Του Πέτρου Τρουπιώτη
\
Όλοι οι άνθρωποι όπως δικαιούνται να έχουν οποίον θρησκευτικό, πολιτικό
η πολιτιστικό προσανατολισμό, δικαιούνται να έχουν και τον δικό τους σεξουαλικό
προσανατολισμό.
Δεν έχει σημασία αν κάποιος εγκρίνει η όχι τις
σεξουαλικές προτιμήσεις των άλλων. Εξάλλου δεν είναι στο χέρι του να κάνει κάτι.
Η φύση,
που καθορίζει από μονή της το φυσιολογικό, έχει από μονή της αφήσει και τις εξαιρέσεις.
Εξαιρέσεις που έχουν να κάνουν με «βιολογικά»
αιτία. Υπάρχουν βέβαια και τα ψυχολογικά η κοινωνικά αιτία που οδηγούν κάποιους
σε διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές, αλλά αυτό........ είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.
Τις επιλογές λοιπόν τους καθενός, αυτές που χαρακτηρίζονται
και ως «μη φυσιολογικές», μια και το φυσιολογικό στην φύση έχει να κάνει με την
σχέση αρσενικού και θηλυκού και όχι διαφορετικά, η κοινωνία τις έχει αποδεχτεί.
Κάποιοι απλώς τις ανέχονται, κάποιοι άλλοι τις
ξορκίζουν αλλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, κάποιοι άλλοι αδιαφορούν κάποιοι άλλοι
τις αποδέχονται και κάποιοι τις θεωρούν αμαρτία που πρέπει να τιμωρείται, λογω κυρίως
θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Οι σύγχρονες , φιλελεύθερες κοινωνίες, αποδέχονται
τις επιλογές των ατόμων σε κάθε πλευρά της ζωής τους, όταν βεβαίως αυτές προέρχονται
από την ελεύθερη βούληση τους. Και βεβαίως-και σωστά- δεν αποδέχονται την προσπάθεια
«προσηλυτισμού» για να χρησιμοποιήσουμε την πάλαια φράση.
Περά λοιπόν από όλα αυτά τα γενικώς θεωρητικά
και ίσως και φιλοσοφικά, υπάρχουν και τα πρακτικά ζητήματα.
Για παράδειγμα, η ανάγκη τα ομόφυλα ζευγάρια,
που αποφασίζουν να ζήσουν μαζί (κάτι που αποτελεί δική τους επιλογή) να μπορούν
να έχουν και κάποιου είδους νομικά δικαιώματα Και όταν λέμε νομικά δικαιώματα εννοούμαι
να μπορούν να διαχειρίζονται τις περιουσίες τους κοινά, να έχουν κληρονομικά δικαιώματα η ακόμα
και να κάνουν φορολογική δήλωση μαζί.
Τέτοιου είδους δικαιώματα εννοούμαι και όχι βεβαίως
αλλά που απορρέουν από την συμβίωση ( με γάμο η μη) ετερόφυλων ζευγαριών, όπως για
παράδειγμα η υιοθεσία παιδιών…
Οφείλει λοιπόν μια φιλελεύθερη δυτική ευρωπαϊκή
κοινωνία, να δίνει και στα ομόφυλα ζευγάρια, το δικαίωμα νομικής ευθύνης σε συγκεκριμένα
, κυρίως περιουσιακά, ζητήματα. Και αυτό θα πρέπει η χωρά μας να το κατοχυρώσει
νομοθετικά, όπως συμβαίνει σε όλες τις δυτικές χώρες.
Αποκλείοντας, επαναλαμβάνω , την δυνατότητα υιοθεσίας
παιδιών, μια και αυτό ξεφεύγει από τα «ανθρώπινα δικαιώματα» .
Για αυτό είναι πραγματικά άξιο απορίας το γιατί
ορισμένοι βουλευτές της ΝΔ , αντέδρασαν στην σχετική πρόθεση του υπουργείου Δικαιοσύνης
να ενταθούν και τα ομόφυλα ζευγάρια στο «σύμφωνο συμβίωσης», δηλαδή μόνον στο νομικό
κομμάτι.
Είναι σαφές ότι η όλη αντίδραση των βουλευτών,
γίνεται κάτω από την πίεση ορισμένων μητροπολιτών
αλλά και κάποιων αντιστοιχών φορέων και κινήσεων που θελουν να υπερασπίσουν την
ηθική της κοινωνίας, κατά το «πνεύμα και ηθική» του γνωστού ελληνικού έργου.
Μόνον που με τις κινησεις τους αυτές και οι βουλευτές
δινουν την χειρότερη εντύπωση που υπάρχει.
Αντί να σπεύσουν να εξηγήσουν
στους «διαμαρτυρόμενους» συμπολίτες τους ότι η όλη αυτή κίνηση δεν έχει να κάνει
με θρησκευτικά η αλλά ζητήματα αλλά στην ουσία είναι ένα είδος «εταιρίας» για
να υπερασπίσουν οι «διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού» τα οικονομικά τους
συμφέροντα , τρέχουν να πουν όχι. Δίνοντας την εικόνα υπερσυντηρητικών και οπισθοδρομικών
πολίτικων.
Δυστυχώς, ακόμα σε αυτή την χώρα δεν μπορούμε
να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Δυστυχώς
ptroupiotis@yahoo.gr