γράφει
ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πως μπορεί
ν' αλλάξει η συμπεριφορά ενός νορμάλ
ανθρώπου εάν απλώς του
αλλάξεις το καπέλο, ή την γραβάτα. Πολύ περισσότερο όταν αυτός ο
άνθρωπος βρίσκεται σε ώριμη ηλικία που σημαίνει ότι έχει ολοκληρωθεί η σωματική
του ανάπτυξη και η πνευματική του καλλιέργεια, δηλαδή έχει αποκτήσει τον δικό
του χαρακτήρα, τα δικά του ενδιαφέροντα, ιδανικά και αξίες. Αυτός ο άνθρωπος
δεν αλλάζει, εκτός και αν συντρέξουν καταστάσεις που απειλούν, αμέσως, την ζωή
του όπως είναι η πείνα και η βία. Τότε αυτός ο άνθρωπος μπορεί να ξεχάσει το
αξιοπρεπές παρελθόν του και να μεταβληθεί σε ζώο ή ακόμα και θηρίο, προκειμένου
να επιβιώσει. Αυτός είναι ο κανόνας που αφορά νορμάλ ανθρώπους, το
υπογραμμίζω.
Θεώρησα αναγκαία αυτήν την εισαγωγή,
για να δικαιολογήσω τα αισθήματα αποστροφής, που μου προκάλεσε η αναγγελία του
νέου κόμματος της κας Μπακογιάννη και κυρίως οι λόγοι που προεβλήθησαν για το
εγχείρημα αυτό, όπως αυτοί καταγράφονται στην δημοσιευθείσα ιδρυτική διακήρυξη
του κόμματος(;), την οποία και διάβασα με προσοχή.
Πρώτα, πρώτα, η κα Μπακογιάννη
αναφέρεται, γενικώς και αορίστως, στην παρούσα κατάσταση της χώρας μας, με το
ύφος Ελληνίδας του εξωτερικού, η οποία μετά από πολυετή επιτυχημένη,
επιστημονική, οικονομική και κοινωνική καριέρα εκεί, αποφασίζει να επιστρέψει
στην πατρίδα, με μόνη της έννοια να θέσει την πλούσια εμπειρία της στην
υπηρεσία της βελτίωσης της ζωής των αναξιοπαθούντων συμπατριωτών της. Είναι η
γνωστή νοσταλγία αλλά και το αίσθημα προσφοράς που διακατέχει όλους τους όπου
γης, επιτυχημένους απόδημους Έλληνες.
Αυτή την εντύπωση μου ενίσχυσε και η
δήλωσή της προς τους δημοσιογράφους, εξερχόμενη από το............ Προεδρικό Μέγαρο, μετά
την συνάντησή της με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. ”Είναι ανάγκη”, λέει, ”οι
πολιτικοί να πουν την αλήθεια στον λαό”. Είναι φανερό ότι η ίδια δεν
συγκαταλέγει τον εαυτός σε "εκείνους" τους πολιτικούς και είναι
λογικό αφού μόλις…επέστρεψε.
Με αυτό το πνεύμα είναι διαποτισμένη
και η Ιδρυτική Διακήρυξη της "Δημοκρατικής Συνεργασίας" (δεν
διευκρινίζεται η μορφή αυτής της
κίνησης, αν είναι δηλαδή κόμμα, σύλλογος πολιτιστικός, εκδρομικός, ή άλλος, ΜΚΟ
κλπ), αρχίζει με την φράση: "Η Ελλάδα βιώνει σήμερα μια πρωτοφανή
εθνική αποτυχία, η οποία ανατρέπει ό,τι μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένο και
αυτονόητο". Είδατε πως φαίνεται ο νιόφερτος; Αναφέρεται στο τρίτο πρόσωπο: αυτός, αυτή (η
Ελλάδα), αυτό, αυτοί (οι πολιτικοί) κλπ.,χωρίς, δηλαδή, την δική της συμμετοχή,
αφού...έλλειπε.
Τι θεωρεί όμως "πρωτοφανή
εθνική αποτυχία" και που αναφέρεται; Και εννοώ στην οικονομία, στην
παιδεία, στην υγεία, στους εθνικούς στόχους, που; Τι προσπαθήσαμε να
επιτύχουμε, όσο εκείνη απουσίαζε και αποτύχαμε και μάλιστα με τρόπο "πρωτοφανή",
κατά την γνώμη της; Και τι νομίζει ότι "θεωρούσαμε (εμείς, εδώ,
στην Ελλάδα) δεδομένο και αυτονόητο"; Δεν μας το λέει όμως, ίσως
γιατί δεν το ξέρει ή φοβούμενη ότι μπορεί να εννοούμε άλλο εμείς και άλλο
εκείνη, οπότε σου λέει άστο φλου για να μπορούμε να το προσαρμόσουμε αναλόγως,
όταν θα χρειαστεί. Την είχαν ενημερώσει φαίνεται, ότι κάτι τέτοιο είχε κάνει
και ο κ.Γ.Παπανδρέου, λέγοντας "λεφτά υπάρχουν", χωρίς να πει που και
πως και έγινε πρωθυπουργός.
