Γράφει ο Γιώργος Νικολακόπουλος
Διανύοντας την τελευταία ίσως περίοδο ηρεμίας, πριν την εξολοκλήρου
ανατρεπτική καταιγίδα που θα ταράξει, εδώ και χρόνια λιμνάζοντα νερά στο
φαρμακευτικό επάγγελμα, η προσπάθεια ανάδειξης της αλήθειας συνεχίζεται
με αμείωτη ένταση σε όλα τα επίπεδα.Ο ΠΦΣ (Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος) έχει ήδη ξεκινήσει
να μυξοκλαίγεται στα μέλη του ότι κατέβαλε κάθε
προσπάθεια για να αποφευχθεί το μοιραίο αλλά δυστυχώς πλέον η
κατάσταση έχει ξεφύγει απ’ τον έλεγχό του. Έτσι ο ίδιος ο σύλλογος
τοποθετεί την ψήφιση του επίμαχου νομοσχεδίου τον Οκτώμβριο. Θα πρέπει
ωστόσο να διευκρινίσουμε ότι συγκεκριμένη ημερομηνία απελευθέρωσης του
επαγγέλματος θα ακούσετε μόνο από χείλη ρουφιάνων και προβοκατόρων που
μοναδικό τους στόχο έχουν να διαψευστούν και έτσι να σπείρουν την
απογοήτευση σε όλους όσους περιμένουν στωικά εδώ και χρόνια. Εμείς εδώ
αποτελούμε μια ομάδα φαρμακοποιών όχι μόνο χωρίς φαρμακείο αλλά και
χωρίς υπουργικά ανδρείκελα. Δεν λαμβάνουμε υπόγειες πληροφορίες ούτε
πραγματοποιούμε δοσοληψίες εκδούλευσης. Μοναδικό μας όπλο είναι η
ανάδειξη της αλήθειας και η διαρκής διεκδίκηση του δικαιώματός μας για
εργασία, όπου και όποτε το επιθυμούμε εμείς οι ίδιοι και κανένας άλλος.
Αυτός είναι και θα είναι ο στόχος μας μέχρι την τελική δικαίωσή που δεν
φαίνεται να αργεί. Έτσι λοιπόν μας ενοχλούν ιδιαίτερα οι όποιες
ουρανοκατέβατες και ονειροπαρμένες ομάδες μελέτης για το...........
ελληνικό φαρμακείο και μας «αναγκάζουν» να ασχοληθούμε με τα γραφόμενα τα δικά τους και των συλλόγων που τα προπαγανδίζουν με καταχωρήσεις χιλιάδων ευρώ σε εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας.
Αν θέλετε να δείτε τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες φαρμακείων, όλους εμάς τους μη έχοντες, αλλά και την κοινή λογική, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο. Ο πρόεδρος του ΠΦΣ προτρέπει τα μέλη του να ΜΗΝ εκτελούν συνταγές με νοσοκομειακά φάρμακα, που τόσο έχουν ανάγκη οι ασθενείς. Μιλούν ξεκάθαρα για ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Χρησιμοποιούν ορολογία που μόνο φεουδάρχης του σκοτεινού Μεσαίωνα θα μεταχειριζόταν...
ελληνικό φαρμακείο και μας «αναγκάζουν» να ασχοληθούμε με τα γραφόμενα τα δικά τους και των συλλόγων που τα προπαγανδίζουν με καταχωρήσεις χιλιάδων ευρώ σε εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας.
Αν θέλετε να δείτε τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες φαρμακείων, όλους εμάς τους μη έχοντες, αλλά και την κοινή λογική, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε το παρακάτω βίντεο. Ο πρόεδρος του ΠΦΣ προτρέπει τα μέλη του να ΜΗΝ εκτελούν συνταγές με νοσοκομειακά φάρμακα, που τόσο έχουν ανάγκη οι ασθενείς. Μιλούν ξεκάθαρα για ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Χρησιμοποιούν ορολογία που μόνο φεουδάρχης του σκοτεινού Μεσαίωνα θα μεταχειριζόταν...
Αναρωτιέται λοιπόν η περιβόητη ομάδα μελέτης του ελληνικού φαρμακείου αν απαγορεύεται να ανοίξει κάποιος φαρμακείο σε μεγάλο αστικό κέντρο ή πρωτεύουσα νομού. Οποιοσδήποτε έχει ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με τα του κλάδου των φαρμακοποιών το πρώτο πράγμα που συναντά είναι τα «τείχη» μέσα στα οποία βρίσκονται καλά προστατευμένα τα φαρμακεία τέτοιων περιοχών. Όταν η αναλογία αδειοδότησης που προβλέπει ο νόμος για κάθε νέο φαρμακείο είναι 1 προς 1500 κατοίκους και τα ήδη υπάρχοντα φαρμακεία υπερκαλύπτουν την συγκεκριμένη αναλογία, τότε εύκολα κάποιος καταλαβαίνει ότι η ίδρυση ενός νέου φαρμακείου σε αστικό κέντρο είναι απαγορευτική. Η μοναδική διέξοδος λοιπόν για φαρμακείο σε αστικό κέντρο, είναι η αγορά της άδειας από κάποιον που αποσύρεται. Η τίμη έχει διαμορφωθεί απ’ την «πιάτσα» από 250.000€ και βλέπουμε…Το ποσό αυτό αναφέρεται στην άυλη αξία της άδειας και δεν αντιπροσωπεύει τίποτα το υλικό. Ως εκ τούτου οποιαδήποτε προσπάθεια αιτιολόγησης της συγκεκριμένης τιμής μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει. Για τους τύπους να αναφέρουμε ότι ολοκαίνουργιος εξοπλισμός φαρμακείου 50 τ.μ κοστίζει περί τις 26.000€ (προ ΦΠΑ) ενώ το εμπόρευμα που αυτό χρειάζεται και ειδικά τώρα που οι τιμές έχουν πέσει, κοστίζει από 20 ως 30.000€, ανάλογα με το πόσο παραφάρμακο θα φορτώσει κάποιος. Η μεγάλη λοιπόν αυτή διαφορά-κοροϊδία που προκύπτει είναι που οδήγησε πολλούς από εμάς να περιμένουμε έστω και στην ανεργία. Οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν μας επιλέγουν (παρά μόνο αν είναι υποχρεωμένες απ’ τον νόμο) μιας που έχουμε μεγαλύτερο κόστος απ’ τους χημικούς-βιολόγους-
Σας ευχαριστούμε πολύ για την φιλοξενία σας
Με εκτίμηση,
Γιώργος Νικολακόπουλος, Φαρμακοποιός