Γράφει Ο Κων/νος ΔρακάτοςΆντε πάλι, χαρές και πανηγύρια από την κυβέρνησή μας και τα μεγάφωνά της! Μήπως πήραμε την Πόλη; Μήπως η Αγία Σοφία ξανάγινε εκκλησία; Μήπως άνοιξε η Σχολή της Χάλκης; Μήπως, έστω, πείσαμε τους Σκοπιανούς για το "λάθος" τους και αποφάσισαν εφεξής να ονομάζονται Παίονες, να πάρουν δηλαδή το όνομα ενός αρχαίου λαού που έζησε ακριβώς στο χώρο αυτό κάποια εποχή - βέβαια πολλούς αιώνες πριν εμφανιστούν οι Σλάβοι, αλλά τι να κάνουμε αφού, σόνη και καλά, θέλουν να συγγενεύουν με αρχαιότερους λαούς - και οι οποίοι δεν ήταν Έλληνες ούτε και μιλούσαν Ελληνικά; Τίποτα απ' όλα αυτά δυστυχώς.
Οι χαρές και τα πανηγύρια των κυβερνώντων, είναι γιατί ύστερα από κοπιώδεις ενέργειες μηνών και διπλωματικών χειρισμών ακριβείας όπως π.χ. ότι το περίστροφο, γεμάτο ή άδειο, βρίσκεται πάνω στο τραπέζι, όπως στα "σαλούν της άγριας δύσης", ή ότι αν δε μας δώσετε εσείς θα πάμε σε άλλο "μαγαζί", και άλλα τέτοια κόλπα, αποδείξεις υψηλής ευφυίας, πέτυχαν προς χάριν εμού του αχαΐρευτου και των.........
άλλων ομοίων μου 9.999.700 εκατομμυρίων γηγενών Ελλήνων (υπάρχουν και 300 "νοικοκυραίοι"), ώστε να ξεπληρώσουμε με ευνοϊκούς όρους, δηλαδή με τόκο μόλις 5% και κάτι (για να μην ξοφλήσουμε ποτέ), τα χρέη των 300 δισ. συν τα πολλά άλλα δισ., που με τις ασωτίες μας και την ανικανότητά μας, αφήσαμε αποδώ και αποκεί, φέσι!
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, όλα τα παραπάνω είναι για γέλια φυσικά, αλλά όχι και ψέματα.
Πράγματι χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας σε διαφόρους, γιατί φαίνεται ότι όποιον συναντούσαμε στο δρόμο με μαύρη τσάντα, μετά τα τυπικά, καλημέρα, τι κάνει ο/η σύζυγος και τα παιδιά, του ζητούσαμε δανεικά, χωρίς να κάνουμε διακρίσεις, χρώματος, φυλής, θρησκεύματος και ιδεολογίας, ων ουκ έστι αριθμός και ονόματα!
Υπάρχει όμως μια πολύ, μα πάρα πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Αυτά τα χρήματα τα δανείζονταν άλλοι για εμάς χωρίς εμάς, χωρίς να μας ρωτήσουν και χωρίς να μας δώσουν λογαριασμό και τα "διαχειρίζονταν" οι ίδιοι για εμάς χωρίς εμάς, χωρίς να μας ρωτήσουν και χωρίς να μας δώσουν λογαριασμό, ποτέ.
Τώρα, αν κάποιος από εμάς, αφελής προφανώς, τους ρωτήσει, "Μα γιατί το κάνατε αυτό και ποιος σας έδωσε το δικαίωμα", θα του απαντήσουν και θα έχουν δίκιο, "Εσύ φυσικά, με ίδια σου τα χεράκια, ξέχασες; Μάλιστα ρωτούσες και πόσους σταυρούς δικαιούσαι να βάλεις...που έτρεχες με τα πλαστικά σημαιάκια στο χέρι...θυμάσαι;"
Για να μην σου πω ότι μπορείς ν' ακούσεις ότι κάνεις σαν τον "απατημένο σύζυγο" που όσο περνάει καλά με τις "επενδύσεις" του εραστή της συζύγου του, ούτε μιλάει και καμιά φορά "διευκολύνει την κατάσταση", αλλά μόλις τα πράγματα αλλάξουν διαμαρτύρονται για χαμηλή απόδοση του "κεφαλαίου", καληώρα;
Τι να κάνουμε λοιπόν; Να γελάμε και ας μας πούνε "καλοπερασάκηδες", ή να κλαίμε και να μας πούνε, κερατάδες;