ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
«Η Άλωση μένει ουλή βαθιά στη
συνείδηση του νεοελληνισμού. Βούλα πύρινη που πάντα φλεγμαίνει. Όσα και αν πολιτικώς
αναγκαία, ύστερα, σύγχρονα ή και μέλλοντα, παρεμπέσουν ποτέ να την επικαλύψουν
ιστορικά .
Όχι μονάχα γιατί είναι δικό μας μέγα πάθος και έκφραση του
πατριωτισμού μας, αλλά της όλης
ευρωπαϊκής ιστορίας και της πορείας του όλου δυτικού πολιτισμού.
Κανένα
γεγονός πολέμου άλλο δεν είχε τέτοια εκρηκτική και κρισιμότατη σημασία παρά
ΜΟΝΙΜΗ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΑΞΙΑ και που κρατάει ακόμα και να...... που και στις
μέρες μας απειλούν ακόμα οι μαύρες πάλι συνέπειές του (…) γιατί ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟΙ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ είναι οι Τούρκοι και πάνω από μισή χιλιετία η Ευρώπη δεν μπορεί όλο
αυτό να το αναιρέσει .
Άλωση που άλλη καμιά σ όλη την
Ιστορία δεν πραγματώθηκε τόσο βάναυσα και
ωμά και βάρβαρα και αιματηρά , με τέτοιο ανατολίτικο αμόκ απανθρωπικής
σφαγής και καταστροφής των πάντων. Και τί πρώτης πόλης τί λαμπάδας τί φάρου
πολιτισμού επί μια χιλιετία και προς ανατολή και προς δύση και προς Νότο και
προς Βορά , προς τις πιο απολίτιστες λαοθάλασσες της Ασίας και της Αφρικής , μα
και προς τις επαναβαρβαρωμένες από τί Γότθους, Ούννους και άλλους της νότιας
μεσαιωνικής Ευρώπης ως τα κράσπεδα των Άλπεων και πέρα από τα Πυρηναία.
Και τί πυρπόληση τί αφανισμό
κορυφαίων ανθρώπινων ποιοτήτων δημιουργημάτων κειμένων της ελληνικής
αρχαιότητας της μήτρας δυτικού πολιτισμού κατάφεραν μες την άλωση εκείνη σε μια
μέρα, σε τρεις μέρες και επί πεντέμισι
μετά αιώνες συνέχεια κι ακόμα επαπειλούν και δεν θα πάψουν.
Ποια πυρκαγιά της βιβλιοθήκης
της Αλεξανδρίας που μ’ ένα στόμα καταριούνται πάντα η φιλολογία η φιλοσοφία η
επιστήμη δεν ξεπεράστηκε καταστροφικότερα με όσα κάηκαν σκίστηκαν μανιακά σκορπίστηκαν
με ισλαμική παραφορά και χάθηκαν για πάντα για
να μαζεύει ως σήμερα η
πολιτισμένη ανθρωπότητα θρηνώντας ψίχουλά τους , συντρίμμια, παλιόχαρτα
ξετιναγμένα σαν σκουπίδια στους πέντε ανέμους της Ανατολής, τί
Πλάτωνες τί Αριστοτέληδες τί ρήτορες τί τραγικοί τί ιστορικοί τί
γεωγράφοι τί φυσιογνώστες τί μη πολύτιμο μαζεμένο εκεί από τους
μορφωμένους με Ελληνισμό παρά το δόγμα
και τη θρησκευτική καταφορά των όχλων οκτώ πρωτοχριστιανικών αιώνων από τους
Φώτιους τους Αρέθες τους άλλους όλους που η πίστη δεν τύφλωνε , και τι έργα
τέχνης συντρίφτηκαν , μουτζαλώθηκαν κατάγδάρθηκαν γκρεμιστήκανε έγιναν τζαμιά έγιναν τεκέδες, και ξηλώθηκαν τα μοναδικά
ξυλοτεχνήματα σπάστηκαν τα αγάλματα, καταπατήθηκαν οι καταπληκτικές εικόνες ,
ξεψηφιδώθηκαν μια προς μια ψηφίδα με το σκεπάρνι τα υπερφυή ψηφιδωτά και ως πριν λίγα χρόνια
ταξιδιώτες έβλεπαν ξαφνικά χρωματιστές ψηφίδες σε σωρούς χυμένες σκουπιδιών έξω
από μνημεία βυζαντινά ν’ αστράφτουν
Χάθηκε
τέχνη ανεπανάληπτη εκεί, χάθηκε πνεύμα ελευθερωτικό του ανθρώπου, καταδιωκτικό
του απανθρωπισμού, φωτιστικό της συνείδησης, και με τί μίσος κατά παντός
ανώτερου με ηδονή του τυφλού κατώτερου που θριαμβευτής πια ορμάει στην λαγνεία
της αποχαλίνωσης των πιο πρόστυχων ροπών του και παθών.
