Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Η λέξη «ζούγκλα» μας κυνηγά από τα μικράτα μας, στην αρχή
σαν τόπος δράσης του θρυλικού ήρωα των παιδικών μας χρόνων του Ταρζάν, μετά την
γνωρίσαμε από τα διάφορα ντοκυμαντέρ και κινηματογραφικές ταινίες σαν περιοχές
πυκνής βλάστησης και τόπος διαβίωσης πολλών και ποικίλλων ζώων, μεταξύ των
οποίων και των μαϊμούδων που διαβιούν σε πολλά είδη και ......
ποικιλίες.
Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια συνηθίζουμε να αποκαλούμε
μαϊμούδες προϊόντα αμφίβολης προέλευσης και ποιότητας που καπηλεύονται και
αντιγράφουν το σήμα πρωτότυπων συνήθως κατά πολύ ακριβότερων από τα αντίγραφα.
Εκτός όμως από τα προϊόντα «μαϊμούδες», μας έχουν προκύψει
και άλλες κατηγορίες «μαϊμούδων».
Έτσι έχουμε αστυνομικούς «μαϊμούδες» που είναι παραβατικοί
τύποι που φορώντας στολές αστυνομικών την «πέφτουν» σε ανυποψίαστους πολίτες,
έχουμε εφοριακούς «μαϊμούδες» που εμφανίζονται σε επιχειρηματίες και με την
υπόσχεση να τους προσφέρουν τις «εξυπηρετήσεις» τους αποσπούν ποσά και
εξαφανίζονται, «οδοντογιατροί» αλλοδαποί και γενικά ένα σωρό παραποιητές
επαγγελμάτων που ψάχνουν για θύματα αφελείς για να τους βάλουν στο χέρι με
διάφορους τρόπους.
Τελευταία ακούγονται κατά κόρον από τα μέσα ενημέρωσης να
προβάλλονται κάποιες νέες κατηγορίες μαϊμούδων που μαρτυρούν την εφευρετικότητα
της φυλής μας, που αν αξιοποιούνταν διαφορετικά σίγουρα θα είχαμε κάνει πολύ
θετικές προόδους.
Έχουμε λοιπόν «μαϊμούδες» συνταξιούχους, επιδοματούχους,
δημοσίους υπαλλήλους, Μ.Κ.Ο., κ.α.
Πρόσφατα από το υπουργείο εργασίας ανακοινώθηκε ότι
εντοπίσθηκαν από τις υπηρεσίες του 200.000
περιπτώσεις συνταξιούχων, που εισέπρατταν επί σειρά ετών συντάξεις που δεν τις δικαιούνταν.
Ενδεικτικά αναφέρθηκαν περιπτώσεις χορήγησής συντάξεων σε
νεκρούς, σε ανύπαρκτους ασφαλισμένους ή σε κατοίκους τρίτων χωρών, κυρίως της
Βουλγαρίας με λίγες μέρες ασφάλισης στη
χώρα μας.
Επίσης είχαν χορηγηθεί επιδόματα παράνομα σε ασφαλισμένους
που δεν πληρούσαν τα κριτήρια, όπως οικογενειακά επιδόματα σε μη δικαιούχους,
διπλό επίδομα αλληλεγγύης στο ίδιο άτομο κ.α.
Η οικονομική ζημιά από το πανηγύρι αυτό ήταν της τάξης των
700 με 800 εκατομμυρίων ευρώ το μήνα.
Και μόνο αυτό το «κατόρθωμα» των υπηρεσιών του υπουργείου
που με περισσή υπερηφάνεια ανακοινώθηκε και προβλήθηκε σαν «νοικοκύρεμα», αντί
να ζητήσουν συγνώμη και να κατεβάσουν το κεφάλι, επιβεβαιώνει την ανικανότητα
των υπηρεσιών αλλά και των προϊσταμένων υπουργών που κατά καιρούς πέρασαν από
την καρέκλα του υπουργείου.
