Γράφει ο Μαγια
Ο Υπατος, ήταν απολύτως σαφής: Το μέλλον της Ελλάδας ήταν και παραμένει σε
κίνδυνο. Η χώρα έχει κάνει πολλά, αλλά απομένουν ακόμη περισσότερα να γίνουν.
Με άλλα λόγια: Η ελληνική τραγωδία μόλις άρχισε! Το Μνημόνιο φέρνει σκληρές,
πολύ σκληρές εποχές. Γυρίζει τον ελληνικό λαό δεκάδες χρόνια πίσω, επιφέροντας βίαιη
πτώση του βιοτικού επιπέδου του.
Ενόχλησε η
παρέμβαση του Ντ. Στρος Καν, στα εσωτερικά της χώρας, αξιώνοντας ευρεία πολιτική συναίνεση, για να
ξεπεραστεί η κρίση. Ωστόσο, πάνε κάποιοι μήνες, που η Ελλάδα απώλεσε την εθνική
κυριαρχία της, δίχως μάλιστα να ματώσει ρουθούνι…
Αλγεινή εντύπωση
προκάλεσε, το ύφος και ο τόνος της ομιλίας και των απαντήσεων του Ντομινίκ
Στρος Καν, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του με τα μέλη της επιτροπής Οικονομικών
υποθέσεων της Βουλής. Μέχρι, που
είπε, πως «αν ήμουν Έλληνας μπορεί και εγώ να ήμουν στους δρόμους». Ενδεικτική ήταν η αντίδραση του Μίμη
Ανδρουλάκη, ο οποίος μιλώντας στο κεντρικό δελτίο του ΜEGA δήλωσε «δεν μου
άρεσε καθόλου το ύφος του».
Πάντως,
κατά γενική ομολογία, οι παρευρισκόμενοι βουλευτές «ζυγίστηκαν, μετρήθηκαν και βρέθηκαν ελλιπείς». Οι
υπόλοιποι, που προτίμησαν να απέχουν για να «μη νομιμοποιήσουν με την παρουσία
τους..........
μια διαδικασία υποβάθμισης των βουλευτών και του ελληνικού κοινοβουλίου»,
έχουμε την άποψη ότι, απλώς φυγομάχησαν.
Η παρουσία του
επικεφαλής του ΔΝΤ, στην Αθήνα, μάλλον ζημιά έκανε στην κυβέρνηση, παρά την
πρόθεση του Ντομινίκ Στρος Καν, να στηρίξει την κυβερνητική πολιτική και να
πείσει για τις «αγαθές προθέσεις» του.
Τουλάχιστον, ας φροντίσει
να εκτελέσει εκείνες τις εντολές του, που αφορούν τη «συμμετοχή των
ισχυρότερων οικονομικά κοινωνικών ομάδων στην αντιμετώπιση της οικονομικής
κρίσης» και την ανάπτυξη, «χωρίς την
οποία δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτε».