γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Έτσι, για να μάθουμε ή να θυμηθούμε, ό,τι πρέπει να ξέρουμε ή
ξεχάσαμε. Γιατί η ιστορία γράφεται για να διδάσκει και όποιος δεν διδάσκεται
επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Αυτά, δηλαδή, που πληρώνουμε σήμερα. Και η
επανάληψη των ιδίων λαθών, είναι ίδιον των βλακών.
Ιστορία 3η Το 1961 ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν Πρόεδρος του Κέντρου
Οικονομικών Ερευνών, στην Αθήνα όταν, το 1962 εξέδωσε, μέσω του Κέντρου αυτού,
μία μελέτη με τον εύγλωττο τίτλο "Στρατηγική οικονομικής ανάπτυξης της
Ελλάδας". Σ' αυτήν την μελέτη, ως καθηγητής Οικονομικών, ακόμα, έγραφε
μεταξύ άλλων, για την Ελληνική Οικονομία ότι: "Πρέπει να εξασφαλισθεί
δια την ελληνικήν οικονομίαν επιχειρηματική δραστηριότης και μάλιστα εις
ευρείαν κλίμακα" (εις άπταιστον καθαρεύουσαν). Και αλλού, στο ίδιο
βιβλίο: "Υπό μίαν έννοιαν εις το οικονομικόν προσκήνιον της Ελλάδος
υπάρχει υπέρμετρος δραστηριότης του Κράτους, ενώ ελαχίστη είναι η έρευνα και
λίαν περιορισμένος ο προγραμματισμός" και συμπλήρωνε για να δώσει
έμφαση και να γίνει, προφανώς, κατανοητός : "Η πληθώρα των............
δημοσιονομικών, κοινωνικών και αγορανομικών μέτρων, τα οποία δύνανται να
μεταβληθούν αποτόμως και άνευ προειδοποιήσεως, ουδόλως συμβάλλει εις την
ενθάρρυνσιν της επενδυτικής δραστηριότητας" (βλέπετε, δεν είχε
ανακαλύψει ακόμα τις σοσιαλιστικές αρετές, κατά τα δικά του, καιροσκοπικά,
πρότυπα).
Και ο καθηγητής, τότε, Α. Παπανδρέου συνέχιζε: "Οπουδήποτε
αφίεται ο μηχανισμός της αγοράς να επιτελέσει το έργον της κατανομής των πόρων,
πρέπει να αφεθεί να λειτουργήσει
απροσκόπτως" (πνεύμα Ανταμ Σμίθ και όχι Καρλ Μαρξ, βεβαίως,...τότε).
Και φυσικά, η γνωστή παπ-ανδρεϊκή κορώνα: "Η επιβράβευσις
της επιτυχίας πρέπει να είναι υψηλή,
όπως και η κύρωσις δια την αποτυχίαν".
Αυτά τα έγραφε μετά από μελέτες, υποθέτω και με το κύρος ενός επίκουρου
καθηγητή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ (1945) και κατόπιν καθηγητή του
Πανεπιστημίου της Μινεσότα (1950) και κατόπιν τακτικού καθηγητή του
Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϋ (1955) και τα είχε επιβεβαιώσει (ώστε να μην πούνε μερικοί
ότι εν τω μεταξύ, είχαν αλλάξει οι ”διεθνείς συνθήκες”), 23 χρόνια αργότερα, ως
πρωθυπουργός πλέον, τον Δεκέμβριο του 1985. Τότε σε σχετική συζήτηση στην Βουλή
είχε πει: "Είναι
όνειρο θερινής νυκτός ότι ο δημόσιος τομέας, όπως είναι σήμερα, είναι σε θέση
να αναλάβει και ευθύνες που σήμερα έχει ο ιδιωτικός τομέας".
Δάσκαλε που δίδασκες δηλαδή, αλλά το καίριο ερώτημα είναι πάντα πιεστικό:
πότε έλεγε, αν έλεγε ποτέ, αλήθεια, ως καθηγητής ή ως πρωθυπουργός; Είτε έτσι
όμως, είτε αλλιώς, το σίγουρο είναι ότι με τις ευλογίες του, οι πρασινοφρουροί με τα εποπτικά συμβούλια,
τους δήθεν, αγροτικούς συνεταιρισμούς, τα ”νέα τζάκια”, ή λαμόγια και οι
διάφοροι συνδικαλιστικοί ”φορείς”, είχαν αναλάβει την διάλυση του ιδιωτικού
τομέα. Το κόκκινο χαλί για την υποδοχή του ΔΝΤ και της Τρώικα, είχε αρχίσει να
στρώνεται. Κι΄όμως σήμερα κάνουν πως δεν ξέρουν ποιος τους κάλεσε, αλλά στην
υποδοχή πήγαν!
Αυτά για την ιστορία, για να μάθουμε να διακρίνουμε τις αλήθειες
από τα ψέματα και τα φύκια από τις μεταξωτές κορδέλες.