Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Επανάσταση;
Μα δεν φτάνει ΠΛΕΟΝ… Και ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ : χρειαζόμαστε ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΑΥΤΗ μια
Αντεπανάσταση που θα καταστείλει την Επανάσταση ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ…
Όταν πια το αίτημα για ν’ αλλάξει το πολιτικό status quo είναι κάτι παραπάνω από επιτακτικό, είναι, θα λέγαμε ΖΗΤΗΜΑ ΖΩΗΣ ή ΘΑΝΑΤΟΥ για τον τόπο…
Όταν πια ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΦΟΡΗΤΟ…
Όταν
η ΒΙΑ της πολιτικής πάνω στα δικαιώματα, τα εισοδήματα, τις περιουσίες
ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ των πολιτών είναι κάτι παραπάνω από.............
απειλητική : είναι η
προσωποποίηση του αργού θανάτου, μεταφορικά και ενίοτε κυριολεκτικά…
Όταν η παραπάνω βία, έχει εγκαθιδρύσει στη κοινωνία το Βασίλειο του Τρόμου και του Φόβου…
Όταν ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι ευχαριστημένος με αυτό που βιώνει ως πολιτική, κοινωνική, οικονομική καθημερινότητα…
Όταν
η ελπίδα ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΛΑΟΥ έχει καταστεί το πλέον
περιώνυμο ΚΟΥΦΑΡΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ ΣΕ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ
ΠΡΟΟΠΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ…
Όταν φτάνουμε σ επίπεδα ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ, ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΜΕ ΙΣΧΥΡΟ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ…
Όταν,
ΠΑΡΑ τα παραπάνω, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΑΣΙΜΑ ΚΑΙ ΟΙ «ΛΥΣΕΙΣ» ΑΠΛΑ
ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΔΙΟΤΙ
ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΛΥΤΑ…
«Λύσεις» που δεν έχουν καμία προοπτική…
Τότε, έχουμε μπροστά μας ένα ΓΟΡΔΙΟ ΔΕΣΜΟ…
Κι ένας γόρδιος δεσμός, λύνεται με τον ΓΝΩΣΤΟ τρόπο…
Χρειάζεται
ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, κάτι παραπάνω από ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑΔΙΑΚΕΣ ΟΣΟ
ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ «ΑΛΛΑΓΕΣ», «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥΣ», «ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΕΙΣ», και άλλα
παρόμοια ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΛΕΚΤΙΚΑ ΕΦΕΥΡΗΜΑΤΑ…
Αλλά
επίσης, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΓΝΗΣΙΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ τούτες οι «αλλαγές», τούτοι
οι «εκσυγχρονισμοί» και τούτες οι «επανιδρύσεις», και πάλι θα ήταν
αλυσιτελείς προσεγγίσεις, διότι ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ
ΠΟΛΙΤΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΣΤΑΔΙΑΚΟ ΟΥΤΕ ΤΟ ΜΕΡΙΚΟ είναι πια αρκετά…
Όμως,
η «αλλαγή», ο «εκσυγχρονισμός», η «επανίδρυση», ΔΕΝ είναι επαναστατικές
καταστάσεις, με την έννοια της ΡΗΞΗΣ με το παρελθόν...
Και
το χειρότερο : με ένα τέτοιας έκτασης και χαρακτηριστικών έλλειμμα
ηγετών, ώστε η κοινωνία να θεωρεί, και πάντως αυτή είναι η προσωπική μου
πολιτική εκτίμηση, ότι απειλείται περισσότερο από αυτές τις ηγεσίες
παρά από οτιδήποτε άλλο…
Το «ή θα γίνουν ΟΛΑ ΤΩΡΑ ή δεν θα γίνει ΤΙΠΟΤΑ», ποτέ ίσως δεν προβάλλεται με περισσότερη πειστικότητα παρά σε τέτοιες στιγμές…
Κι
όσο ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΩΡΑ, ή γίνονται τόσο λίγα και τόσο άτολμα, ώστε
η «αρρώστια» στη καλύτερη περίπτωση να ανακουφίζεται αλλά να μη
θεραπεύεται, ΤΟΣΟ ΤΟΥΤΗ Η ΑΠΡΑΞΙΑ ή Η ΑΤΟΛΜΙΑ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΙΣ ΑΚΡΑΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ…
Τα
πολιτικά άκρα, μιας και το θίξαμε το θέμα, δεν είναι ένα «θαύμα» της
κοινωνικής και πολιτικής δημιουργίας. Δεν γεννώνται από το τίποτα.
