Το Δίλημμα: Κλέφτες ή Μαλάκες

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

«Οπου υπάρχουν πολλοί μαλάκες, εκεί χορεύουν οι κλέφτες και οι απατεώνες»
                                        (Λαϊκή παροιμία)
Ο Γερμανός φιλόσοφος Ιmmanuel. Kant (1724-1804) είχε γράψει, πως, «όταν σε μια κοινωνία είναι όλοι κλέφτες και απατεώνες, αυτομάτως αναιρούνται οι έννοιες κλοπή και απάτη». Λογικότατο συμπέρασμα.
Αν πιστέψουμε στην εγκυρότητα των αποτελεσμάτων της νέας έκθεσης της «Διεθνούς Διαφάνειας», πως, «η χώρα μας είναι η πιο διεφθαρμένη, μετά τη Βουλγαρία, χώρα της Ευρώπης», θα πρέπει να προσπαθήσουμε ακόμη περισσότερο ώστε να καταλάβουμε την πρώτη θέση στη διαφθορά, που σημαίνει πως αυτομάτως αυτοαναιρείται η ίδια η έννοια της διαφθοράς, οπότε βγαίνουμε εντελώς από τον πίνακα των πιο διεφθαρμένων χωρών. Μπαίνουμε αυτομάτως στον κατάλογο των πρωτόγονων κοινωνιών, όπου ισχύει το.......

φυσικό δίκαιο, των συμμοριών.
Αν πάλι πιστέψουμε τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, τον κο Πάγκαλο, πως, «όλοι μαζί τα φάγαμε», περάσαμε ήδη το κρίσιμο σημείο. Είμαστε ήδη όλοι κλέφτες και απατεώνες. Το ότι δεν βρέθηκε κανείς από τους εκφραστές των φυσικών πυλώνων του σύγχρονου κράτους έθνους( Πρόεδρος Δημοκρατίας, εκπρόσωποι της Δικαιοσύνη, της Εκκλησίας, κ.λ.π.) να διαμαρτυρηθούν γι αυτήν τη δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης (σε ποια σύγχρονη χώρα μετά από μια τέτοια δήλωση δεν θα καλούσε η εισαγγελία τον κο Πάγκαλο να δώσει εξηγήσεις;) σημαίνει πως είμαστε πράγματι μια κοινωνία κλεφτοαπατεώνων. «Ο σιωπών συναινεί», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Αν όμως πάλι ισχύει η τελευταία δημόσια δήλωση του κου Πάγκαλου πως «οι αγανακτισμένοι Ελληνες είναι φασίστες, κομμουνιστές και μαλάκες», τότε τα πράγματα περιπλέκονται λίγο. Ο μοναδικός τρόπος να απαλλαγούμε απ’ το στίγμα της πιο διεφθαρμένης χώρας, είναι, όλοι εμείς οι μαλάκες να σταματήσουμε να διαμαρτυρόμαστε κατά της κυβέρνησης και οι φασίστες και οι κομμουνιστές να αυτοδιαλυθούν και να οργανωθούν στη βάση των πρωτόγονων κοινωνιών της φυλής ή της παρέας-συμμορίας που θα εναντιώνεται σε άλλες φυλές ή παρέες-συμμορίες, με μοναδικά όπλα το δόλο, το ψέμα, την κλοπή και την απάτη. Το δίλημμα λοιπόν είναι Κλέφτες ή Μαλάκες.
Ο καθηγητής Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Πανούσης, σε πρόσφατο άρθρο του

Μιλά για τις χορωδίες των στοιχειωμένων. Για τις παρεούλες εξουσίας δίχως «χρώμα» και ιδεολογικούς δεσμούς, που ο μοναδικός και συγκεκριμένος συνδετικός τους κρίκος είναι η αρπαχτή.
Σκοπός της κάθε παρεούλας είναι να προωθήσει σε καίρια πόστα τα «παιδιά της παρεούλας» ανεξαρτήτως προσόντων, τίτλων, ευφυίας, ήθους κλπ. Αυτή η «πολιτική μασονία» αυτοδικαιώνεται. Η ένταξη, στην παρεούλα συνιστά τον απαραίτητο όρο για τη είσοδο κάποιου στον μαγευτικό κόσμο της εξουσίας.
Η ισχύς της παρεούλας και η κάλυψη που της παρέχει ο εκάστοτε ηγέτης της φτάνει μέχρι του σημείου να μην εκδιώκονται τα μέλη της όταν παρατυπούν, παρανομούν κ.λπ. (απλώς «μετατίθενται», λες και η παρανομία συνδέεται με ειδικό χώρο δράσης). Έτσι εξηγείται ότι τα ίδια πρόσωπα –και το χειρότερο: Με τα ίδια προσωπεία- εναλλάσσονται με αποτυχημένους ρόλους. Κι αναρωτιέται κανείς, πώς ο αποτυχών στο ρόλο του «μουγκού» καλείται να παίξει τον Άμλετ. Στόχος αυτών των μορφωμάτων δεν είναι, βέβαια, να πάψουν να υπάρχουν παρεούλες (ή να καταστεί διαφανής ο τρόπος δράσης τους), αλλά να (ξανά) μπουν και αυτοί μέσα στο «παιχνίδι». Το όνειρο, όμως, του OUT να γίνει IN δεν έχει πάντα ρομαντικό χαρακτήρα ούτε ιδεολογικό στόχο.
Και συμπλήρώνει ο κος Πανούσης : «Μη με ρωτήσετε σε ποια σχέση βρίσκονται τα παραπάνω με τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα και αυτή την περίοδο..
-    Όποιος θέλει να καταλάβει, καταλαβαίνει.
-    Όποιος θέλει να σιωπά, σιωπά.
-    Όποιος θέλει να εθελοτυφλεί, εθελοτυφλεί.
Σήμερα, όμως, οι αθώοι έχουν πλέον οριστικά εκλείψει…»