Του Πέτρου Τρουπιώτη
Η κυβέρνηση , το μόνο που έχει να κάνει λοιπόν , είναι να φέρει
αποτελέσματα. Γι αυτό υπάρχουν οι κυβερνήσεις. Είναι ο πρώτος και ο κύριος λόγος
της ύπαρξης τους. Αποτελέσματα σε σχέση με την άμεση λύση προβλημάτων των πολιτών
και βέβαια σε σχέση με τον μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, για τον ίδιο
λόγο.
Αν δεν μπορούν να φέρουν αποτελέσματα
, δεν έχουν και κανέναν λόγο ύπαρξης. Κυβερνήσεις που γενικώς υπόσχονται, συζητούν
, διαβουλεύονται, ιδεολογικοποιουν τα πάντα και παραπέμπουν τα....... πάντα σε
ένα «άγνωστο μέλλον», δεν έχουν κανένα λόγο στην σημερινή κοινωνία.
Για να έχουν λόγο ύπαρξης
οι κυβερνήσεις , πρέπει να φέρνουν αποτελέσματα Και για αν φέρνουν αποτελέσματα
πρέπει να λειτουργούν.
Και οι κυβερνήσεις, συμμαχικές η μη, λειτουργούν
με έναν τρόπο. Με συγκεκριμένο πρόγραμμα και οργάνωση πυραμίδα, με κορυφή τον πρωθυπουργό.
Όλα τα αλλά, το μονό που κάνουν είναι να καθυστερούν τις αποφάσεις, να δημιουργούν
προβλήματα και να βάζουν εμπόδια ακόμα και στην ύπαρξη της ίδια ς της κυβέρνησης.
Έτσι λοιπόν όταν ο ανασχηματισμός αποφασιστεί από τον μόνο υπεύθυνο γι αυτό
, τον πρωθυπουργό, οφείλει ο ίδιος να το συζητήσει με τους αρχηγούς των κόμματων
που στηρίζουν την κυβέρνηση, να ακούσει τις προτάσεις για το σχήμα, τα πρόσωπα
και γενικότερα την λειτουργία τους, αλλά πρέπει ο ίδιος να πάρει τις τελικές αποφάσεις.
Και πρέπει να τις πάρει αυτός , τόσο γιατί μόνον με ανθρώπους τους οποίους εμπιστεύεται,
ανθρώπους που μπορεί να επικοινωνήσει και
ανθρώπους που θεωρεί ότι μπορούν να αποδώσουν έργο πρέπει να στελεχώνεται μια κυβέρνηση.
Ια να μπορέσει να λειτουργήσει.
Αυτό βέβαια , δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να λάβει υπόψιν του και τις
προτάσεις των αρχηγών των άλλων κόμματων που στηρίζουν την κυβέρνηση, το αντίθετο
μάλιστα. Πρέπει και να λάβει σοβαρά τις προτάσεις αυτές , αλλα και να δει και
τα πιθανά εσωτερικά προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσουν οι επιλογές του στα κόμματα
που στηρίζουν την κυβέρνηση.
Όμως, άλλο αυτό και άλλο να ακολουθησει τακτική
συγκρότησης κυβέρνησης , με λογική συνομοσπονδίας.
Γιατί , αν ακολουθησει απόψεις , όπως του βουλευτή
της ΔΗΜΑΡ Γιάννη Πανούση σύμφωνά με τις οποίες θα πρέπει να υπάρξει « ανάληψη υπουργείων
σε καθετοποιημένη βάση (υπουργός, υφυπουργός, γενικός γραμματέας) και όχι σε δυσκίνητη
μέχρι αδύνατη συγκατοίκηση», τότε μάλλον δεν θα έχουμε κυβέρνηση , αλλά ξεχωριστά
υπουργεία το οποίο το καθένα θα τραβά τον δρόμο του.
Ο κ Πανούσης έχει δίκιο όταν λέει ότι η ΔΗΜΑΡ ( αρά και το ΠΑΣΟΚ υποθέτω)
θα πρέπει να μετάσχουν με κεντρικά πολιτικά
στελέχη στην κυβέρνηση. Όμως δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί το μοντέλο της «καθετοποιημένης
βάσης» γιατί αυτόματα κάτι τέτοιο δημιουργεί τριών ειδών υπουργεία-ξεχωριστά φρούρια,
εν είδει φέουδων της κεντρικής Ευρώπης του μεσαίωνα, και έναν πρωθυπουργό-βασιλιά
που θα είναι αδύνατον να λειτουργήσει έστω συντονιστικά .
Μ παράλληλα βέβαια, θα προκύψει και ένας ανταγωνισμός, κάτι που θα δημιουργήσει
άλλο ένα πρόβλημα στην κυβέρνηση.
Ας μην κάνουμε λοιπόν πειράματα, και μάλιστα
σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη για την χωρά περίοδο.
Ας οδηγηθούμε στην πεπατημένη. Έτσι όπως λειτουργούν
εδώ και δεκαετίες οι κυβερνήσεις συνασπισμού σε όλο τον δυτικό κόσμο.
Γιατί τελικά μόνον έτσι μπορούμε να έχουμε τα ζητουμενο:Α-ΠΟ-ΤΕ-ΛΕ-ΣΜΑ-ΤΑptroupiotis@yahoo.gr