προσανατολίζεται στην υπεράσπιση της μιας ή της άλλης πλευράς συχνά προσπερνώντας όσα τραγικά συμβαίνουν στην καθημερινότητα όλων μας.
Είναι σαφές και ξεκάθαρο ότι εν έτει 2012, είναι απολύτως απαράδεκτο να ξαναβάζουμε στο τοπίο τη συζήτηση για τη σάτιρα, την ελευθερία της έκφρασης και πάει λέγοντας. Δεν πρέπει, όμως, και να ξεχνάμε τα όσα συνέβησαν πριν από λίγα χρόνια στην έκθεση Outlook με αποκαθήλωση έργου Τέχνης ή τις επιχειρούμενες παρεμβάσεις σε σατιρικές εκπομπές, όπως το «Τσαντίρι» του Λάκη Λαζόπουλου. Στη δαιδαλώδη νομοθεσία μας υπάρχουν αναχρονιστικές διατάξεις που, στις κατάλληλες στιγμές, κάποιοι τις εκμεταλλεύονται και άλλοι ανταποκρίνονται.
Όλο αυτό το σκηνικό, πάντως, είναι και λιγάκι … ύποπτο. Αναρωτιέται, για παράδειγμα, κανείς πώς και γιατί ξαφνικά μετά τα γνωστά επεισόδια με την ταινία για τον Μωάμεθ, τα σκίτσα κλπ, υποδαυλίζονται καταστάσεις από διάφορες πλευρές. Εναύσματα που δίνουν ευκαιρία σε ό,τι πιο ακραίο και σκοταδιστικό κυκλοφορεί ανάμεσά μας να πάρει τη σκυτάλη για να προσελκύσει με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον. Τυχαίο; Δε νομίζω, που έλεγε και η γνωστή διαφήμιση.
Ορισμένοι κάνουν λόγο για …βλακεία η οποία εκτός του ότι είναι αήττητη παραμένει και… ασύλληπτη. Ακόμα κι έτσι, όμως, να έχουν τα πράγματα είναι τόσο τυχαίος ο τρόπος με τον οποίο ξεφυτρώνουν τέτοιου τύπου σπίθες; Έχω την εντύπωση ότι τελευταία επιδιώκεται να τονωθεί ένας …ύποπτος και ιδιότυπος φονταμενταλισμός. Τα ήδη οξυμένα πνεύματα στην Ελλάδα της κρίσης δεν θέλουν πολύ για να αρπάξουν φωτιά. Η περίεργη …νηνεμία που επικρατεί σε μια κοινωνία ρημαγμένη μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε θύελλα με απρόβλεπτες συνέπειες. Και φοβάμαι ότι τελευταία ορισμένοι αποπειρώνται με διάφορες μεθόδους να σπρώξουν σε μια τέτοια εξαιρετικά επικίνδυνη κατεύθυνση…