Ο περιττός «παράγων»
Ο
μεγάλος ΑΠΩΝ από όσα τεκταίνονται τούτες τις ώρες, και από όσα
ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΕ ΛΙΓΟ (με την υπογραφή ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του νέου Μνημονίου ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ (ΝΕΑ) ΜΕΤΡΑ),
σίγουρα, ΤΟΝ ΕΧΕΤΕ ΕΝΤΩΠΙΣΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ… Είναι «αυτός» που κατά το
Σύνταγμα αποτελεί την ΠΗΓΗ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ… Δεν είναι κάτι το υπέροχο τα ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ; Δεν σε
κάνουν να αισθάνεσαι πως όλοι τούτοι με τις θωρακισμένες μερσεντές,
ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΣΟΥ; Δεν είναι υπέροχο να είσαι ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ;…. Γιατί τα
λέω όλα αυτά; Μα διότι θέλω να με πληροφορήσει κάποιος, ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ
ΥΠΟΒΑΛΛΩ ΤΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΜΟΥ ΑΠΟ «ΑΦΕΝΤΙΚΟ» ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΙ ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ
«ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ» ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΛΑΟΎ!!!.... (Συμβιβάζομαι και με..........
μια «απλή»
κομπρέσορ)….
Οι ψιχουλοβίωτοι
Η
αθλιότητα πάντα είχε λίγους αλλά πανίσχυρους εραστές… Άλλωστε η
αθλιότητα έχει ακριβά γούστα και μόνο τέτοιες συναναστροφές μπορούν να
τα ικανοποιούν… Όταν ο «μέσος θνητός», έπαυε να ψάχνει τη τροφή του στα
ψίχουλα γύρω απ’ τη πίτα που την νέμονταν τούτος ο εσμός εραστών της
αθλιότητας, άρχιζε η συντονισμένη επίθεση κατά της «οικονομικά
καταστροφικής βουλιμίας» και «σπατάλης» ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ που δεν περιορίζονταν
στα ψίχουλά τους, αλλά ονειρεύονταν και ολόκληρα κομμάτια απ’ τη πίτα…
Αλλά, ΚΑΝΕΙΣ τους δεν ανέφερε μια «λεπτομέρεια» : τη πίτα που ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΑ
την καταναλώνει τούτος ο εσμός, ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ… ΠΟΙΟΣ κάνει τα υλικά,
ποιος τα μαζεύει, ποιος τη ψήνει τη πίτα, ακόμα και ποιος τη σερβίρει
(διότι ακόμα και το σερβίρισμα το κάνουν οι ψιχουλοβίωτοι)…
Το Νέο Λεξιλόγιο
Πρώτο σχόλιο : (Σχόλιό μου στο facebook
[11/11/2011] σε δημοσιεύματα που φέρουν τη Νέα Δημοκρατία να συμμετέχει
στη μεταβατική κυβέρνηση με τους κυρίους Δήμα, Αβραμόπουλο, και άλλα
δύο εξωκοινοβουλευτικά της στελέχη) : Αυτό ΔΕΝ λέγεται συγκυβέρνηση...
Πίστευα ότι κάπως ήξερα να συνεννοούμαι στη γλώσσα μου... Θα πρέπει να
ξαναδιαβάσω το Νέο Λεξικό που περιγράφει στο «1984» ο Όργουελ, διότι
θαρρώ πως εκεί θα βρω τη σωστή ερμηνεία των Νέων Λέξεων...
Δεύτερο σχόλιο : Έχω
συχνά αναφέρει και γράψει, ότι μια μεγάλη δυσκολία βρίσκεται στο ότι
προσπαθούμε να περιγράψουμε το ΣΗΜΕΡΑ με πολιτικούς όρους (και το
περιεχόμενο που κουβαλάνε) του 18ου αιώνα... Όρους που γεννήθηκαν να
περιγράψουν ΑΛΛΕΣ οικονομικές και κυρίως κοινωνικές πραγματικότητες,
πράγμα που μας θυμίζουν πάρα πολλοί πολύ ειδικότεροι εμού (για να μιλήσω
μόνο για τον εαυτό μου)... Κι εδώ βρίσκεται και η ουσία του γεγονότος,
ότι κλασικοί ιδεολογικοί διαχωρισμοί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ τουλάχιστον στη σφαίρα της πολιτικής. Αγκυλωμένοι σε όρους
«αριστερούς», «δεξιούς», «ακρο/κεντρο/δεξιοαριστερούς», μιλάνε μια
πολιτική γλώσσα ακατανόητη πια στον σύγχρονο άνθρωπο, στον σύγχρονο
πολίτη, και κυρίως προσπαθούν να ΒΡΟΥΝ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ σε
κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, ΟΝΤΑΣ ΑΓΚΥΛΩΜΕΝΟΙ ΣΕ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ
ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ...
χρὴ λέγειν τὰ καίρια