Αυτό
είναι το θέμα. Και όχι δικό μας μόνο σαν Ελλήνων και σαν
πολιτισμένων. Δεν είναι απλώς το τι χάσαμε εμείς και από ποιο λουτρό αίματος
γεννηθήκαμε, είναι θέμα που αφορά όλη
την Ευρώπη.
Της Ευρώπης όλης ήταν και είναι
τέτοια πληγή και τέτοια βάρβαρη ουλή, και φυσικά όχι του όποιου Ανατολισμού μας τάχα των νεοελλήνων αλλά του πολιτισμού μας του
Ευρωπαϊκού. Δηλαδή του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ θέμα
μέγα πέρα από τις ωμότητες το αίμα και τις όποιες αντιθέσεις !
Στις
συνειδήσεις μας πρέπει έτσι να σημειωθούν κάποτε αυτά, και όχι να θεωρείται η
Πόλη και η υπόθεσή της τόσο στενά σαν στόχος παρελθόντος εθνικιστικού
μεγαλοιδεατισμου μας (…)
Ποια Ελλάδα και ποιοι
νεοέλληνες μπορούν να σταθούν σοβαρά παραπέρα χωρίς ενεπίγνωστη και ενεργητική
την αληθινή τους ιστορική ταυτότητα χωρίς βαθιά κατοχή των αξιών, των ουσιών
των ποιοτήτων της ?
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
είναι αυτός που επλήγη και δεν είναι δικός μας μόνο…»
1993:
Απόσπασμα από το εισαγωγικό σημείωμα του ΡΕΝΟΥ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ στο βιβλίο του Α. Πασπάτη « Πολιορκία και Άλωσις της
Κωνσταντινουπόλεως υπό των Οθωμανών εν έτει 1453»
Εν
έτει 1453 «παίξαμε» και χάσαμε! Όσα ιστορικά λάθη και αν κάναμε ώστε να
οδηγηθούμε στην ήττα είχαμε τουλάχιστον
μια κοινή και ξεκάθαρη αντίληψη για το ποιος είναι ο εχθρός , ο οποίος
χρειάστηκε να μπει σε διαδικασία πολιορκίας πριν ξεχυθεί τυφλός θριαμβευτής στη «λαγνεία της αποχαλίνωσης των πιο πρόστυχων
ροπών του και παθών.»
Πεντέμισι
αιώνες μετά απλώς «τα χάσαμε». Υπό την ηγεσία προσκυνημένων Ωθομανολάγνων και
Ισλαμολαθρολάγνων ηγετίσκων της καταστροφής και της ξεφτίλας , που μας μετέτρεψαν
σε ξέφραγο αμπέλι όχι απλά απαλλάξαμε τους ΔΗΛΩΜΕΝΟΥΣ εχθρούς του πολιτισμού μας από την βάσανο της πολιορκίας
αλλά τους παρακαλάμε από πάνω να τους κεράσουμε και φοντανάκι!
Πόσο
πιο κοντά πρέπει να φέρει η τεχνολογία την επονείδιστη στάση των κάθε λογής ανά
τον κόσμο μαχμούτηδων απέναντι στη γυναίκα, στο παιδί, στην ελευθερία της έκφρασης, στην πίστη των άλλων, στην επιστήμη, στη δικαιοσύνη
και την ηθική ώστε να αντιληφθούμε το ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ μεταξύ δυτικού
πολιτισμού και ισλαμομαχμουτισμού?
