Γράφει ο Λυσίας
Λέτε, ο Αντώνης Σαμαράς, να κάνει …συμπαράσταση στον Καρατζαφέρη; Να πασχίζει δηλαδή, για να τον βγάλει από την αριθμητική ισχνότητα, που θα μπορούσε να τον φορτώνει και με …κόμπλεξ;
Διότι, πώς να εξηγηθεί η συνεχής πτώση των ποσοστών της Ν.Δ που τείνουν πια να φθάσουν αυτά του ..ΛΑΟΣ..
Ένδεκα λέει, τοις εκατό, τα ποσοστά προτίμησης της Ν.Δ. στην Αττική. Αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις, που πέφτουν ακόμα χαμηλότερα…
Κρίμα Αντώνη Σαμαρά, για τα όνειρα που έκαναν 800.000 πολίτες ( και όχι μόνο ), που έτρεξαν να ψηφίσουν τον νέο αρχηγό της.. ( Νέας ) Ν.Δ.
Κρίμα για όλη εκείνη την …καλά λουστραρισμένη μόστρα, που «ξεφλούδισε» πριν καν προβληθεί όσο ανέμενε.
Το λάθος ένα, αρχηγέ της Ν.Δ. ( παλιάς και νέας, που αλέστηκε στον ίδιο μύλο και έγινε ..μπαγιάτικος κιμάς )
Ένα το λάθος και μεγάλο.
Που αγγίζει τα όρια της προδοσίας. Και αυτό λάβε το υπόψη σου και ας επισημαίνεται από την ταπεινότητά μου.
Αρχηγία ενός κόμματος, δεν σημαίνει πεδίο επίλυσης παλαιών λογαριασμών. Βεντέτα, όπως την ονομάζουν στην πατρίδα της Ντόρας. Γιατί το θέμα σου Πρόεδρε, δεν ήταν η Ντόρα, ούτε ο Μαρκογιαννάκης.
Το θέμα σου ήταν η λαϊκή απαίτηση. Γι αυτό οι.......
Νεοδημοκράτες δεν έδωσαν την αρχηγία στην Ντόρα. Γιατί αυτή ήταν δεμένη με το γνωστό αμαρτωλό παρελθόν.
Ενώ εσύ, τους προέκυπτες άφθαρτος…
Άφθαρτος. Τι μεγάλη λέξη για την πολιτική.
Και πόσο άγνωστη στο λεξιλόγιό της.
Ως άφθαρτος, λοιπόν, περίμεναν να φέρεις στην επιφάνεια το καθαρό «πρόσωπο» της Ν.Δ. Εσύ όμως ανέβασες τα μανίκια και άρχισες την εκκαθάριση, με ό,τι προσωπικά σε ενοχλούσε.
Ενώ θα έπρεπε πρώτα να ασχοληθείς με ό,τι ενόχλησε τον λαό. Τους Νεοδημοκράτες έστω.
Και αυτό που πρώτα τους είχε ενοχλήσει, ήταν η τελευταία πενταετία. Ήταν ο τόσο αδρανής και επικίνδυνος, όπως απεδείχθη, Καραμανλής. Με τον οποίο εσύ, κόντρα στην βούληση του λαού, κράτησες αγαθές σχέσεις. Απονέμοντάς του και εύσημα! Προφανώς επιστρέφοντάς του την «χάρη» της δικής σου επιστροφής…
Ήξερε φαίνεται τα μελλούμενα της ανικανότητάς του, ο Κωστής, και τα φρόντισε καλά, στο πρόσωπό σου Πρόεδρε της ( νέας ) Ν.Δ.
Τον λαό δεν τον είχε ενοχλήσει ο Μαρκογιαννάκης, αλλά ο ανίκανος και ελάχιστος Προκόπης Παυλόπουλος, που άφησε την Αθήνα να καεί παραμονές των Χριστουγέννων. Και όχι μόνο. Που με την ανικανότητά του, περιέθαλψε τα αίσχη εκείνα που έγιναν στην ΕΡΤ επί Παναγόπουλου, και που ο, εξίσου λίγος, Γερουλάνος, εξακολουθεί μέχρι σήμερα, εν μέρει, να τα διατηρεί.
Ενόχληση για τον λαό ήταν ο Μαρκόπουλος, εξ Εύβοιας, που γελοιοποίησε διεθνώς την χώρα, ως Υπουργός Τουρισμού.
Ήταν ο λίγος ( αλλά με μεταξωτή γραβάτα ) Δημήτρης Αβραμόπουλος, που άφησε τα λαμόγια να λυμαίνονται τον χώρο της υγείας. Ενώ εμάς, μας αρρώστησε όλους με τη …γρίπη των χοίρων, για να βγάλουν κι άλλες μίζες από τα εκατομμύρια εμβόλια που ασκόπως αγόρασε, δέκα φορές πάνω από την πραγματική τους αξία.
Ακόμα, ο Παναγιωτόπουλος, που, ως Υπουργός, δεν μετέφερε το Υπουργείο του στο Ολυμπιακό ακίνητο, ενώ το εξόπλισε γι αυτόν τον σκοπό, με αντικείμενα εκατομμυρίων ευρώ. Με αποτέλεσμα και αυτά να περάσουν στα χέρια του πανούργου Εφραίμ.
Πρόεδρε Σαμαρά, αυτοί όλοι που σε πλαισιώνουν, είναι αυτοί που έβλαψαν κατάφορα τον ελληνικό λαό.
Και τώρα, σαν κόρακες, περιμένουν την ευκαιρία και πάλι, για να συνεχίσουν το πάρτι τους.
Αυτοί είναι που έφθασαν το ποσοστό της Ν.Δ. και της δημοτικότητάς σου, στην εσχατιά της όποιας αριθμητικής ισχύος…
Αυτούς θέλεις στο πλευρό σου; Με αυτούς πορεύσου.
Εάν είχες μια άλλη επιλογή, πιο έντιμη, απέναντι στο λαό που σε πίστεψε, με τα όσα κάνει η κυβέρνηση, θα ήσουν τώρα πρωθυπουργός. Όμως, με αυτά τα «υλικά» που έχεις, ούτε για την ελάσσονα αντιπολίτευση δεν κάνεις.
Κάνοντας απλά τον Γ.Α.Π. και τους συν αυτώ, να τρίβουν τα χέρια τους.
Περισσότερη πιθανότητα, να βρεθεί στην εξουσία, έχει η Ντόρα, παρά εσύ, που έχεις στο πλευρό σου όλα αυτά τα αποκαΐδια, που άφησε πίσω της η πυρκαγιά Καραμανλή.
Ένας παλιός σου φίλος, από την εποχή ακόμα που ο αλησμόνητος Ευάγγελος Αβέρωφ, σου έδινε συμβουλές για το μονοπάτι της ενάρετης πολιτικής, σε αντιπαράθεση με την λεωφόρο της άλλης, την οποία τελικά απ’ ό,τι δείχνουν όλα, εσύ διάλεξες.
Ένας παλιός σου φίλος και από την περίοδο της ΠΟΛΑΝ. Που τώρα, για πρώτη φορά, σου κάνει κριτική.
Και την κάνει με οδύνη.
Αλλά πια, και με θυμό.
…Έχεις ακόμα λίγο καιρό, ενεργοποιήσου! Πριν είναι πολύ αργά….
ΛΥΣΙΑΣ