ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Ένας ακόμη γιορτασμός για το 1821 πέρασε.
Γιορτές, εκδηλώσεις, βερμπαλισμοί, πατριωτικά μηνύματα με ηρωικές κραυγές,
παρελάσεις με κάγκελα παντού, κ.λ.
Κλείνοντας η σκηνή των μεγάλων πατριωτικών και
κενών λόγων, μας γέμισε θλίψη για αυτά που μας είπαν οι πολιτικοί μας, οι
κατεξοχήν υπεύθυνοι για την κατάντια μας. Η πολιτική τους ...........
συμπεριφορά με τους
λόγους απέχει παρασάγγες.
Συνεχίζουν απτόητοι την καταστροφική τους
πολιτική, έχοντας την καραμέλα έτοιμη, ότι για όλα φταίει η τρόικα, η οποία
σίγουρα συναινεί και επιταχύνει την καταστροφή μας, για να πλουτίζουν οι φίλοι
τους τοκογλύφοι.
Αντί
αυτή η κρίση να αποτελέσει το νέο ξεκίνημα, αφού πρώτα αναλογιστούμε, ποιοι
είμαστε, τι θέλουμε και τι πρέπει να κάνουμε, οι πολιτικοί μας συνεχίζουν την
παλιά μικροκομματική πολιτική τους.
Εδώ ταιριάζει η ρήση του λαού, που λέει, πώς
¨ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν¨. Με απλά λόγια, εμείς οι ίδιοι
έχουμε επιλέξει το πολίτευμα που επιθυμούμε, τι ¨είδους¨ ηγέτες θέλουμε και πώς
να μας συμπεριφέρονται.
Η εξουσία, πρακτικά, συνεχίζει να
συμπεριφέρεται στο λαό, όπως αυτός έχει μάθει. Ένα μεγάλο ποσοστό του λαού το ζητάει με τη ψήφο
του, με την καθημερινή συναίνεσή του και με την αδράνειά του.
Όσο λοιπόν, τα πολιτικά δρώμενα θα είναι ένα
θέαμα από τον καναπέ και η συμπεριφορά του λαού σε μεγάλο ποσοστό εγωπαθητική,
λέγοντας ότι, ¨ εγώ καλά είμαι και οι
υπόλοιποι να πνιγούν ¨, τόσο η παλιά νοοτροπία σχέσης, πολιτικού – χρήσιμου πελάτη καλά θα κρατεί και ο φαύλος κύκλος μ’
έναν λαό στο περιθώριο, προδομένο και ταπεινωμένο, θα επαναλαμβάνεται.
Και όσο οι δημοκρατικοί θεσμοί, θα μπάζουν
από παντού και η ενημέρωση θα περνάει μέσα από τη διαφθορά της μιντιοκρατίας, ο
εξευτελισμός και τα χαράτσια στους νέο-ραγιάδες θα συνεχίζουν να τα επιβάλλουν
βιαίως οι πολιτικάντηδες, όπως παλιά οι Αγάδες.
Οι Οθωμανοί στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν
συλλάβει και εφαρμόσει ένα σχέδιο οικονομικής εξόντωσης με τον Κεφαλικό φόρο
και με άλλους, όπως το ¨φόρο οδοντογλυφίδας¨ για Αγάδες και αξιωματούχους, για
να μη σηκώσουν ποτέ κεφάλι οι υπόδουλοι και να παραμείνουν ραγιάδες.
Έτσι, ή θα εξαναγκαζόντουσαν να
εξισλαμισθούν, ή θα ¨έκλαιγαν τη μοίρα τους¨, ή κάποιοι θα έπαιρναν τα βουνά
για να αντισταθούν, όσο ζήσουν. Οι
Οθωμανοί με σχετική ευκολία τους τσάκιζαν ή ανάλογα τους ¨χρησιμοποιούσαν¨.
Μέχρι που αποφάσισαν το γενικό ξεσηκωμό μετά από 400 χρόνια.
Έτσι και τώρα, κάποιοι ενδίδουν στο
σαπιοσύστημα, στην πολιτική τάξη, που κατέχει
και νέμεται το κράτος, ικανοποιημένοι από τα ψίχουλα που τους πετούν,
κάποιοι πάλι ¨άγονται και φέρονται¨ ανάλογα με το ατομικό όφελος ( παρτάκηδες)
και κάποιοι αντιδραστικοί, ενοχλητικοί για το σύστημα δυσφημίζονται από τα
πληρωμένα ΜΜΕ, ότι χτυπούν τις ¨μεταρρυθμιστικές προσπάθειες¨ της τρικομματικής
κυβέρνησης. Συλλογικές ενέργειες δυσφημίζονται, χτυπιούνται με επικοινωνιακά
τεχνάσματα και με βίαιες καταστολές μέχρι τον τελικό
εκφυλισμό του εγχειρήματος.
Το πολιτικό κατεστημένο ενδιαφέρεται, πώς θα επιβιώσει πολιτικά. Χρησιμοποιεί
όλα τα μέσα, για να βρίσκεται στο παιχνίδι της εξουσίας, κουκουλώνοντας όλες
τις πολιτικές αμαρτίες του, διατηρώντας τα κλεμμένα λάφυρα, που άρπαξε από το
λαό.
