ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ τεχνοκράτες και μας βγαίνουν πολιτικοί. Το δούλεψαν τρομαγμένοι, το πάλεψαν για υποψηφιότητες «κηπουρών», τα ζύγιασαν μην περιέλθουν σε εσωτερική και εξωτερική δυσμένεια και ο αγώνας συνεχίζεται. Για λιγότερες θέσεις τεχνοκρατών, περισσότερα πόστα (υπουργεία) πολιτικών και για το κόμμα που πρέπει να ζήσει και το τρέφουν για να τους τρέφει.
ΚΑΙ, βέβαια, είναι άλλο πράγμα να κυβερνάς χωρίς την προοπτική της επανεκλογής και άλλο να αγωνιάς για ψηφαλάκια. Εκείνα τα επιχρυσωμένα πολύτιμα κουκιά που είναι το «είναι» και η ζωή του πολιτικού και εκ των «ουκ άνευ» για την προκοπή του. Όπως την αντιλαμβάνεται ο…επαγγελματίας, με την τρέχουσα ηθική(!;) της πολιτικής.
ΚΙ άρχισε το παρασκήνιο, με τον (καινούριο) Πρωθυπουργό στο προσκήνιο. Κι αν εμείς δεν έχουμε λόγους και δεδομένα για......
ΝΑ πάρουμε παράδειγμα «νυν» και «παρελθόντων»; Περιμένεις κάτι απ’ τον παραιτηθέντα ως βουλευτή (γιατί άραγε;) και «υπουργήσιμο» κ. Αβραμόπουλο; Να τα χαλάσει με τους οπαδούς παίρνοντας αντιλαϊκά μέτρα; Να αγνοήσει τα μελλούμενα ψηφαλάκια, τολμηρός και ρηξικέλευθος…όπως πάντα; Περιμένεις από πασόκο σε υπουργικό πόστο να αγνοήσει την προοπτική της πολιτικής του επιβίωσης και «να τα βάλει» με εν δυνάμει ψηφοφόρους του;
ΚΑΙ, βέβαια, θα ‘πρεπε να στελεχωθεί με τεχνοκράτες (και μόνο) η νέα κυβέρνηση, είτε (και) με πολιτκούς που θα δήλωναν «τέλος, δεν κατεβαίνω στις επόμενες εκλογές». Θα προχωρούσαν σε αποφάσεις χωρίς το νου τους στις τρικλοποδιές, χωρίς να τους ορίζουν άλλοι τη συμπεριφορά και τον βηματισμό τους.
ΔΕΣ τους πώς άγχονται για υπουργεία, τι κόλπα σοφίζονται υπέρ «ημετέρων» και πώς τα μεθοδεύουν. Κι αν δεις «ελεύθερο» τον κ. Παπαδήμο και με λυμένα χέρια, λύσε μας την απορία.