Παράγονται από πολύ συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές
πραγματικότητες, και κυρίως είτε από την άρνηση να τις δούμε επειδή
θεωρούνται «ενοχλητικές» για τις όποιες δεξιές ή αριστερές ιδεοληψίες,
είτε, το χειρότερο, διότι η κοινωνία η ίδια συντηρεί και επιβραβεύει
πολιτικά αυτά τα άκρα, όσο βλέπει να τα θεωρεί μια κάποια λύση σε
ΥΠΑΡΚΤΟΥΣ κινδύνους που την απειλούν και που το ΜΗ ΑΚΡΑΙΟ πολιτικό
σύστημα δεν επιθυμεί ή δεν θέλει να δώσει λύσεις σε ό,τι η κοινωνία
θεωρεί ότι την απειλεί…
Έτσι λοιπόν, ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, αποκτά μια άλλη βαρύτητα…
Το «σταδιακό» είναι αναξιόπιστο στη συλλογική κοινωνική μνήμη…
Διότι το ΣΤΑΔΙΑΚΟ απλά ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΥΤΕΛΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ…
Το «ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ», ποτέ ίσως δεν αποκτά περισσότερο νόημα από όσο σε κάτι τέτοιες στιγμές…
Σε τέτοιες καταστάσεις, χρειάζεται μια ΡΗΞΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗ…
Αυτό
σημαίνει ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΥΛΙΚΟ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΖΑ, ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΥΛΙΚΟ ΔΕΝ
ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ
ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΟΣ…
Πώς μπορείς να κάνεις ένα νέο σπίτι χρησιμοποιώντας υλικά από το προηγούμενο που κατεδάφισες;
Αν
μιλάμε για ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΜΙΛΑΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΓΙΑ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ : ούτε για «εξέγερση», ούτε για «κίνημα», ούτε για οτιδήποτε
άλλο…
Και αν μιλάμε για επανάσταση μιλάμε για ρήξη…
Κάθε
όμως επανάσταση, είχε πάντα στην ιστορία, διαφορετικά δεν ήταν
επανάσταση, δύο – τρείς ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΥΣ στόχους που επέφεραν αυτή τη ρήξη
και πρότεινε και τα μέσα του αγώνα, που δεν ήταν πάντα και εξ ορισμού
δυναμικά υπό την έννοια του ένοπλου αγώνα : μάλιστα, σε ό,τι με αφορά,
πιστεύω βαθιά ότι η δημοκρατία παρέχει επαρκή πολιτικά μέσα ώστε να
χρησιμοποιηθούν ως «όπλα» του αγώνα…
Διαισθάνομαι κάποιο χαμόγελο συγκατάβασης προς την προβολή ενός τόσο μαχητικού κειμένου εκ μέρους μου…
Ο κόσμος χωνεύει πιο εύκολα τις «επαναστατικές κραυγές» των πολιτικών του ινδαλμάτων, όσο βερμπαλιστικές κι αν είναι…
Σε
καμιά φωτογραφία μου δεν υπάρχουν κρεμασμένα μετάλλια στο στήθος μου,
καθένα από τα οποία να παραπέμπει και σε ένα ανδραγάθημα…
Όμως, ηρεμήστε!
