Γράφει ο Κώστας Κεφαλογιάννης'Ενας εμφανώς ειρωνικός διάλογος εις βάρος του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκου Δένδια αποτέλεσε την αφορμή για να αποκαλυφθεί ακόμη μια φορά η κυρίαρχη δύναμη που επί της ουσίας κυβερνάει τη χώρα: Η υποκρισία!..
Ας ξεκινήσουμε από τις ανακοινώσεις. Η ανακοίνωση - εξήγηση της ΕΡΤ για το προσωρινό (;) κόψιμο του Κώστα Αρβανίτη και της Μαριλένας Κατσίμης αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μάθημα δεοντολογίας. Το οποίο ίσως και να είχε κάποια αξία, εφόσον 1ον: Υπήρχε όντως θέμα δεοντολογικής απρέπειας από τους δυο δημοσιογράφους, αλλά δεν υπάρχει. Εκτός κι αν θεωρείται τέτοιο ο –αιχμηρός – σχολιασμός των γεγονότων . 2ον: Το μάθημα δεν το έκανε ο γενικός διευθυντής ειδήσεων Αιμίλιος Λιάτσος.
Ένας δημοσιογράφος που υπηρέτησε επί σειρά ετών τα ημίγυμνα , θεματολογικά χυδαία και ...δεοντολογικώς άψογα δελτία ειδήσεων του Star και τίμησε την έντυπη δημοσιογραφία ως εκδότης της λαμπρής εφημερίδας «Παρασκευή και 13» η οποία δεν «κιτρίνισε», δεν λαΐκισε, δεν έριξε λάσπη, δεν έκανε φτηνό κουτσομπολιό, παρά μονάχα ...συνεχώς! Ένας δημοσιογράφος που έγινε διευθυντής στο Ραδιομέγαρο χάρη στην αξία του και μόνο. Δηλαδή χάρη στις υψηλές γνωριμίες του και το γαλάζιο πιστοποιητικό φρονημάτων. Συγγνώμη κιόλας, αλλά από αυτόν τον δημοσιογράφο, τα μαθήματα δεοντολογίας έχουν τη χρησιμότητα Viagra σε ευνούχο...
Και μετά φυσικά είναι η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Υποθέτω ότι ο Αλέξης Τσίπρας και αρκετά, ίσως τα περισσότερα, στελέχη του κόμματος του, ήταν κάποτε νέοι αριστεροί με ιδεολογία και ηθική. Δεν είναι πια. Η ραγδαία άνοδος των εκλογικών ποσοστών και η -όλο και πιο ορατή- πιθανότητα ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας, τους έχει μετατρέψει σε κυνικούς ψηφοθήρες. Κάθε περίσταση, κάθε γεγονός, κάθε μικρό ή μεγάλο επεισόδιο αποτελεί για τον Αλέξη αφορμή για αντιμνημονιακή ρητορική, για επίθεση υψηλών τόνων και για τροφοδότηση της έντασης και των όλων των αποπροσανατολιστικών –και ιδιαιτέρως χρήσιμων για τον ίδιο – κλισέ που μαζί με την κρίση κατατρώνε τα σωθικά της κοινωνίας.
Κάπου εδώ ξεκινάει βεβαίως η δική μας υποκρισία. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για απόφαση που «ανασύρει μνήμες άλλων σκοτεινών εποχών». Και οι επαναστάτες της πορδής γέμισαν ως συνήθως το Facebook και το Twitter με κραυγές περί χούντας και δικτατορίας. Λοιπόν, σόρι παιδιά, αλλά σας έχω νέα: Δημοσιογράφοι συλλαμβάνονταν πάντα, λογοκρισία υπήρχε πάντα και η ΕΡΤ ελεγχόταν πάντα από την κυβέρνηση. Δε μιλάω μονάχα για την εφταετία αλλά και μετά. Ειδικά στη δεκαετία του 80' οι ειδήσεις και οι δημοσιογραφικές εκπομπές ήταν πιο πράσινες και από τον Χουλκ! Οι διορισμοί γινόταν με αποκλειστικό κριτήριο την κομματική ταυτότητα του καθενός και δεν υπήρχε το παραμικρό περιθώριο παρέκκλισης από την κυβερνητική γραμμή.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, άνθρωπος που τουλάχιστον είχε χιούμορ, έλεγε ότι κάθε φορά που ο εγγονός του άκουγε το σήμα των ειδήσεων φώναζε: «Ο παππούς, ο παππούς»! Η συγκεκριμένη κατάσταση συνεχίστηκε και τη δεκαετία του 90΄, σε κάποιο βαθμό και τη δεκαετία του 2000. Τώρα ζούμε τα απομεινάρια της. Από τη μία προσλαμβάνεται ο Λιάτσος και μια σειρά γαλάζιων παιδιών, από την άλλη κάνουν ακόμα εκπομπή ο Βαξεβάνης ή Στέλιος Κούλογου που δεν τους λες και Νεοδημοκράτες! Γιατί λοιπόν σήμερα έχουμε «χούντα» και τα προηγούμενα χρόνια δημοκρατία; Επειδή τότε δεν είχαμε facebook να γράψουμε την παπαριά μας; 'Η μήπως επειδή τότε είχαμε - δανεικά - λεφτά και άρα ποιος το χέζει το πολίτευμα; Προσωπικά, ψηφίζω το δεύτερο. Δεν ξέρω εσείς...
Υ.Γ. .Επειδή ίσως να μην έγινε απολύτως ξεκάθαρο από το παραπάνω κείμενο, οφείλω να διευκρινίσω ότι θεωρώ το κόψιμο των δυο δημοσιογράφων όχι απλώς λάθος αλλά επιεικώς απαράδεκτο. Ένα ακόμα θλιβερό δείγμα ότι όλα τριγύρω αλλάζουνε κιι όλα τα -στραβά κι ανάποδα- ίδια μένουν...
prismanews.gr