Δίνει μάχες σ’ όλα τα επίπεδα, για να μην
ανοίξει η λίστα Λαγκάρτ ( και κάθε λίστα ντροπής) με τους κεντρικούς
λογαριασμούς, γιατί θα αποκαλυφθούν και λογαριασμοί συγκοινωνούντα δοχεία, που
συνδέονται σε ανύποπτο χρόνο ( λογαριασμοί πριν το 2007) με το χρηματιστήριο,
τα ομόλογα, τα ολυμπιακά έργα, τις εργολαβίες, το Βατοπαίδι, τις προμήθειες,
κ.λ. και αυτοί πάλι οι λογαριασμοί με το διάτρητο και πλαστό πόθεν έσχες.
Το χαράτσι, η φοροπηχτική πολιτική και ο
εκβιασμός στους νεοραγιάδες, από την ντόπια τρόικα και την εξωτερική τρόικα,
όπως αποδείχτηκε μέχρι τώρα δεν αφήνει περιθώρια για συλλογικές αντιδράσεις.
Η παραβίαση του Συντάγματος, η φοροδιαφυγή, το πελατειακό κατεστημένο,
οι ισχυρές συντεχνίες και η διαπλοκή στα ΜΜΕ, οι πηγές του κακού παραμένουν στο
απυρόβλητο με τη συναίνεση μεγάλης μερίδας του λαού, αφού αποδέχτηκε και ψήφισε
τις πολιτικές του πελατειακού κατεστημένου στις πρόσφατες εκλογές.
Αποδέχεται τη συνέχιση του πελατειακού
μηχανισμού και την πολιτική πατρωνία. Τα πάντα φιλτράρονται από το τρικομματικό
δίχτυ εξουσίας - κομματοκρατία. Το σύστημα μοιρασιάς του κράτους σε νέα
πασαλίκια θα μείνει στην ιστορία σε εποχή ανθρωπιστικής κρίσης και κατάρρευσης.
Είτε είναι Γραμματείς σε Υπουργεία, είτε
αποτυχημένοι πολιτικάντηδες, είτε πάσης φύσης καλοπληρωμένοι σύμβουλοι, είτε
διοικητές νοσοκομείων, είτε Περιφερειακοί Διευθυντές, είτε κάθε ¨δικό μας¨
παλικάρι και χρειάζεται την κομματική πατρωνία...έχει μία θέση στο πασαλίκι του
Κομματάν Αγά.
Ακόμη για ψηφοθηρικούς λόγους επανέφεραν τις
αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Παιδείας ( Ν. 4115, άρθρο 9), οι
οποίοι θα παίρνουν τα μόρια θέσης στο
Διδυμότειχο, ή σε κάποιο ακριτικό νησί, ενώ θα εργάζονται στην Αθήνα!
Αντί να στείλουν υπαλλήλους από υπηρεσίες,
που κλείνουν και χάνουν τη δουλειά τους, στο Υπουργείο Παιδείας, στις
Περιφερειακές Διευθύνσεις και στις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας – Δευτεροβάθμιας,
για να αποδεσμευθούν οι εκεί εκπαιδευτικοί, που τους χρειάζεται το σχολείο,
αυτοί κάνουν το αντίθετο για καθαρά κομματικούς, παρείστικους λόγους.
Έτσι ικανοποιείται και ο κομματικός συνδικαλισμός, αφού θα έχει λόγο στις αποσπάσεις και
έπεται συνέχεια, σε επιθεωρήσεις, σε προαγωγές, σε αυξήσεις ημετέρων, λόγω
σύνδεσης μισθού με την νέο-επιθεώρηση… Το κομματικο-συνδικαλιστικό δίχτυ, το καρκίνωμα του συνδικαλισμού
απλώνεται και πάλι. Οι πελατειακές
σχέσεις, το ρουσφέτι και η υποταγή εκσυγχρονίζονται. Οι εκβιασμοί και τα
γλειψίματα θα ξαναγεμίσουν τις δεξαμενές ψήφων των πολιτικάντηδων και των
εργατοπατέρων. Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε!
Οι ίδιοι, με τα παραπάνω ¨αξιοκρατικά κριτήρια¨, που έχουν γράψει στα παλιά
τους τα παπούτσια την έννοια του άξιου, θα ζητήσουν τη γενικευμένη εφαρμογή της αξιολόγησης στην
εκπαίδευση, αλλά και στο ευρύτερο δημόσιο. Ετοιμάζουν
τους νέους, υποταγμένους, οσφυοκάμπτες, πειθήνιους, ραγιάδες εκπαιδευτικούς.
Η νέα ¨κουλτούρα¨
του επιθεωρητισμού δεν έχει καμία σχέση, ακόμη και με την εκπαιδευτική
διαδικασία της αξιολόγησης, που οι ίδιοι ευαγγελίζονται. Αλλάζουν τις λέξεις,
γιατί κρύβονται…
Δυστυχώς, τα ήθη που μας οδήγησαν στην ολική
κατάρρευση συνεχίζονται. Το παρελθόν επιστρέφει ως μέλλον με την ανοχή της κοινωνίας...
Ο νέο-ραγιάς, άραγε, πόσα χρόνια θέλει για
να συμπήξει συλλογικότητα και να βρεθεί
αντιμέτωπος με την πολιτική τάξη, που κατέχει, νέμεται και εξευτελίζει το
κράτος;
ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ – gkaranasios24@gmail.com