Πρώτον, δεν σας μιλά ένας επαναστάτης…
Δεν έχω φτάσει σε τέτοια επίπεδα ηρωισμού…
Δεύτερον, το αίτημα για «επανάσταση», δεν είναι δικό μου…
Απλά το αναπαράγω…
Είναι
ένα αίτημα διατυπωμένο συχνά – πυκνά άλλων, από ινδάλματα πολιτικά και
που χαίρουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάποια πολιτική και κοινωνική
αποδοχή, σε διαφορετικό βαθμό και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας…
Το σπουδαιότερο όλων όμως είναι : Για ποια «επανάσταση» μας καλούν;…
Με το ερώτημα αυτό, φτάνω εκεί που ήθελα…
Στο ότι όσοι μας καλούν σε «επανάσταση» δεν προτείνουν τίποτα το επαναστατικό…
Αντίθετα, την επανάσταση την έκαναν πράξη ήδη οι εχθροί της κοινωνίας και σε βάρος της…
Αν υπάρχει κάτι σήμερα που έχει ΟΛΑ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ, ΚΑΙ ΑΡΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, είναι αυτό που σήμερα βιώνουμε…
Είναι οι συνθήκες κατοχής που βιώνει η χώρα, μια κατοχή που επέβαλε ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΤΗ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ…
Τη ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ…
Τη ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ…
Τη ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ…
Τη ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ…
Τη ΡΗΞΗ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ…
Τη ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΟΣΩΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΜΙΚΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ…
Δεν
αποτελούν όλες οι παραπάνω ΡΗΞΕΙΣ επαρκή χαρακτηριστικά μιας
επανάστασης; ΡΗΞΕΙΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΤΟΠΙΑΣ
ΜΕΓΑΛΟΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΤΟΥΣ
ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΕΠΙΠΙΠΤΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΗΣ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ…
Μιας
επανάστασης που εκδηλώθηκε εδώ και δύο χρόνια και της οποίας το
«επαναστατικό έργο» συνεχίζεται ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ – ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ –
ΝΤΟΠΙΑΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ που ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΡΗΞΕΙΣ…
Μιας επανάστασης που η προεργασία πάει πολύ πίσω στο χρόνο…
Τόσο πίσω, όσο πίσω μπορούν να ανιχνευθούν οι απαρχές αυτού που σήμερα αναγνωρίζεται ως ΔΙΑΦΘΑΡΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΑΠΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ…
Τι
είδους επανάσταση στη προοπτική της ανάπτυξης και της προόδου του τόπου
αυτού μπορεί να κάνει ο λαός όταν ήδη μια άλλη επαναστατική δύναμη τον
έχει θέσει ΕΚΤΟΣ ΚΑΘΕ ΠΙΘΑΝΗΣ ΤΡΟΧΙΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΟΧΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ;
Συνεπώς,
για να μην μεγαλοστομούμε τούτη τη στιγμή, χρειάζεται ΜΙΑ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ώστε οι παραπάνω ΡΗΞΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΑΝ να μη προλάβουν να απλώσουν
γερές ρίζες, τώρα που μπορούν να ξεπατωθούν εύκολα με ένα φτυάρι, διότι
αργότερα, θα χρειάζεσαι πλήθος εκσκαφέων προκειμένου να είναι σε θέση να
ξεριζώσουν τα θηριώδη δέντρα που θα έχουν αναπτυχθεί…
Μια
αντεπανάσταση, ΩΣΤΕ ΝΑ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΧΙΑ ΚΑΙ Η
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, διότι «επανάσταση» με δεδομένη την εκχωρημένη εθνική
μας κυριαρχία, ΜΕ ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΤΙΣ ΞΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ…
Ναι, χρειαζόμαστε μια ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, στην έννοια της ΡΗΞΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ….
Αλλά,
μια τέτοια επανάσταση, θα γίνει, όταν προηγηθεί Η ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ
ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΕΒΑΛΕ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ
ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ…
Ιδού το επαναστατικό αίτημα ΤΩΝ ΡΗΞΕΩΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ…
Αντεπαναστατική Ρήξη στις Ρήξεις που η Επανάσταση των «άλλων» προκάλεσε σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας…
Ή οι αιτίες της Αρρώστιας θα εξαλειφθούν, ή, διαφορετικά, είμαστε καταδικασμένοι να την βιώνουμε συνεχώς…