Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Όπως η πολιτική έχει την παραπολιτική της, έτσι και η Καλογερική έχει την παρακαλογερική της. Ένα από τα παραδοσιακά αστεία της περιόδου των νηστειών είναι το βάφτισμα από τους Καλογέρους των αρτύσιμων τροφών σε νηστίσιμων. Αυτή η πρακτική, υπαρκτή ή μη, πέρασε και στην λαϊκή μας σοφία, και την συναντάμε ως «βάφτισε το κρέας ψάρι». Και επειδή η Δευτέρα παρουσία δεν έχει έρθει ακόμη, όπως και να το βαφτίζεις το κρέας, κρέας παραμένει.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην πολιτική. Όταν θέλουν οι ηγέτες μας να φύγουν από τη στενωπό της πολιτικής φθοράς των κομματικών τους σχηματισμών σκέφτονται να τα βαφτίσουν με άλλο όνομα ή να τους φορέσουν άλλα ρούχα. Το είδαμε πρώτα από τον Γιώργο Παπανδρέου και τους πολύχρωμους ήλιους λίγο πριν τις εκλογές του 2004, μπορεί βέβαια οι ήλιοι να ήταν εμφανισιακά ωραίοι, δεν παρέλειψαν όμως να ξυπνήσουν εφιάλτες στους θεματοφύλακες της 3ης του Σεπτέμβρη, και τελικά δεν κατάφεραν να μετατρέψουν το κρέας σε ψάρι και το ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκε σε μία μεγάλη εκλογική ήττα.
Μέχρι το Νοέμβριο του 2007, και την.......
τελική επικράτηση του Γιώργου Παπανδρέου στις εσωκομματικές εκλογές που τον έβαλαν σε τροχιά διεκδίκησης της Πρωθυπουργίας, η συζήτηση για αλλαγή ονόματος και συμβόλων επανερχόταν συχνά- πυκνά στην ημερήσια διάταξη του ΠΑΣΟΚ, και δεν αποκλείεται βέβαια και να επιστρέψει κάποια στιγμή στο μέλλον.
Το 2010 φαίνεται πως είναι η ώρα της Ν.Δ. να προσφύγει στα Καλογερικά πολιτικά βαφτίσια. Δεν ξέρω αν θα κάνουν διαγωνισμό ανάμεσα στους 800.000 που ανέδειξαν τον Αντώνη Σαμαρά στη θέση του Προέδρου, δεν ξέρω αν θα έχουμε κάποια επιστροφή στον Ελληνικό Συναγερμό ή στην Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση, δεν ξέρω αν αληθεύουν οι φήμες ότι τα ονόματα Πολιτική Άνοιξη και Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών παίζονται over, εκείνο που ξέρω είναι ότι όπως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έτσι και τα ονόματα δεν κάνουν τις πολιτικές.