Tης Ολγας Σελλα
Υπάρχουν και εδώ -όπως παντού- δύο εκδοχές. Η πρώτη είναι να αρχίσουμε να κρίνουμε το προκριθέν τραγούδι για τον διαγωνισμό της Eurovision ανάλογα με την άποψη του καθενός, καθώς και τις τουαλέτες των παρουσιαστριών, το στυλ που επέλεξαν για το show, τις μουσικές και τις στιχουργικές αρετές των υποψήφιων τραγουδιών, τις ενδυματολογικές τους επιλογές. Ακόμα και όσοι μετέχουν στη διαδικασία κριτικής του τραγουδιού που επελέγη, ακόμα και όσοι είναι έξαλλοι βροντοφωνάζοντας ότι πρόκειται για ένα μείγμα κιτς με έθνικ στοιχεία -που πάντα έχουν πέραση-, για μια χοντροκομμένη εκδοχή ενός σύγχρονου μύθου του Ζορμπά (με την προσθήκη ποντιακής βράκας) όλοι φαίνεται να μετέχουν, εκόντες άκοντες, στην εκδοχή που αποδέχεται αυτή την «καλλιτεχνική» διαδικασία, που βρίσκεται εδώ και χρόνια πολύ μακριά από τις κοινές πολιτιστικές αναζητήσεις και τάσεις της γηραιάς ηπείρου.
Τη δεύτερη εκδοχή καθόρισε η απόφαση τριών χωρών (Ανδόρα, Ουγγαρία, Μαυροβούνιο) να μη μετάσχουν στον διαγωνισμό λόγω της οικονομικής κρίσης και μίας, της Τσεχίας, να απέχει λόγω μειωμένου ενδιαφέροντος του κοινού της χώρας. Κάποιες χώρες της Ευρώπης δηλαδή, πολύ απλά, έκαναν αυτό που κάνουν τα απανταχού μικρά νοικοκυριά όταν στενεύουν τα οικονομικά τους: έκοψαν τα περιττά έξοδα. Εδώ ακούσαμε από την κρατική τηλεόραση να ανακοινώνει με υπερηφάνεια ότι φέτος η Eurovision θα στοιχίσει 500 χιλ. ευρώ (τα μισά από την περυσινή διοργάνωση), δεν θα πραγματοποιηθεί promo-tour, θα γυριστεί βίντεο.
Σε αντίθεση με άλλους φίλους ή φίλτατους συναδέλφους, δεν υποστηρίζω ότι όποιος θέλει να παράγει πολιτισμό πρέπει να βρει μόνος του τα χρήματα. Η τέχνη χρειάζεται αρωγή, ενίσχυση, χώρους υποδοχής για να επικοινωνήσει με το κοινό, που θα την αποδεχτεί ή θα την απορρίψει. Υποστηρίζω όμως, πως όταν τα οικονομικά (τα δημόσια, εκείνα που ενισχύουν και στηρίζουν θεσμούς σύγχρονους ή παλαιότερους) στενεύουν απελπιστικά -όπως συμβαίνει τώρα- απλώς πρέπει να κυριαρχούν οι προτεραιότητες, υπεύθυνη για τις οποίες είναι ασφαλώς η πολιτεία. Οταν κεντρικά μουσεία της χώρας εξακολουθούν να είναι κλειστά επειδή αναζητούνται χρήματα για να διοριστούν φύλακες, όταν η Εθνική Λυρική Σκηνή μεταιώνει παραγωγές, ενώ από ό, τι αποδείχθηκε η Εθνική Πινακοθήκη δεν έβαλε καν υποψηφιότητα να φιλοξενήσει το μεγάλο κομμάτι της έκθεσης του Μιρό στην Αθήνα, που ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη στην Κύπρο.
Ναι, υπάρχουν τομείς του πολιτισμού και της τέχνης που λειτουργούν παιδευτικά, διαμορφώνουν κριτήρια και αντιλήψεις, ώστε, προοπτικά, το ευρύ κοινό να επιλέγει αισθητικές και μορφές τέχνης. Μήπως και στον επόμενο διαγωνισμό Eurovision στα sms προτίμησης να δηλώνεται απλώς η απόρριψη αυτής καθεαυτής της διαδικασίας του διαγωνισμού τραγουδιού Eurovision;
Ολγα Σελλα