«mazi-ta- fagame». Ταβερνιάρικα: «Μαζί τα φάγαμε».
Έναντι ενός αντιτίμου που δεν ξεπερνά τα τέσσερα ευρώ-για την ακρίβεια 3,99- ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Άλλωστε φαίνεται τι είναι κάποιος ή τι δεν είναι. Εκείνο που καθιστά το ηλεκτρονικό βιβλίο εξαιρετικά συναρπαστικό, είναι ότι προσπαθεί να αποδείξει ότι όλοι οι υπόλοιποι είμαστε ελέφαντες. Είναι δε τόσο λεπτομερείς οι ιστορίες κραιπάλης που περιγράφει, ώστε… τρώγοντας όλα αυτά που μας… σερβίρει, θεωρεί ότι θα μας έρθει και η όρεξη. Το μόνο που παραλείπει να αναφέρει, είναι πότε «τα fagame», πως «τα fagame», και το κυριότερο «τι fagame». Θέλω προκαταβολικά να ζητήσω συγνώμη από τον κύριο υπουργό που θα του… κόψω την όρεξη, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τον διαψεύδει ο καραγκιόζης.
Εκείνος έλεγε: «Θα φάμε, θα πιούμε, και νηστικοί θα κοιμηθούμε». Προφανώς και χωρίς να το επιδιώκει, προσπαθώντας να τεκμηριώσει την άποψή του περί συνευθύνης στη «μάσα», δικαιώνει τον καραγκιόζη. Τουλάχιστον εκείνος, ως αυθεντικός εκφραστής της λιγούρας, είχε επίγνωση της πραγματικότητας. Αντιλαμβάνομαι ότι ο κύριος Πάγκαλος συνέγραψε το ηλεκτρονικό πόνημά του, με καλό σκοπό. Επιθυμεί να μας ανοίξει την όρεξη. Ωστόσο, η όρεξη δεν έρχεται τρώγοντας… όλα αυτά τα περιστατικά που περιγράφει. Διότι απλούστατα δεν… τρώγονται με τίποτα. Και δεν τρώγονται διότι είναι άνοστα ακόμα και ως αστεία. Τέλος πάντων περί ορέξεως… Πάγκαλος. Ακόμα, όμως, κι αν δεχθούμε ότι κάτι «τσιμπήσαμε» κι εμείς, γιατί πληρώνουμε μόνο εμείς τη λυπητερή;
statesmen.gr