Του Πέτρου Τρουπιώτη
Γραφικότητες. Δυστυχώς
, μόνον με αυτή την λέξη θα μπορουσε κάποιος να περιγράψει τα όσα γίνονται στα πανεπιστήμια
τους τελευταίους τρεις μήνες. Γραφικότητες και από τις δυο κύριες πλευρές του δράματος
που παίζεται στον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Ενός δράματος που δυστυχώς παίζεται στις πλάτες χιλιάδων φοιτητών
και των οικογενειών τους αλλά και σε βάρος της ελληνικής παιδείας και της ελληνικής
οικονομίας.
Και οι δυο πλευρές, η
καθεμία για δικούς της λόγους αλλά και από δίκες της αδυναμίες και ανεπάρκειες,
έφτασαν τα ........πράγματα εδώ που τώρα πια όχι είναι σχεδόν αδύνατο να σωθεί (χωρίς εκπαιδευτικές
εκπτώσεις) το ακαδημαϊκό εξάμηνο, αλλά έχει πληγεί σε μεγάλο βαθμό και το ίδιο
το κύρος των ελληνικών πανεπιστήμιων στο εξωτερικό. Και μάλιστα για μια ακόμα φορά
μέσα στην ίδια δεκαετία, μια και θα θυμάστε πως οι συνεχείς απεργίες και καταλήψεις
της περιόδου 2005-2007, έχεαν στοιχίσει και πάλι στα ελληνικά πανεπιστήμια εξάμηνα
και την εικόνα τους προς την διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Και όμως φαίνεται
πως όλα αυτά , δεν απασχολούν καθόλου ούτε τους διοικητικούς υπάλληλους οι οποίοι
περίπου θεωρούν ότι το πανεπιστήμιο είναι το τσιφλίκι του πάππου τους που το κάνουν
ότι θελουν αδιαφορώντας για τους φοιτητές, ούτε ορισμένους καθηγητές με πρώτο
τον ηθοποιό πρύτανη που κάνουν την δική τους επανάσταση ζώντας τον μύθο τους και
αυτοί, ούτε δυστυχώς και τους υπευθύνους του υπουργείου παιδείας, που προσπάθησαν
να «μην βρέξουν τα πόδια τους» στο θέμα ( μια και προέρχονται από τον χώρο των
ΑΕΙ –αμαρτωλό χώρο, για πολλούς) και τώρα κινδυνεύουν να πνιγούν στον βούρκο
που άφησαν να δημιουργηθεί…
Η κατάσταση λοιπόν είναι πια εκτός ορίων και
κανεις δεν ξέρει τι πρόκειται να γίνει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αν και πότε τελικά
θα μπορέσουν οι φοιτητές να ξεκινήσουν τα μαθήματα τους.
Γιατί αν κρίνω από την
αντίδραση ακόμα και χθες της κυβέρνησης, δεν θέλει να λύσει το πρόβλημα με
ολους τους τρόπους που έχει. Δεν προχώρα για παράδειγμα στην επιστράτευση των διοικητικών
υπάλληλων παρά το ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, αφήνοντας το πανεπιστήμιο
στην τύχη του. Και βέβαια αυτό είναι ακατανόητο, από την στιγμή που έχει προχωρήσει
σε αλλά « ακραία» μετρά , όπως η παραπομπή του Πρύτανη, που είναι όμως αναποτελεσματικά.
Μήπως και στην ίδια
την κυβέρνηση δεν έχουν συνειδητοποιήσει και το μεγάλο πρόβλημα που έχει ήδη δημιουργηθεί
αλλά και την μεγάλη αντίδραση φοιτητών και των οικογενειών τους.
Και οι πολίτες ενδιαφέρονται
για λύσεις. Και για τους πολίτες τις λύσεις τις δινουν οι κυβερνήσεις Και γι αυτό
εξάλλου περιμένουν από την κυβέρνηση την κίνηση της. Και γι αυτό όλη η οργή τους
στρέφεται τελικά κατά της κυβέρνησης «που δεν κάνει κάτι».
Αναρωτιέμαι οι υπουργοί,
οι γενικοί γραμματείς και οι άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες, δεν έχουν κάποιον
που να κινείται στον κόσμο και να τους μεταφέρει την άποψη τους.
Αν είχαν , άδω και πολύ
καιρό κάνει κάτι για να ανοίξει το πανεπιστήμιο. Το πολιτικό κόστος (και για τους
ιδίους) από μια οποία « ακραία» κίνηση που θα ξεκινάτε τα μαθήματα θα ήταν πολύ
μικρότερο από αυτό που έχει η κυβέρνηση τώρα, με την απραξία που ,δικαίως, της χρεώνεται
από τον μέσο πολίτη.
Ίσως τελικά και οι κυβερνητικοί
αρμόδιοι συμφωνούν με την κατακλείδα του άρθρου του ανεκδιήγητου πρύτανη του πανεπιστήμιου
Αθηνών, την περασμένη Κυριακή στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», όπου λέει «τσιτάροντας»
τον Νίτσε
«Το μυστικό για μια ζωή γεμάτη και ευτυχισμένη είναι ένα :Το
ζην επικινδύνως»..
Ξέχασε μόνον να προσθέσει, στις πλάτες των άλλων και με τα λεφτά
του κράτους….
ptroupiotis@yahoo.gr