Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
*
Προσπαθώ
να βρω ποια λέξη θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να περιγράψω ένα
Σύστημα και τους ανθρώπους που το εκπροσωπούν, που ΜΟΝΙΜΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ
ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ, ΜΟΝΙΜΑ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ, ΜΟΝΙΜΑ
ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΝΑΠΟΤΕΛΣΜΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ
ΛΑΘΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΠΟΥ ΜΟΝΙΜΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΠΩΣ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ
ΑΛΛΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΕΔΩ
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΥΛΑΒΕΙΑ... Πώς άραγε, μπορώ να
χαρακτηρίσω ένα τέτοιο Σύστημα και τους ανθρώπους του, χωρίς, θέλοντας
και μη, να εμφανιστώ ως «ακραίος», παρόλο που έχω να κάνω με φαινόμενα
ΑΚΡΑΙΑΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ; (Όλα αυτά κάνοντας την υπόθεση εργασίας, πως τα
λάθη οφείλονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ, και ......
επομένως, είναι
«γνήσια» λάθη…)
*
Προ
ημερών άκουγα κάποιον να μιλά για το νόμιμο δικαίωμα της εργασίας όσων
επιθυμούν να μην απεργούν. Μ' αυτή τη θέση συμφωνώ για τον απλό λόγο,
ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ ΧΑΛΚΕΥΜΕΝΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ, και κάποιος που
υποχρεώνεται να απεργεί, νοθεύει τα ποσοστά αυτά. Σκέφτομαι σήμερα που
απεργούν ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ, τι γίνεται ΑΝ Ο ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΕΝΟΣ ΑΠΕΡΓΟΥΝΤΟΣ
ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΔΙΟΤΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥ
ΑΦΑΙΡΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΤΟΥ! Ότι θα φτάναμε σε
τέτοιου είδους ανεκδοτολογικά ερωτήματα, θα φαινόταν αδιανόητο βέβαια
κάποιο καιρό πριν...
*
Αν
ήμουν Γερμανός ή Γάλλος, και πολύ περισσότερο ανήκα στην ηγεσία αυτών
των χωρών, ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΑΝ ΑΝΗΚΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ, δεν θα
εύρισκα, ΕΝΑΝ, ΜΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΛΟΓΟ, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η Ευρωπαϊκή
Ένωση, που να ήθελα το αρχικό ευρωπαϊκό Μεγάλο Όραμα, το Όραμα της
Ευρώπης των λαών, της ΕΝΙΑΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΩΣ ΜΙΑΣ
ΕΝΙΑΙΑΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΚΑΙ ΠΟΛΥ
ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΝΑ ΒΟΗΘΟΥΣΑ ΚΙ ΟΛΑΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ... Σίγουρα όμως
αυτές οι ηγεμονικές Δυνάμεις, θα σκεφτούν την Ευρώπη των Λαών, την
Ενιαία Ευρώπη, ΟΤΑΝ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ ΠΛΗΞΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΝΤΑΣΗ ΠΟΥ ΠΛΗΤΤΕΙ
ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΥ «ΜΙΚΡΟΥΣ», και τότε, θα θυμηθούν τα ευρωπαϊκά Οράματα, διότι
τότε θα τους συμφέρει η ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ... Κάτι σαν τις
δικές μας προβληματικές, τις θυμάστε; Όταν έπρεπε να ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ΝΑ
ΕΠΩΜΙΣΤΟΥΝ ΤΙΣ ΖΗΜΙΕΣ, τότε οι ζημιές «κοινωνικοποιήθηκαν», αλλά, τα
κέρδη, παρέμειναν ΠΑΝΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ...
*
Τέλειωσα
το διάβασμα ενός ακόμα ενδιαφέροντος βιβλίου που αναλύει τα αίτια της
κρίσης... Βέβαια πριν απ' αυτό διάβασα κι άλλα παρόμοια των οποίων οι
συγγραφείς καλύπτουν σχεδόν όλο το γνωστό ιδεολογικό φάσμα... Διαπιστώνω
μια καλή προσέγγιση του θέματος ΑΠ' ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ... Το πρόβλημά
μου βρίσκεται όταν οι προτάσεις τους καταλήγουν σε δογματικής φύσεως
ιδεολογήματα... Φταίει ο καπιταλισμός, φταίει ο φιλελευθερισμός, φταίει ο
σοσιαλισμός, πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι, ΠΟΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚ ΤΩΝ
ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΔΕ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΝΤΩΝ ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ ΑΠΕΦΥΓΕ ΠΟΤΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΚΑΙ
ΣΥΣΤΗΜΙΚΕΣ ΘΑΛΕΓΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ... Εκτός απ' τις δυο μικρές
περιοχές στα αντίπαλα γκολπόστ, υπάρχει και η σέντρα, είναι το δικό μου
σχόλιο...ιώς, το ζήτημα του ΠΟΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ
ΠΩς, η κυβέρνηση το έλυσε με το να τις ανακοινώνει, να τις ανακηρύσσει
μονόδρομο, κι εκεί τελειώνει το θέμα, ή μάλλον, πριν τελειώσει, καλεί
και σε διαβούλευση με τον απαρέγκλιτο όρο να μη θιγεί η ουσία και κυρίως
η φιλοσοφία του μονοδρόμου, καί τελεία και πα