Γράφει ο Δημήτρης ΚακογιάννηςΑυτή η επιμονή της κυρίας Αγγέλας να μας στείλει στο ΔΝΤ αμέτι μουχαμέτι μου δημιουργεί κάποιους συνειρμούς που θάθελα να τους εξωτερικεύσω μπας και βρεθεί κάποιος ειδικός να μας εξηγήσει το φαινόμενο:
Πρόσφατα η κυρία Κριστίν Λαγκάρντ, η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξή της στους Financial Times, είπε διάφορα για την πολιτική που εφαρμόζει η Γερμανία, καθώς υποστήριξε ότι τα τεράστια εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας -που στηρίζονται στην συγκράτηση του εργατικού κόστους- συνιστούν πολιτική ανεφάρμοστη για πολλές χώρες της Ευρωζώνης.
Η ίδια υπογράμμισε ότι το Βερολίνο θα ..........έπρεπε να αναζητήσει τρόπους ενίσχυσης της εγχώριας ζήτησης (δηλ. στη Γερμανία) προκειμένου να βοηθήσει τις χώρες με ελλείμματα να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους και να βελτιώσουν τη δημοσιονομική τους κατάσταση και όχι απλώς να εμμένει πεισματικά στη μείωση των ελλειμμάτων.
Προφανώς η Γερμανία έκανε εξαιρετική δουλειά την τελευταία δεκαετία, βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητά της και συμπιέζοντας το εργατικό κόστος.
Εκπρόσωπος της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ δήλωσε ότι η επιτυχία της χώρας τους βασίζεται στις ισχυρές εταιρείες, επομένως το ερώτημα «πώς μπορούν να κάνουν το ίδιο οι άλλες χώρες;» είναι πολύ πιο χρήσιμο από το να ζητούν ορισμένοι από τη Γερμανία να αλλάξει τον εξαγωγικό προσανατολισμό της οικονομίας της. «Όταν σημειώνουμε επιτυχία, αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως ότι αφαιρούμε κάτι από τους γείτονές μας. Οι βασικοί μας ανταγωνιστές δεν βρίσκονται πλέον εντός της Ε.Ε., αλλά στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, όπως και στις αναπτυσσόμενες χώρες, σαν την Κίνα και την Ινδία», σημείωσε από την πλευρά του εκπρόσωπος της γερμανικής ομοσπονδίας εξωτερικού εμπορίου BGA.
Πίσω από αυτές τις δηλώσεις και αντιδηλώσεις Γερμανών και Γάλλων -μεταξύ των οποίων βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα με τα προβλήματά της- κρύβεται η αγανάκτηση της Γαλλίας που βλέπει πως η Γερμανία κερδίζει πολύ χρήμα στις πλάτες των υπολοίπων εταίρων της. Με την καθήλωση των μισθών και έχοντας μειώσει την εσωτερική ζήτησή της, αφού οι Γερμανοί μέσα στην ανασφάλειά τους αντί να καταναλώνουν αποταμιεύουν, η Γερμανία με ανταγωνιστικά τα προϊόντα της έχει κατακλύσει τις ευρωπαϊκές αγορές και έχει δημιουργήσει εις βάρος των εταίρων της ένα σοβαρότατο εμπορικό πλεόνασμα.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων και με δεδομένη την υποχώρηση του Ευρώ έναντι του δολαρίου ακόμα και με την πρόθεση της προσφυγής της χώρας μας στο ΔΝΤ, πόσο μάλλον με την τετελεσμένη απόφαση της Κυβέρνησης, εφ όσον τελεσφορήσει, η όποια επί πλέον υποτίμηση του Ευρώ καθιστά τα Γερμανικά προϊόντα ακόμα πιο φθηνά και ανταγωνιστικά στις παραπάνω αγορές των ΗΠΑ, Κίνας, Ιαπωνίας, Ινδίας που σημαίνει ακόμα περισσότερες εξαγωγές για τη Γερμανία αφού η σχέση τιμής/ποιότητας υπερέχει άλλων χωρών της ΕΕ, αύξηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της, και εν ολίγοις ισχυροποίηση της θέσης της μεταξύ των λοιπών εταίρων της στη Ε.Ε.
Ένα ερώτημα που γεννάται είναι:
Άραγε εμείς σαν χώρα παρίας έχομε τη δυνατότητα να αποκλείσουμε από την αγορά μας όσο είναι δυνατό και εφικτό τις προμήθειές μας από την «φίλη» αυτή χώρα και να προτιμούμε όσο το δυνατόν προϊόντα παραγωγής μας ώστε να κινηθούν τα γρανάζια των επιχειρήσεών μας και οι επιχειρήσεις μας να προτιμήσουν «γρανάζια» από άλλες βιομηχανικές χώρες ώστε να μπορούμε να πούμε πως έχουμε κάποιες «ενοχλητικές» δυνατότητες παραπάνω και έτσι να δώσουμε τη «μάχη» μας από το να πέσουμε άδοξα και αμαχητί ???????