Ο πολιτικός χώρος της κεντροαριστεράς, όπως συνηθίσαμε
να λέμε έναν χώρο που καλύπτει τους παλαιούς κεντρώους ή ας πούμε την λεγομένη μεσαία τάξη και μεσαία στρώματα (
που δυστυχώς πλήττονται βάναυσα τα τελευταία χρόνια) και φτάνει ως τα όρια της κομμουνιστικής
αριστεράς, όπως παλαιά την ξέραμε, βρίσκεται σε βαθιά κρίση.
Όχι βέβαια στην διάλυση
αυτού του χώρου αλλά στην διάλυση των κόμματων που, θεωρητικώς τουλάχιστον, τον
εκφράζουν. Και η διάλυση των κόμματων αυτών
, που είναι σαφές ότι ως κομματικοί μηχανισμοί έχουν κλείσει τον κύκλο τους , οδηγεί
σε νέες συνθήκες.
Αλλά παράλληλα οδηγεί
και σε στρεβλώσεις τον συγκεκριμένο χώρο μια και όπως είναι φυσικό μεγάλο μέρος
των ψηφοφόρων του βλέποντας από την μια τα διαλυτικά φαινόμενα και από την άλλη
την κατάρρευση των μύθων που τόσα χρόνια τα στελέχη του χώρου αυτού του καλλιέργησαν
, οδηγείται σε κομματικούς σχηματισμούς που όχι μόνον δεν έχουν καμία σχέση με
τον μεσαίο , ας πούμε χώρο, αλλά ούτε καν με την σοσιαλδημοκρατία.
Σε χώρους που σήμερα φαντάζουν
ως καταφύγιο γι αυτούς τους πολίτες που θεωρούν ότι το ο κόμμα τους πρόδωσε.( Μόνον
που δεν τους πρόδωσε τώρα , αλλά παλαιοτέρα με τις υποσχέσεις και τις ψεύτικες παροχές).
Τα διαλυτικά αυτά φαινόμενα
έχουν προκαλέσει, όπως είναι φυσικό, μια σειρά από εξελίξεις στα κομματικά σχήματα
που είτε εξέφραζαν ως σήμερα αυτό τον χώρο είτε προσπαθούν να εκφράσουν και αυτό
τον χώρο.
Μόνον που δυστυχώς
και για τον πολιτικό αυτό χώρο , αλλά και για τα ίδια τα κόμματα, οι ανησυχίες
των στελεχών τους , οδηγούν σε κινήσεις που μάλλον βρίσκονται προς την αντίθετη
από την θετική για την κεντροαριστερά κατεύθυνση.
Γιατί τα στελέχη των κόμματων
(και κυρίως του ΠΑΣΟΚ που εξέφραζε τον χώρο αυτό) δεν μπορούν όπως φαίνεται να αντιληφτούν
τις νέες εξελίξεις κυρίως γιατί και οι ίδιοι ναι αν όχι τα κεντρικά πρόσωπα του
προβλήματος, τουλάχιστον μέρος του. η τουλάχιστον ως τέτοιους τους αντιμετωπίζει
ο μέσος πολίτης.
Έτσι, αντί να κινηθούν
άμεσα, δυναμικά και ριζοσπαστικά , προς την κατεύθυνση της νέας συγκρότησης, ενός
κόμματος με σαφή χαρακτηριστικά κινούνται σε αντίθετες, διαλυτικές κατευθύνσεις.
Αντί να προσπαθήσουν να
συγκροτήσουν ένα πολιτικό φορέα, πολυσυλλεκτικό με χαρακτηριστικά ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας(
πιθανόν δε και με αυτό το όνομα) κινούνται με βάσει προσωπικές στρατηγικές και λογικές
των περασμένων δεκαετιών.
Έτσι, σιγά-σιγά προκύπτουν
προσωποπαγή στην ουσία σχήματα που προσπαθούν να εκφράσουν τον συγκεκριμένο πολιτικό
χώρο.
Το αποτέλεσμα όμως όλων
αυτών των κινήσεων δεν κάνει τίποτε άλλο από το να καθυστερεί την κίνηση προς την
σωστή και οργανωμένη ανασυγκρότηση του χώρου . Και όχι μόνον να την καθυστέρει αλλά
και να την καθίστα πιο δύσκολη μια και οργανώνονται νέα σχήματα γύρω από πρόσωπα,
επισήμως ή ανεπισήμως, τα οποία πρόσωπα θα θέλουν να παίξουν κάποια στιγμή κεντρικό
ρολό στην διαδικασία συγκρότησης του χώρου, με στόχο την δική τους προσωπική πολιτική
επιβίωση σε όσο το δυνατόν υψηλότερες θέσεις.
Νομοτελειακά βέβαια,
ο χώρος της κεντροαριστεράς θα συγκροτηθεί και πάλι σε ένα μεγάλο πολυσυλλεκτικό
σχήμα. Το ζήτημα είναι αν αυτό θα γίνει γρήγορα, ώστε να αποφευχθούν ανατροπές
σε πιθανές εκλογές ή θα καθυστερήσει κάτι που μπορεί να οδηγήσει ψηφοφόρους σε λάθος
χώρους με αποτελέσματα άσχημα για την πορεία της χώραςς.ptroupiotis@yahoo.gr