Πέρα από την πολιτική της σημασία, η είδηση για τους πολλούς πέρασε μάλλον αδιάφορα.
Αντίθετα από μένα που με προβλημάτισε.
Και δεν θα το κρύψω πως με εξόργισε…
Με πικρό χαμόγελο αναρωτήθηκα, για πόσο ακόμα το πανέμορφο, κατά τα άλλα, Καρπενήσι, θα εξακολουθεί να είναι ο ..Δούρειος Ίππος της γνωστής οικογένειας;
Το σκαλοπάτι για την πολιτική τους ανέλιξη;
Για πόσο ακόμα θα χρησιμοποιείται τόσο προκλητικά, ένα τόσο δημοφιλές και ιστορικό πια πρόσωπο, για ιδιοτελείς (;) σκοπούς. Έστω και αν αυτοί παράγονται από το οικογενειακό του περιβάλλον…
Κάτι που πονάει διπλά.
Και κείνον που από κει πάνω βλέπει, αλλά δεν μπορεί να αντιδράσει, αλλά και εμάς όλους που συνδεθήκαμε κάποτε με το πρόσωπο αυτό και το..........
αγαπήσαμε. Χωρίς φυσικά να κουβαλάμε… πολιτικές φιλοδοξίες..
Λίγο …βαρύ αυτό που αναφέρω. Αν είναι και ανακριβές, το κρίμα πάνω μου. Είκοσι χρονών ήμουν όταν γνώρισα τον Παύλο Μπακογιάννη. Αμέσως μετά την αντιπολίτευση. Στα πρώτα χρόνια μου, στην ΕΡΤ.
Όταν ο Παύλος ήταν αναπληρωτής Γενικός. Με Διευθυντή τον Τάκη Χορν. Συνδεθήκαμε και γίναμε φίλοι. Εκείνος έφυγε λίγο μετά από την ΕΡΤ, μαζί με τον Χορν και όλο το Δ.Σ. , εγώ έμεινα.
Και η φιλία μας συνεχίσθηκε. Και σε πολλά θέματα και η συνεργασία μας. Καθώς ήταν ένας εξαιρετικά δημιουργικός και ακούραστος άνθρωπος. Με ιδέες, με καλλιέργεια και αγάπη για την πατρίδα.
Ξέρω πόσο πού αγαπούσε τα παιδιά του, την οικογένειά του, την ιδιαιτέρα πατρίδα του. Τους γονείς του, τον Νίκο τον αδερφό του.. Αγαπούσε τον άνθρωπο και ήθελε να του προσφέρει..
Αυτή την έννοια προσφοράς, πλήρωσε κάποτε, πισώπλατα, από το άνανδρο χέρι των δολοφόνων του.
Η δολοφονία του στάθηκε αφορμή να κερδίσει τότε τις εκλογές ο πεθερός του, ο Μητσοτάκης. Με την παράλληλη στήριξη του Μίκη Θεοδωράκη και του συγχωρεμένου φίλου μου και γείτονά μου στο Χαλάνδρι, Χαρίλαου Φλωράκη.
Αυτή η αύρα του Παύλου, η αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό του, χάρισε την εξουσία στην τότε αξιωματική αντιπολίτευση.
Αυτή η ίδια αύρα, καλείται σήμερα να ανοίξει τις πύλες της πολιτικής στον γιο της Ντόρας. Φυσικά και του Παύλου, ο οποίος πραγματικά λάτρευε τα παιδιά του…
Δεν ξέρω. Τα έχω ομολογώ χαμένα.
Για αυτό και επιφυλάσσομαι στο να διατυπώσω αυτά που σκέφτομαι .
Και που θα ήθελε ίσως να τα πει και ο ίδιος ο Παύλος.
Γιατί ξέρω πως και κείνος τα ίδια σκέπτεται, εκεί πάνω.
Όπως και όλοι όσοι τον αγαπήσαμε, εδώ κάτω.
Και ξέρουμε, πόσο ιδανικά αντιμετώπιζε την πολιτική. Την οποία και είχε ως πεδίο προσφοράς και όχι προσωπικών σκοπιμοτήτων.
Σίγουρα θα εναντιωνόταν, αν η εκλογή ενός νέου πολιτικού υπήρχε ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί για ισχυροποίηση των κομματικών θέσεων του οποιουδήποτε.
Ακόμα και αν ο οποιοσδήποτε ήταν συγγενής.
Δεν ξέρω, δεν παίρνω θέση. Κρατώ τις πικρίες και τους προβληματισμούς μου, γιατί δεν ζω στο Καρπενήσι.
Μόνο οι Καρπενησιώτες ξέρουν, αν όλα αυτά τα χρόνια, ο αγαπημένος γιος του Παύλου τους επισκεπτόταν τακτικά την πόλη και τους εκεί συγγενείς του. Εάν τους θυμόταν και τους τιμούσε. Ή εάν αποκόπηκε από αυτούς και από την πόλη του πατέρα του.
Εάν οι όποιες επισκέψεις, είχαν την ανάγκη επαφής μέσα τους, και την αγάπη, ή αν εγένετο για λόγους.. προβολής, ή άλλων σκοπιμοτήτων, της μαμάς.
Μόνο οι Καρπενησιώτες ξέρουν την επαφή που είχε όλα αυτά τα χρόνια μαζί τους, ο γιός του αγαπημένου τους Παύλου.
Και αν φρόντιζε να μαθαίνει τα τεκταινόμενα της πόλης του πατέρα του, τις ανάγκες της, τις ελλείψεις της, τα όνειρά της…
Ώστε τώρα, ως υποψήφιος, να έχει άποψη για ό,τι λέει. Και όχι να διαβάζει τα όσα του γράφουν άλλοι.
Γιατί κανείς δεν ξέρει τι έχουν στο μυαλό τους αυτοί οι άλλοι. Και με ποιόν τρόπο θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την υποψηφιότητα…
Έτσι θα ήθελε τον υποψήφιο Δήμαρχο της πόλης του και ο ίδιος ο Παύλος. Ακόμα και αν αυτός ο υποψήφιος, ήταν ο γιος του.
Εγώ δεν γνωρίζω. Εγώ είπαμε. Στο Καρπενήσι δεν ψηφίζω. Άντε να πάω μια –δυο φορές κάθε χειμώνα, για το όμορφο τοπίο του.
Μόνο οι Καρπενησιώτες ξέρουν.
Και κείνοι θα κάνουν αυτό που κρίνουν ότι είναι το σωστό.
Εγώ μόνο μια χάρη θα ζητήσω από τον νεαρό Μπακογιάννη. Αφού πρώτα του ευχηθώ ότι είναι το καλύτερο για τον τόπο, για τη μνήμη του πατέρα του και για τον ίδιο.
Θα του ζητήσω, ικετεύοντάς τον, να μην ξεχάσει ποτέ του, σε ό,τι αφορά το Καρπενήσι και τον τόπο μας ευρύτερα, το ότι είναι γιος ΚΑΙ του Παύλου.
Και να λειτουργεί πάντα με την ίδια ευαισθησία και ευθύνη, που θα λειτουργούσε και ο σπουδαίος πατέρας του. Φέρει βαρύ επώνυμο.
Επώνυμο, που η ιστορία μας θα το τιμήσει με ιδιαίτερο σεβασμό.
Αντίθετα με κάποια άλλα επώνυμα…
Καλή τύχη εύχομαι.
Σε όλους μας. Γιατί φοβάμαι, η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει…
ΛΥΣΙΑΣ