γράφει ο Κων/νος Δρακάτος
Ο
κ. Ν. Χατζηνικολάου είναι ένας από τους
λίγους καλούς δημοσιογράφους της χώρας
μας που έχει προσέξει ιδιαιτέρως τον
λόγο του, τυπικό και ουσιαστικό και την
εν γένει συμπεριφορά του. Φαίνεται όμως
ότι από την στιγμή που αποφάσισε να
γίνει κι' αυτός επιχειρηματίας, έχει
αρχίσει να... προσαρμόζεται στις απαιτήσεις
της νέας του δραστηριότητας, δηλαδή να.........
προσέχει περισσότερο το "τι πουλάει".
Στην
χθεσινή (12/3) πρωινή εκπομπή του στο
ραδιόφωνο του REAL FM, λίγο πριν τις 11,
θέλησε να τιμήσει την Δόμνα Σαμίου και
το έργο της. Είπε λοιπόν, ότι θα έκλεινε
την εκπομπή του με ένα τραγούδι της. Το
τραγούδι άρχισε και σε λιγότερο από
30'' διεκόπη βάναυσα από τις διαφημίσεις
που έπεσαν απροειδοποίητα. Η εντύπωσή μου ήταν ότι το
τραγούδι της Σαμίου λειτούργησε ως
"κράχτης", για την παγίδευση των
ακροατών, παύλα, καταναλωτών και όχι ως
μνημόσυνο της Δόμνας.
Βέβαια,
αυτό το είδος της αξιοπρέπειας, που
θυσιάζεται στον βωμό του "τι πουλάει",
δεν είναι πρωτότυπη ιδέα του κ.Χατζηνικολάου.
Πρώτος την λανσάρισε ο ΣΚΑΪ, ο οποίος
διακόπτει, εκτός από το τραγούδι και
τον οιονδήποτε συνεντευξιαζόμενο,
ασχέτως κύρους και αξιώματος, χωρίς να
του επιτρέπει καν να ολοκληρώσει την
λέξη του, προκειμένου να "πέσουν"
οι διαφημίσεις "στην ώρα τους". Όσο
για τον συνεντευξιαζόμενο, φαίνεται να
μην εκτιμά, ούτε αυτός, το "κύρος και
το αξίωμά του", ιδιαιτέρως αν είναι
και πολιτικός, αποδεχόμενος αυτή τη συμπεριφορά, θέλοντας και μη αλλιώς δεν τον ξαναβλέπει γυαλί ούτε τον ξανακούει μικρόφωνο.
Για
όλους εμάς υπάρχει και το... ζάπιν.
Ευτυχώς.