Πόσες
γυναίκες πρέπει να στερηθούν ακόμη το δικαίωμα στη μόρφωση, πόσες πρέπει να
μαστιγωθούν δημόσια για ασέβεια, πόσα
κοριτσάκια πρέπει να παντρευτούν δια της
βίας σε παιδική ηλικία ξελιγωμένους
ισλαμοφασίστες, πόσοι ναοί αλλοθρήσκων πρέπει να πυρποληθούν, πόσοι
λιθοβολισμοί νέων που αγαπήθηκαν «παράνομα» πρέπει να γίνουν, πόσοι ομοφυλόφιλοι
πρέπει να απαγχονιστούν πόσοι
αποκεφαλισμοί κατά «προφήτη» κακούργων πρέπει να γίνουν, πόσα πανό με την
ένδειξη «Η Δημοκρατίας σας στο απόσπασμα – Το Ισλαμ έρχεται» πρέπει να
αναρτηθούν από αποχαλινωμένους κελεμπιοφόρους που δεν
σέβονται τη χώρα που τους φιλοξενεί, για να αντιληφθούν κάποιοι τη διαφορά
μεταξύ πολιτισμού και θρησκευτικού υποπροϊόντος?
Πόσες
«Αραβικές Ανοίξεις» πρέπει να δούμε ακόμα για να καταλάβουν κάποιοι πως ο
παγκόσμιος Αραβικός Χειμώνας πρώτιστα είναι αποτέλεσμα γενικότερης θρησκευτικής
υποκουλτούρας και δευτερευόντως συνέπεια
της πολιτικής ξεφτιλισμένων δικτατόρων με συνέπεια η στυγνότερη Δυτική
δικτατορία της ιστορίας να φαντάζει
παράδεισος ακόμα και μπροστά στις νυν «ανοιξιάτικες» κατακτήσεις του τάχα «εκδημοκρατισμένου»
ισλαμ?
Πόσο
συμβατό με την κοινή λογική είναι οι ένοπλες δυνάμεις ενός λαού που έφτυσε αίμα
επί 400 χρόνια κάτω από τον Ωθομανικό ζυγό, να δωρίζει εκτάσεις για κατασκευή
χώρου λατρείας της θρησκευτικής πίστης που τα μαύρα αυτά 400 χρόνια αποτελούσε κύριο στοιχείο διαχωρισμού από τον βάναυσο
κατακτητή του (γίνεσαι Τούρκος διάκο μου την ΠΙΣΤΗ σου ν’ αλλάξεις?) , και πόσο κοινωνικά δίκαιο είναι ένα χρεοκοπημένο
ένα κράτος που κάνει περικοπές ακόμα και στα επιδόματα αναπηρίας των πολιτών
του, να κατασκευάζει δημοσία δαπάνη τεμένη για τους λαθραίους εποίκους του?
Πόσο
κοινωνικά δίκαιο είναι ο φορολογούμενος πολίτης της εν λόγω μπανανίας που έχει
δει όλες τις εκκλησιές της δικής του πίστης να έχουν χτιστεί με το υστέρημα και
τις δωρεές πολιτών, από την μια να πρέπει να φιλήσει κατουρημένες
ποδιές για να πάρει μια ακριβοπληρωμένη άδεια μαντρότοιχου και από την άλλη να
βλέπει την ίδια μπανανία όχι απλά να αδειοδοτεί δωρεάν αλλά και να χτίζει δωρεάν τέμενος για τον
απρόσκλητο μαχμούτη της διπλανής πόρτας?
Το
1453 ο πολιτισμός μας απλά επλήγη
Πεντέμισι
αιώνες μετά είναι πολύ κοντά στο να παραδώσει πνεύμα... Δεν ξέρω αν θα μεταβεί σε τόπο καταψύξεως, σίγουρα όμως με τόσους
τεμενάδες και παραχωρήσεις στους ανά τον κόσμο μαχμούτηδες εκεί που θα πάει
έχει να απολαύσει πολύ μέλι… Είθε να ναι καλοφάγωτο στη μνήμη του…