Ας σοβαρευτούμε όμως. Η κα Μπακογιάννη
είναι γέννημα-θρέμμα Ελληνίδα πολιτικός
με την έννοια ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε σ’ ένα απόλυτα παλαιοκομματικό πολιτικό περιβάλλον. Δεν φταίει φυσικά αυτή
γι’ αυτό, αλλά και δεν την απαλλάσσει από την ευθύνη της, να αφομοιωθεί πλήρως
μ’αυτό. Θα μπορούσε, τον καιρό που
έπρεπε, να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, δυσκολότερο ίσως, αλλά και ποιο χρήσιμο
για τον τόπο και δεν το έκανε. Σήμερα είναι αργά. Η παλαιοκομματική πολιτική
σκέψη, της έγινε έξις, δευτέρα φύση. Την είδαμε στην προχθεσινή συγκέντρωση.
Μπροστά σ’ ένα προσεκτικά προεπιλεγμένο πλήθος ανθρώπων (δεν υπήρξε δημόσια
πρόσκληση ώστε να πάει όποιος ήθελε,
δηλαδή), αποτέλεσμα καλής δουλειάς των συγκεντρωσιαρχών της, εμφανίστηκε όπως
όλοι οι πολιτικοί της τελευταίας 50ετίας, από τον πρώτο διδάξαντα παππού
Γεώργιο Παπανδρέου, μέχρι τον εγγονό Γιώργο Παπανδρέου και όλους τους
ενδιάμεσους αρχηγούς, αρχηγίσκους και πολιτικάντες. Σθεντορία, μέχρι ξελαρυγγιάσματος, φωνή,
κινήσεις των χεριών και πολλά συνθήματα. Τα γνωστά και πολυπαιγμένα.
Από αυτά τα συνθήματα σταχυολογώ και
παραθέτω εδώ μερικά, για να καταδείξω ότι και σ’αυτή την περίπτωση, η κα
Μπακογιάννη απλώς θα συναθροισθεί με τους άλλους. Τίποτα καινούργιο, τίποτα
χρήσιμο, μία από τα ίδια. Δεν είχε τίποτα να προσφέρει.
Είπε λοιπόν ότι αυτό που βιώνουμε
σήμερα "Είναι το αποτέλεσμα πολύχρονων πολιτικών επιλογών και μιας
συλλογικής νοοτροπίας." και ότι "Βρισκόμαστε αντιμέτωποι
λοιπόν τώρα με μια δραματική κατάσταση, για την οποία η κύρια ευθύνη βρίσκεται
στο εσωτερικό της χώρας. Ως εκ τούτου εμείς έχουμε το χρέος και τη δυνατότητα
να την αντιμετωπίσουμε και να την ξεπεράσουμε". Δηλαδή;
Τις πολύχρονες πολιτικές επιλογές
τις καταλαβαίνουμε γιατί τις νιώθουμε
στο πετσί μας, εμείς όχι εκείνη, αλλά η συλλογική νοοτροπία; Αυτή ασφαλώς,
αφορά αποκλειστικά το σύνολο της πολιτικής μας ηγεσίας, συμπεριλαμβανομένης
φυσικά κι’ εκείνης, αφού κι’ αυτή συμμετείχε και μάλιστα ενεργά, σ’ αυτήν.
Τότε; Τότε έρχεται η παλαιοκομματική φρασεολογία να απαντήσει. "Η κύρια
ευθύνη", λέει, "βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας (εννοεί
δηλαδή, στα όρη, στα βουνά και τα λαγκάδια και όχι στις παραλίες, που;) και
γιαυτό εμείς έχουμε χρέος και τη δυνατότητα (ναι, ναι, ειδικά την
δυνατότητα) να την αντιμετωπίσουμε και να την ξεπεράσουμε"! Απορία:
Ποιοι τελικά βρίσκονται στο εσωτερικό της χώρας και έχουν την κύρια ευθύνη και
ποιοι εμείς που έχουμε το χρέος...να πληρώσουμε, γιατί εκεί πάει την κουβέντα.