Επιβεβαιώνουν την υποψία ότι οι «μαϊμούδες» συντάξεις και επιδόματα
μπορεί να χορηγήθηκαν σε φίλους, κολλητούς, συγγενείς σαν αντίκρισμα κάποιων
«ψήφων», ή στην ηπιότερη περίπτωση από λάθος των υπηρεσιών.
Εδώ είναι που γεννάται ένα τεράστιο ερώτημα.
Πως μπορεί σε ένα οργανωμένο κράτος να συμβαίνουν τέτοια
φαινόμενα;;
Πως είναι δυνατόν το σωτήριον έτος 2011 –όπως αποκαλύφθηκε- να
μη γνωρίζει το κράτος τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που απασχολεί και
πληρώνει, όταν και η τελευταία μικρού μεγέθους επιχείρηση υποχρεούται από το
νόμο να έχει αναρτημένη σε περίοπτη θέση τον κατάλογο του προσωπικού της;;
Πως είναι δυνατόν να μη γνωρίζουν οι υπηρεσίες του
υπουργείου εργασίας σε ποιους καταβάλλονται συντάξεις και αν εισπράττονται
νόμιμα;;
Πως ανέχεται και δέχεται με ιδιαίτερη ευκολία να περικόπτει
μισθούς και συντάξεις από τους πολίτες αντί να ελέγχει στο διηνεκές τις δαπάνες
του και την νομιμότητα των καταβολών;;
Τώρα θα γίνουν έλεγχοι για να διαπιστωθούν οι ένοχοι. Εμείς
θα τους μάθουμε;; Όχι μόνο τους «λήπτες» των αποδοχών και διασπαθιστές του
δημοσίου χρήματος, αλλά και τους «χορηγούς» είτε είναι ηλίθιοι υπάλληλοι που
δεν έκαναν τη δουλειά τους, είτε είναι μεγαλοστελέχη του πολιτικού φάσματος που
«βοήθησαν» με το δακτυλάκι τους την παρανομία.
Αυτό που δεν μας είπαν είναι σε τι ενέργειες προέβησαν οι
«αρμόδιες» υπηρεσίες προκειμένου να επιστραφούν και μάλιστα έντοκα από τους
καταχραστές τα ποσά που υπεξαίρεσαν. Έγιναν διώξεις;; Δεσμεύτηκαν περιουσίες;;
Και τα ονόματα;; Γιατί σ αυτές τις περιπτώσεις δεν ανακοινώνονται τα ονόματα;
Σ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει αφού διαπιστωθεί η
παράβαση, άμεσα να κατάσχεται κάθε κινητή και ακίνητη περιουσία, με επέκταση
του ελέγχου και σε συγγενικά πρόσωπα για να ακυρώνεται δικαστικά και κάθε
περίπτωση δόλιας μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων και να εκποιούνται ώστε να
διασφαλίζεται το λαβείν του δημοσίου.
Οι διαπιστώσεις και οι κομπασμοί περί νοικοκυρέματος δεν
αρκούν.
Για παρόμοια θέματα δεν ακούσαμε τίποτα από τους πολιτικούς
μας που κόπτονται για την καρέκλα της εξουσίας, αλληλοκατηγορούντες τους
αντιπάλους τους. Ή μήπως αυτά τα θέματα δηλ. της καταπολέμησης της διασπάθισης
του δημοσίου χρήματος δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητες τους;;
Γιατί όπως έχει δείξει η πρακτική τόσων χρόνων, όταν οι
πολιτικοί αρχίζουν και μιλούν από υπερυψωμένη εξέδρα, αποκτούν το σύνδρομο «της
αφ υψηλού θεώρησης των πραγμάτων» οπότε ή αρχίζουν και αεροβατούν, ή ψάχνονται
για ωφελήματα ιδίων και των περί αυτών.