Διαβάζουμε στον τύπο για τις πιέσεις που ασκούν οι υπεύθυνοι ευρωπαίοι στον ανεύθυνο Σαμαρά για να άρει την άποψη του περί επαναδιαπραγματευσης του μνηνονίου με την εισαγωγή αναπτυξιακών μέτρων. Θα πρέπει σε αυτές τις δύσκολες ώρες όλοι μας να σκεφτόμαστε τι λέει ο καθένας και να μην κρίνουμε βάσει του ποιος λέιε κάτι.
Είναι δεδομένο πως βασικός όρος των ευρωπαίων είναι η μείωση των ελλειμάτων κάτι που είναι ο βασικός στόχος κάθε μνημονίου που συζητήσαμε. Επίσης είναι προφανές πως με τέτοιο τεράστιο δημόσιο χρέος είναι αναπόφευκτη η αξίοποίηση της κρατικής περιουσίας, αποκρατικοποιήσεις και κάθε μέτρο που συμβάλει στην μείωση του ελλείματος. Δηλαδή καθένας από μας με περιουσάι που θα πνίγονταν στα χρέη τι θα έκανε; Θα έπαιρνε και άλλα δάνεια ή θα πουλουσε κάτι για να ξελασπώσει.
Όμως υπάρχει κάτι που κάθε νοήμων αντιλαμβάνεται: Δεν υπάρχει καμία πολιτική εξόδου από την κρίση με βασικό άξονα την περαιτέρω συμπίεση εισοδημάτων αυτών που μεταφέρουν στην.....
αγορά το 100% των εισοδημάτων τους. Δηλαδή αν οδηγήσουν 40%στην ανεργία και φτάσουν οι μισθοί στα 400 € ποιο θα είναι το όφελος;. Να γίνουμε η Αλβανία του Εμβέρ Χότζα; Αυτός πόνταρε και στον απομονωτισμό ενώ εμείς βασιζόμαστε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην βασική εξωστρεφή δραστηριότητα: Τον τουρισμό. Επίσης είναι αυτονόητα σημαντική η ύπαρξη μέτρων που να ενισχύει την προοπτοκή επενδύσεων για να αυξηθουν τα δημόσια έσοδα από φόρους και να ελεγθεί η ανεργία. Ποιος βρίσκει λάθος μία τέτοια άποψη;