Σ’ αυτό το σημείο το ακροατήριο
χειροκρότησε χωρίς να καταλάβει φυσικά το νόημα αυτών των φράσεων, γιατί αν το
καταλάβαινε πριν ενθουσιαστεί θα ρωτούσε ή τουλάχιστον θα διερωτάτο. Ποιοι και
γιατί εμείς έχουμε το χρέος, μήπως θέλει να πει κι’ αυτή ότι "όλοι μαζί τα
φάγαμε"; Δεν ρώτησε όμως γιατί εκεί
δεν είχε πάει για να ρωτήσει αλλά για να χειροκροτήσει και έτσι να στείλει
λάθος μήνυμα σ’αυτούς που με την "συλλογική νοοτροπία"...κλπ
μπλα-μπλα . Τώρα αν στο τέλος του μηνός θα λείπουν λεφτά από τον λογαριασμό
τους, ε’, αυτό θα πει "έχουμε το χρέος" και πληρώστε. Τότε όμως θα
έβλεπα αν θα ξαναχειροκροτούσαν.
Είπε κι’ άλλα χιλιοειπωμένα, κοινότοπα
και ανούσια, π.χ. "Ο ελληνικός λαός για να ξαναβρεί (προσέξατε; Ο ελληνικός
λαός πρέπει να ξαναβρεί..., οι πολιτικοί είναι…αλλού), την αυτοπεποίθησή του
και να προχωρήσει μπροστά, πρέπει να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του στις μεγάλες
κατακτήσεις της μεταπολίτευσης: δημοκρατία, εθνική ενότητα, ατομικά δικαιώματα,
ευρωπαϊκός δρόμος και να τις εμπλουτίσει με τις αξίες που αποτελούν την
κινητήρια δύναμη των επιτυχημένων κοινωνιών: ιδιωτική πρωτοβουλία,
ανταγωνιστικότητα, διαφάνεια, τεχνολογία, καινοτομία – με μία λέξη:
εκσυγχρονισμός". Αλήθεια ποιος
είπε άραγε, στην κα .Μπακογιάννη, ότι το πρόβλημα του Ελληνικού λαού σήμερα
είναι ότι χάσαμε την εμπιστοσύνη μας στις μεγάλες κατακτήσεις της
μεταπολίτευσης και μας παροτρύνει να τις ανακτήσουμε; Τα λεφτά μας και τον ύπνο
μας χάσαμε, τώρα που μας ζητάνε να πληρώσουμε τα έξοδα για τις κατακτήσεις που
τελικά φάνηκε ότι δεν ήταν πραγματικές αλλά εικονική πραγματικότητα.
Μετά ήρθε και η σειρά των πολιτικών
αντιπάλων της και είπε ότι: "Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των πολιτικών
σήμερα είναι η εξής: Από την μια μεριά βρίσκονται εκείνοι, δυστυχώς λίγοι, (υπονοεί
προφανώς την ίδια και τους 5-6 ή όσοι τελικά θα πάνε μαζί της) που έχουν
συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αυτή η κρίση και αντιδρούν ανάλογα”, (κάνοντας
δηλαδή ένα καινούριο κόμμα, λες και αυτό μας έλειπε, σαν τον κ. Αβραμόπουλο,
πρόσφατα, τον κ. Σαμαρά και τον κ. Παπαθεμελή, παλαιότερα, τον κ. Στεφανόπουλο
και τον κ. Τσοβόλα ακόμα ποιο παλιά). "Αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους (πως;), προσαρμόζονται και
προτείνουν μια νέα πορεία (προς τα πού;), με γνώμονα το εθνικό συμφέρον
(τώρα μάλιστα). Από την άλλη μεριά, δυστυχώς, η πλειονότητα των πολιτικών
που συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Πολιτικοί που
ακόμη και σήμερα λαϊκίζουν και που, μερικές φορές, υποτάσσουν ακόμη και το
εθνικό συμφέρον (τσ,τσ,τσ,) στις κομματικές ή και προσωπικές τους
σκοπιμότητες. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η μεγάλη πλειονότητα της
κοινωνίας δεν έχει πια εμπιστοσύνη στην πολιτική και τους πολιτικούς".
Και να το χειροκρότημα...
Στην συνέχεια αναφέρθηκε και στο "Ποιοι
είμαστε εμείς (το καινούργιο, ολοκαίνουργιο δηλαδή) και τι
επιδιώκουμε" (μπας και δεν το ξέραμε) και είπε: "Η Δημοκρατική
Συμμαχία επιδιώκει να γίνει ο καταλύτης μιας σειράς σαρωτικών αλλαγών (ωχ,ωχ,) τις
οποίες θα επιφέρει μια διευρυνόμενη συμμαχία πολιτών από το μεγαλύτερο μέρος
του δημοκρατικού φάσματος. Κεντροδεξιών, φιλελεύθερων και κεντροαριστερών, οι
οποίοι, όλο και περισσότερο, θα ενισχύουν τις γραμμές της. Για μας στη Δημοκρατική
Συμμαχία δεν υπάρχουν τα κλασικά πολιτικά στεγανά (να το καινούργιο καπέλο
που σας έλεγα). Τα αντιθετικά πολιτικά δίπολα της Αριστεράς – Δεξιάς
καθίστανται δευτερεύοντα. Οι Έλληνες δεν διαχωρίζονται, ούτε ξεχωρίζουν από
ξεπερασμένες πολιτικές και ιδεολογικές ταυτότητες. Οι πολίτες που εκφράζονται
μέσα από το νέο Κίνημα είναι ανοιχτοί σε νέες ιδέες, όχι οχυρωμένοι σε
ιδεολογικά στερεότυπα. Είναι πραγματιστές, όχι λαϊκιστές. Είναι πατριώτες, όχι
πατριδοκάπηλοι".
