα κατέθεσαν κοινή πρόταση στον πρόεδρο της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων προκειμένου να ασχοληθεί η Επιτροπή με τα ζητήματα που αφορούν την τουριστική εκπαίδευση όλων των βαθμίδων. Τη σχετική πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση των υπογραφών ανέλαβε ο βουλευτής της Ν.Δ. Μάνος Κόνσολας.
Ο Γιάννης Μανιάτης, παρευρεθείς στην εκδήλωση της Διαμαντοπούλου, αντέδρασε ακαριαία σημειώνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ενδιαφέρεται στην παρούσα φάση να κυβερνήσει, το έκανε αρκετά και για πολλά χρόνια, και επιχείρησε να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα προτείνοντας μια συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ. προκειμένου να προωθηθούν τα οξέα προβλήματα της χώρας.
Στο Ποτάμι θεωρούν ότι είναι η ανερχόμενη δύναμη και δεν προσδοκούν μια αποτύπωση της δυναμικής τους στις επόμενες εκλογές, αλλά στις μεθεπόμενες. Στους Αμπελόκηπους πιστεύουν ότι, αν δείξουν σοβαρότητα, υπευθυνότητα και επαγγελματισμό, και εμπλουτίζουν το πρόγραμμά τους, μπορούν να προσβλέπουν στη σταδιακή παρακμή των μεγάλων μεταπολιτευτικών κομμάτων.
Εκτιμούν δηλαδή ότι τον δρόμο του ΠΑΣΟΚ θα ακολουθήσει και η Ν.Δ. ύστερα από ένα ακόμα αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα. Οι ίδιοι λοιπόν θέλουν να λογίζονται σαν άφθαρτη εφεδρεία του συστήματος, η οποία θα αποκτήσει πολιτικό έρεισμα συν τω χρόνω. «Δεν πρόκειται να αναστήσουμε φθαρμένα πολιτικά σχήματα του χθες» είναι η μόνιμη επωδός του Σταύρου Θεοδωράκη.
Ωστόσο πολλοί είναι αυτοί που επιμένουν ότι η οικονομική εξουσία πιέζει προς όλες τις κατευθύνσεις προκειμένου να υπάρξει μια σοβαρή αντίσταση στην πολιτική επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε, πες - πες, πάει να ψηθεί ο αντι-ΣΥΡΙΖΑ συνασπισμός...