Η κινητικότητα που παρατηρείται στο χώρο της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας είναι άγνωστο πού θα καταλήξει. Οι δύο κεντρικοί σχηματισμοί [ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ] αντιμετωπίζουν προβλήματα [διαφορετικής φύσεως], τα οποία δεν τους επιτρέπουν να εμπλακούν ενεργά στις διαδικασίες διαλόγου που έχουν ξεκινήσει και στις οποίες πρωταγωνιστούν οι διάσπαρτες ομάδες του χώρου και οι ανέστιες προσωπικότητες που έλκουν την.......
καταγωγή τους από την Κεντροαριστερά.
Στο ΠΑΣΟΚ το δεσπόζον ερώτημα είναι αμλετικού χαρακτήρα [«αξίζει να ζει κανείς ή όχι»]. Δυσκολεύονται να το απαντήσουν. Αρκετά στελέχη εκτιμούν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τον ιστορικό κύκλο του και πρέπει να δημιουργηθεί ένα ευρύτερο και πιο ευρύχωρο σχήμα που θα αποτελέσει την πειστική απάντηση στις πιέσεις που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλοι παράγοντες του ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κίνδυνο για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι ένας φιλοευρωπαϊκού προσανατολισμού σχηματισμός που θα κάνει ανοίγματα και σε δυνάμεις του Φιλελευθερισμού. Κάτι σχετικό, με άλλο όμως ιδεολογικό μείγμα, φαίνεται να επιδιώκει και ο Α.Σαμαράς.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, από την πλευρά της, παλεύει με νύχια και με δόντια να κρατήσει ζωντανό ένα κόμμα που είναι σκιά του παλιού εαυτού του. Από τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων συνάγεται ότι τόσο η επιρροή του ΠΑΣΟΚ, όσο και η δημοφιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι σε διαρκή πτώση. Η Ιπποκράτους, πάντως, πιστεύει ότι η κατάσταση μπορεί να αναστραφεί υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει πολιτική ομαλότητα στη χώρα και η παρούσα κυβέρνηση θα αντέξει. Για να συμβεί αυτό, όμως, πρέπει να πέσει μαζεμένο χρήμα στην αγορά [οι δόσεις], να γίνει σωστή διαχείρισή του, να αλλάξει μοντέλο λειτουργίας η τρικομματική κυβέρνηση και, κυρίως, να δοθεί προοπτική ανάκαμψης στις χειμαζόμενες τάξεις.
Συνδυασμός εξαιρετικά δύσκολος για τους εξής λόγους: η δόση θα συνοδεύεται από μηχανισμούς ασφυκτικότερου ελέγχου, η προϊστορία της κυβέρνησης στο ζήτημα της αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων δεν είναι καλή, σχέδιο που θα ανατρέψει την καταθλιπτική ατμόσφαιρα στην κοινωνία δεν διακρίνεται στον ορίζοντα.
Οι ελπίδες του ΠΑΣΟΚ για τη δική του ανάκαμψη, μέσω της επιτυχίας της κυβέρνησης, μπορεί να σαρωθούν από μια ανεξέλεγκτη κοινωνική αντίδραση.
Στη ΔΗΜΑΡ, επίσης, τα προβλήματα δεν λείπουν. Η αμφιθυμία της ηγεσίας της για το αν πρέπει να συμμετάσχει το κόμμα με στελέχη πρώτης γραμμής στην εξουσία [του Φώτη Κουβέλη συμπεριλαμβανομένου], η ύπαρξη μιας ισχυρής και επίμονης εσωτερικής αντιπολίτευσης, καθώς και οι πλαγιοκοπήσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο «πελατολόγιο» της ΔΗΜΑΡ, δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα.
Και για τη ΔΗΜΑΡ, ωστόσο, είναι κρίσιμοι παράμετροι η πολιτική ομαλότητα και η αντοχή της κυβέρνησης.
Κοντολογίς: Δεν υπάρχουν πολλές διέξοδοι για το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Είτε θα αποφασίσουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, «τραβώντας» στο νέο εγχείρημα και τα «ορφανά» του χώρου, είτε θα συνεχίσουν να πορεύονται, όπως σήμερα, με την προσδοκία ότι ο ένας θα απορροφήσει τον άλλο.
Στην πρώτη περίπτωση, ενδεχομένως, να έχουν κάποια τύχη: Να γίνουν, δηλαδή, ένα κόμμα – μπαλαντέρ [σφήνα στο νέο διπολισμό] που θα είναι απαραίτητο για το σχηματισμό συνεργατικών κυβερνήσεων. Η δεύτερη επιλογή μπορεί να αποδειχτεί καταστροφική. Ο ένας θα προσπαθεί να εξαφανίσει τον άλλο και στο τέλος θα «ρουφήξει» και τους δύο ο ΣΥΡΙΖΑ.