Αυτοί είναι λοιπόν η Δημοκρατική Συμμαχία. Κάτι σαν Θεία
Αποκάλυψη, που μοιάζει όμως τόσο με το παραμύθι που ακούμε χρόνια και χρόνια
τώρα, από τους ίδιους και τους ίδιους που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι.
Και κάτι ακόμα. Είπε: "Ο
ελληνικός λαός, μέσα από την επώδυνη εμπειρία μιας μείζονος εθνικής αποτυχίας,
προβληματίζεται. Αλλάζει. Αναζητά το καινούργιο. Το καινούργιο όμως δεν θα
προκύψει από τα λόγια, αλλά από τις πράξεις. Από αυτές θα κριθούμε (δηλαδή,
ξεχάστε αυτά που κάναμε και άντε πάλι από την αρχή). Ξεκινάμε το ταξίδι αυτό
με επίγνωση των δυσκολιών. Με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα. Η Ελλάδα κρύβει
μέσα της μεγάλες δυνάμεις, τις δυνάμεις της δικής της αλλαγής. Πολλές φορές
βρεθήκαμε στο χείλος του γκρεμού και πολλές φορές ξεφύγαμε με άλματα προς τα
εμπρός που κανείς δεν περίμενε (πράγματι, ποιος το περίμενε, μόνο που το άλμα,
αυτή τη φορά ήταν στην κόλαση του ΔΝΤ και της Τρόικας;). Αξίζει να το προσπαθήσουμε
(πάλι, ως πότε θα πληρώνουμε;).
Μπορούμε να το πετύχουμε (δυστυχώς, το παρελθόν σας δεν εγγυάται το μέλλον μας).
Εμείς είμαστε οι κύριοι της τύχης μας (εσείς είσαστε κυρία της δική σας τύχης
και τα καταφέρατε καλά. Εμείς να δούμε τι θα γίνουμε). Οι διαμορφωτές του
μέλλοντός μας".
Ε' λοιπόν όχι. Ο Ελληνικός λαός δεν
είναι πλέον αυτός που ξέρατε. Έχουμε καταλάβει ότι όσα καπέλα και γραβάτες κι'
αν αλλάξετε, όλοι, παραμένετε πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι, γιατί δεν μπορείτε
να ξεφύγετε από αυτό που μάθατε να κάνετε τόσα χρόνια. Λόγια, λόγια παχιά και χιλιοειπωμένα
και τίποτα άλλο. Τρανό παράδειγμα η θέση της Ελλάδας σήμερα, διεθνώς, όπου μετά 30 χρόνια στα χέρια σας βιώνουμε ”…την επώδυνη εμπειρία μιας μείζονος εθνικής
αποτυχίας”, όπως λέτε.
Τελευταίοι στην κατάταξη της προόδου και πρώτοι στις λίστες της διαφθοράς. Και
μόνο το ότι με την έκφραση Greek statistics, έχουμε γίνει παγκόσμιο ανέκδοτο,
φτάνει. Και όμως απτόητοι, συνεχίζετε να
μοιράζετε χάντρες και καθρεφτάκια (
εθνική ενότητα, ατομικά δικαιώματα, ευρωπαϊκός δρόμος, ιδιωτική πρωτοβουλία,
ανταγωνιστικότητα, διαφάνεια, τεχνολογία, καινοτομία).
Υ.Γ.
Πάντως αν κρίνουμε και από τον τρόπο που έφυγαν (όχι γιατί
έφυγαν, ήταν δικαίωμά τους, αλλά ο τρόπος και οι δικαιολογίες που επικαλέστηκαν)
από την ΝΔ, οι δύο βουλευτές είναι
αξιολύπητοι. Δεν είχαν το θάρρος μιας καθαρής εξήγησης. Ο ένας ενώ προκάλεσε
την διαγραφή του, απόρησε γιατί τον διέγραψαν και ο άλλος διαφώνησε λέει, με
την πολιτική τακτική του Αρχηγού του. Και μετά σου λέει, ” Με αισιοδοξία και
αποφασιστικότητα. Η Ελλάδα κρύβει μέσα της μεγάλες δυνάμεις, τις δυνάμεις της
δικής της αλλαγής”. Σίγουρα
!