ΤΑ ΠΕΖΟΠΟΡΗΜΑΤΑ του ΜαράκουΤα πράγματα έγιναν όπως ακριβώς τα είχε σχεδιάσει το σατανικό του μυαλό. Δεν άργησε να χτυπήσει η μεγάλη εξώπορτα και μια καλοντυμένη κυρία φάνηκε στο κεφαλόσκαλο ,παραμερίζοντας με αυθάδεια τους πάντες.
¨Είμαι η Δούκισσα Όλγα Εμπάγεβνα ¨μου συστήθηκε με στόμφο αλλά και με ύφος πολλών καρατίων.
Όμως κανένας δεν της έδωσε σημασία. Απεναντίας ακούστηκαν κατάρες και ανομολόγητες βρισιές από τους δεκάδες τραυματίες που περίμεναν στωικά τη σειρά τους.
«Πίσω στην ουρά μωρή αρχοντοκαριόλα»,ακούστηκε από τα χείλη μιας κακομοιριασμένης μάνας που κρατούσε στην αγκαλιά της το λαβωμένο βλαστάρι της.
Τότε έγινε μεγάλο κομφούζιο μιας και η .....
εν λόγω μεγαλοκυράτσα γυρίζοντας της επιδεικτικά την πλάτη, της απάντησε με λόγια γιομάτα περιφρόνηση «βγάλε το σκασμό παρακατιανή, ξέρεις σε ποια απευθύνεσαι ?»
Εκεί στ αλήθεια τα πήρα στο κρανίο και σπρώχνοντας την σχεδόν βίαια, την υποχρέωσα να κατέβει ένα σκαλί παρα κάτω.
Τότε στα ξαφνικά άνοιξε η εσωτερική πόρτα και φάνηκε εκείνος !
Ρίχνοντας μου μια άγρια ματιά ,την τράβηξε απ το χέρι και την έσουρε προς τα μέσα, χωρίς να δώσει καν σημασία στις διαμαρτυρίες του κόσμου.
Κατόπιν με κάλεσε μέσα να βάλω ένα χεράκι για την περίπτωση της. «Κοίταξε να λύσεις τον κορσέ της Κυρίας, γιατί εγώ δεν τα καταφέρνω με τους κόμπους», είπε χαϊδεύοντας της τρυφερά τα καπούλια.
Εκείνη με γουρλωμένα μάτια ,τον άφησε να την πασπατεύει από πάνω ως κάτω γι αρκετή ώρα, χωρίς καν ν αρθρώσει λέξη, λες και την είχε μαγνητίσει.
Εγώ απ τη μεριά μου ένοιωσα τόσο ερεθισμένος με όλα αυτά, που αναγκάσθηκα να στρέψω το βλέμμα μου προς πάτωμα.
«Είμαι η Δούκισσα Όλγα Εμπάγεβνα πάτερ και δεν ήρθα για μένα», επανέλαβε εκείνη ξεψυχισμένα ,καθώς ο Ρασπούτιν είχε αρχίσει να την χαϊδεύει ξεδιάντροπα στα πιο απόκρυφα σημεία του κορμιού της.
«Πρώτα πηδάμε και μετά το συζητάμε «απάντησε εκείνος γελώντας απόκοσμα.
«Χρειάζεσαι μπόλικες μετάνοιες τέκνο μου,μα και καλό οριζοντιωμένο ξεμάτιασμα»είπε δίνοντας την ένα ρουφηχτό φιλί στην γυμνή της πλάτη.
«Μα ήρθα για κάτι πολύ σοβαρό» συνέχισε εκείνη κομπιάζοντας, ενώ συγχρόνως προσπαθούσε ν απωθήσει τα βρώμικα χέρια του από πάνω της.
Τα μάτια του Γκριγκόρι Ρασπούτιν πετάχτηκαν απ τις κόγχες τους όταν έλυσα και τα τελευταία κορδόνια του κορσέ της.
Ένα αγαλμάτινο θεϊκό κορμί ξεπρόβαλε μπροστά μας ,έτοιμο για κάθε είδους φαντασίωση. Μια Αφροδίτη της Μήλου στη κυριολεξία !Προσπάθησε κάποια στιγμή να της χουφτώσει τα αλαβάστρινα και στητά της στήθια, αλλά έφαγε ένα ξεγυρισμένο μπάτσο,που τον έκανε να χάσει τον βηματισμό του. «Ας μη βιαζόσαστε πάτερ, έχουμε καιρό να με ..ξεματιάσετε, ψέλλισε εκείνη θυμωμένα και συνέχισε,«Ομως δεν ήρθα για λόγου μου, αλλά για την Τσαρίνα μας»
Στο άκουσμα του ονόματος ,ο Γκριγκόρι τράβηξε σα κεραυνοβολημένος τα χέρια του από πάνω της και μου ζήτησε επειγόντως ένα μπουκάλι βότκα.
«Ωστε η Μεγαλειότητα της με ζήτησε?» είπε βγάζοντας το φελλό με τα δόντια του και δίνοντας μου την εντολή να βοηθήσω την πανέμορφη γυναίκα στο ντύσιμο της. Άλλο που δεν ήθελε η χάρη μου !Τί καμπύλες Θεέ μου !Γιοματούλα κομματάκι και με πολλά πιασίματα ,όχι σαν τις ξερακιανές και σανιδωμένες Πρωσίδες .Αυτό ήτανε θηλυκό για ….ήμαρτον Κύριε, αλλά δεν άντεξα στον πειρασμό ο δόλιος..
Εκείνη την στιγμή ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν βάζοντας την πιο μειλίχια και αγγελική μάσκα στο πρόσωπο του της απεύθυνε τον λόγο
«Μα τι με χρειάζεται έμενα τον ταπεινό δούλο του Κυρίου η Μεγάλη μας Τσαρίνα ,Δούκισσα μου?» την ρώτησε κάνοντας μια θεατρινίστικη υπόκλιση .
«Θα σας εξηγήσω στη διαδρομή προς το παλάτι, Άγιε άνθρωπε. Μας περιμένει η άμαξα μου στην είσοδο, ας βιαστούμε λοιπόν» είπε εκείνη και στη συνέχεια άρχισε να κατεβαίνει με πολύ χάρη και σκέρτσο τη ξύλινη σκάλα, έχοντας ξοπίσω της δυο ξετρελαμένους αρσενικούς ,αλλά και τις κραυγές αγωνίας των αρρώστων που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους.
«που πάς πάτερ?..,μη μας εγκαταλείπεις.»........
συνεχίζεται