Γράφει ο ΠαρατηρητήςΜια ακόμη εμφάνιση του Θόδωρου Πάγκαλου στα κανάλια ήταν αρκετή για να ταράξει τα νερά της κοιμισμένης πολιτικής μας συνείδησης. Σαν πραγματικός ογκόλιθος πολιτικού ήθους, κατακεραύνωσε την γαλάζια πρακτική να προσλαμβάνει ρουσφετολογικά, άνεργους νέους. Πως θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά άλλωστε? Η ιστορία του και η ανιδιοτελής προσφορά του στον τόπο δεν του άφηνε άλλα περιθώρια.
Βέβαια δεν ήταν για τον ταπεινό Θόδωρο μία εύκολη απόφαση. Πολύτεκνος κι ο ίδιος, πέρασε πολλές νύκτες συμπάσχοντας νοερά με τους νέους που θα πέταγε στο δρόμο.
Όχι όμως, δεν έπρεπε να αφήσει τον εαυτό να παρασυρθεί από ψυχοπονιάρες σκέψεις. Το όφελος για τον τόπο θα ήταν τεράστιο! Η ιστορία του έδινε άλλη μια ευκαιρία να βγει μπροστάρης. Έτσι λοιπόν πήρε την απόφαση να αποκαλύψει τις πρακτικές της επάρατης Δεξιάς. Άστραψε και βρόντησε μέσα από το φιλόξενο, γι’ αυτόν και τους ομοίους του, τηλεοπτικό μετερίζι του Μεγάλου καναλιού.
Βέβαια βρέθηκαν κάποιοι ποταποί να του την “πούνε” του Θόδωρου για την κόρη του που διόρισε στην Βουλή. Μάταια όμως. Αυτός δεν θα έκανε ποτέ κάτι ενάντια στις αρχές του. Εύκολα τους αποστόμωσε κραδαίνοντας τον...... νόμο του ΠΑΣΟΚ, που λίγο πριν παραδώσει την εξουσία στην επάρατο, με σφραγίδα και με βούλα έδινε το δικαίωμα να διορίζονται παιδιά, φίλοι, γκόμενες κλπ. βουλευτών στην Βουλή. Άλλωστε η μικρή και τρυφερή Αριάδνη δεν είδε ποτέ την Βουλή σαν αποκούμπι αργομισθίας. Αφού τα Γράμματα δεν ήταν γι’ αυτήν (με το ζόρι απόφοιτος Λυκείου), άνοιξε τα καλλιτεχνικά φτερά της και χωρίς καμία πολιτική αβάντα έπιασε δουλειά στην χορωδία του Δήμου Αθηναίων, όπου κάθε εμφάνιση της αποτελεί και ένα καλλιτεχνικό γεγονός, η δε Αριάδνη ετοιμάζεται καθώς φημολογείται, για μεγάλα πράγματα, μια και η μικρή Ελλάδα δεν μπορεί να φυλακίσει το λυρικό της ταλέντο.
Όσο για την γυναίκα του που επίσης μπήκε στο στόχαστρο των λίγων και μικρών, τους διέψευσε η ίδια η αλήθεια, αλλά κυρίως η ιστορία των Παγκάλων. Μία ιστορία γεμάτη ανιδιοτελή προσφορά προς τον τόπο.
Ο παππούς Θόδωρος ήταν αυτός που έδωσε το στίγμα της αφοσίωσης και της πειθαρχίας στον φέρελπι εγγονό. Μόνο που η ταπεινή Ελευσίνα και η μίζερη Ελλάδα ήταν πολύ μικρές. Γι’ αυτό και στη Γαλλία βρήκε το έδαφος που χρειαζόταν. Εκεί μπόρεσε να κτίσει τις βάσεις γι’ αυτό που θα τον χαρακτήριζε στην μετέπειτα λαμπρή πολιτική του σταδιοδρομία. Παρ’ ότι μακριά, ποτέ όμως δεν ξέχασε την Πατρίδα που στέναζε από τον ζυγό της Δικτατορίας. Μετείχε κι αυτός στον αγώνα ενάντια στην Χούντα, άσχετα αν από μετριοφροσύνη και ταπεινότητα δεν επιζητούσε την προβολή…
Η στιγμή όμως της δικαίωσης δεν άργησε να έλθει. Γυρίζοντας στην Ελλάδα το πρώτο πράγμα που θέλησε ήταν να υπηρετήσει την πόλη που μεγάλωσε. Δυστυχώς οι ψηφοφόροι της Ελευσίνας δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τις ιδέες του άρτι αφιχθέντος εκ Παρισίων συμπατριώτη τους. Αυτοί καλά-καλά, λόγω των αρβανίτικων ριζών, ούτε ελληνικά δεν μπορούσαν να καταλάβουν, όπως ο ίδιος ο Θόδωρος κατά καιρούς προσδιόριζε την προέλευση των συμπολιτών του.
