Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«δίχως σπάσιμο αυγών ομελέτα δε γίνεται»
(ρήση του Μνημονίου)
Εκτός των άλλων θλιβερών και τραγικών συνεπειών στη ζωή μας, η κρίση έφερε αλλαγές ακόμα και στον τρόπο διαχείρισης της γλώσσας μας. Οι πολιτικοί μας, ή καλύτερα οι επικοινωνιολόγοι σύμβουλοί τους, γνώστες του «Μεγάλου Αδερφού», της δύναμης των λέξεων και των επαναλαμβανόμενων επωδών, εκμεταλλευόμενοι την «Μιντιοκρατία» τους, επιδιώκουν να διαμορφώσουν συνειδήσεις άβουλων και κομφορμιστών πολιτών. Ετσι, τον τελευταίο καιρό, στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τις καταστροφικές για τη ζωή του μέσου πολίτη πολιτικές τους, τους ακούμε συχνά να επαναλαμβάνουν γνωστές λαϊκές ρήσεις, όπως το «δίχως σπάσιμο αυγών ομελέτα δε γίνεται».
Το μοντέλο αυτό της πειθούς του «Μεγάλου Αδερφού», άρχισαν να το μιμούνται ακόμη και πολιτικοί της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ετσι, προ........
ημερών, ακούσαμε τον «ανεξάρτητο» υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, τον κυρ Γιάννη Μπουτάρη, που στην προσπάθειά του να γίνει αρεστός στους ανθρώπους του Μνημονίου, να χρησιμοποιεί την ίδια ρήση. Το πιο τραγικό απ’ όλα, είναι το γεγονός, πως αυτή η ρήση ακούγεται τελευταία ακόμα και από απλούς πολίτες και το ερώτημα είναι τι εννοούν όλοι αυτοί με την ομελέτα, γιατί όλοι γνωρίζουμε πως και «δίχως σφάξιμο γουρουνιού σουβλάκια δε γίνονται».
ημερών, ακούσαμε τον «ανεξάρτητο» υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, τον κυρ Γιάννη Μπουτάρη, που στην προσπάθειά του να γίνει αρεστός στους ανθρώπους του Μνημονίου, να χρησιμοποιεί την ίδια ρήση. Το πιο τραγικό απ’ όλα, είναι το γεγονός, πως αυτή η ρήση ακούγεται τελευταία ακόμα και από απλούς πολίτες και το ερώτημα είναι τι εννοούν όλοι αυτοί με την ομελέτα, γιατί όλοι γνωρίζουμε πως και «δίχως σφάξιμο γουρουνιού σουβλάκια δε γίνονται».
Ολοι αυτοί που χρησιμοποιούν την ως άνω ρήση, συγχέουν τα αυγά με τα καλάθια, ή καλύτερα τους ανθρώπους με τα αυγά. Και ενώ μπορώ να κατανοήσω τον αποξενωμένο από τον λαό γραφειοκράτη πολιτικό, που γι αυτόν η ανθρώπινη κοινωνία δεν υπάρχει, παρά μόνο η αγορά, δεν μπορώ να δείξω την ίδια κατανόηση προς ένα δήμαρχο, που ζητά την ψήφο μας για να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας (η μοναδική δουλειά του δημάρχου), πόσο μάλλον να δείξω κατανόηση προς έναν απλό πολίτη, εκτός κι αν είναι κομματόσκυλο ή βλαξ.
Με αφορμή την είδηση της καταστροφής δεκάδων χιλιάδων μικρομεσαίων εμποράκων, ακούγεται επίσης η ρήση, «η κρίση θα είναι μια ευκαιρία να γίνει ξεσκαρτάρισμα της αγοράς», λες και η αγορά αποτελείται μόνο από αυγά ή άλλου είδους εμπορεύματα. Οι άνθρωποι αυτοί, φαίνεται πως δεν έχουν ίχνος αιδούς, και δεν μιλάμε καν για θλίψη, για τα επερχόμενα δράματα σε δεκάδες χιλιάδες οικογένειες. Αφού εδώ και μια δεκαετία, μετατρέποντας, με επιτυχία, τη λέξη απασχόληση, σε απασχολησιμότητα, πείθοντας ακόμα και τους μακροχρόνια άνεργους, πως δεν ισχύει το άρθρο 22 του Συντάγματος, που εγγυάται το δικαίωμα στην εργασία, βάλθηκαν τώρα να μας πείσουν πως είμαστε αυγά.
Μήπως, τελικώς, λέω μήπως είμαστε αυγά, ή καλύτερα μήπως είμαστε κότες και απλώς δεν το γνωρίζουμε;
Για τους κυβερνώντες σίγουρα. Να δούμε πόσο καιρό θα χρειαστούν να πείσουν κι εμάς, την πλειοψηφία, αφού στη Δημοκρατία, αυτό το ξέρουν και οι κότες, η πλειοψηφία έχει το δίκαιο και τη λογική με το μέρος της.