Η μεγάλη στιγμή όμως δεν άργησε να έλθει. Το 1981 ο Α. Παπανδρέου, παιδί κι αυτό της Διασποράς, αναγνώρισε τις ικανότητες του Θόδωρου, βάζοντας τον στα ψηφοδέλτια. Η συνέχεια ήταν ένας θρίαμβος. Μέχρι και σήμερα καταλαμβάνει αδιάλειπτα τουλάχιστον μία (λόγω όγκου) θέση στο Κοινοβούλιο. Μπορεί ο Θόδωρος να μην δούλεψε ποτέ στην ζωή του, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι του λείπει η επαφή με τον κόσμο της φτώχειας και της εργατιάς. Είναι μόνιμος επισκέπτης των λαϊκών αγορών της εκλογικής του περιφέρειες, όπου δεν χάνει την ευκαιρία να δείχνει πόσο συμπάσχει με τους συνομήλικους του συμπολίτες της τρίτης ηλικίας.
Αυτό όμως που τον χαρακτηρίζει είναι η συνέπεια του λόγου του και η ξεκάθαρες ιδέες του. Όσο για το θάρρος του είναι ομολογουμένως παροιμιώδες. Άπειρα τα παραδείγματα που προτίμησε να γελοιοποιηθεί παρά να απαρνηθεί τα πιστεύω του.
Μπορεί ο Θόδωρος σωματικά να μοιάζει να μοιάζει με ελέφαντα, όπως χαιρέκακα του προσάπτουν οι ορκισμένοι και ζηλόφθονοι εχθροί του, πνευματικά όμως και πολιτικά είναι ένας πραγματικός αίλουρος. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από τα έργα και ημέρες του μεγάλου πολιτικού στοχαστή? Κόντρα όπως πάντα στο ρεύμα δεν δίστασε να παραδώσει τον Οτσαλάν στην φιλόξενη αγκαλιά των Τούρκων, πράττοντας το σωστό για τον τόπο. Οι κατηγορίες των άλλων ότι το έκανε υπακούοντας στις εντολές του υπερατλαντικού αφέντη, δεν τον αγγίζουν. Ο Θόδωρος έβλεπε πάντα μακριά γι’ αυτό και δεν κώλωσε να ξεπουλήσει τα Ίμια, να στηρίξει το σχέδιο Ανάν και να υπογράψει την συμφωνία της Μαδρίτης αναγνωρίζοντας τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Παρά τον σωματικό του όγκο, ποτέ δεν δίστασε να κάνει τις πιο θαρραλέες και ριψοκίνδυνες πολιτικές κολοτούμπες . Ήξερε ότι η Ιστορία θα του αναγνωρίσει στο μέλλον αυτές τις πράξεις αυτοθυσίας.
Γεννημένος ηγέτης δεν αφήνει την ευκαιρία να τα βάλει με όλους και με όλα. Από το στόχαστρο της κριτικής του δεν έχει γλυτώσει ούτε ο σημερινός αρχηγός του, του οποίου την θητεία ως υπουργού Εξωτερικών καυτηρίαζε. Και βέβαια θα μείνει αξέχαστη η ρήση του που χαρακτήριζε τη Γερμανία ελέφαντα με εγκέφαλο νάνου. Δεν έχει καμία σημασία όταν μετά τα “γύρισε” βάζοντας την ουρά κάτω από τα, ομολογουμένως, ευτραφή σκέλια του. Το συμφέρον του τόπου είναι πάνω από την προσωπική του γελιοποίηση.
Αν δεν γνωρίζαμε τον Άνθρωπο (με Α κεφαλαίο) Πάγκαλο, θα ήταν εύκολο να παρασυρθούμε σε κρίσεις, σχετικά με τον ρόλο του στην κυβέρνηση και το δυσβάσταχτο φορτίο που έχει αναλάβει. Λίγοι αντιλαμβάνονται πόσο ψυχικό σθένος απαιτείται για να περιοδεύει στα κανάλια βάζοντας πλάτη στην γενική κατακραυγή για το ξεπούλημα της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Λίγοι γνωρίζουν τον δύσκολο και μοναχικό δρόμο που επέλεξε γι’ αυτόν η Μοίρα. Θα ήταν εύκολο για τον Θόδωρο να απαρνηθεί την μέθη της πολιτικής και να αφοσιωθεί στην καλλιέργεια των αμπελιών του. Δεν είναι όμως ίδιον του Ανδρός η φυγή. Το έργο που επιτελεί θα αναγνωριστεί από τις μελλοντικές γενιές του τόπου . Μόνο που δεν είναι σίγουρο αν αυτές θα απαρτίζονται από πολίτες της ίδιας εθνικότητας, θρησκείας και γλώσσας.