Γράφει η Ελένη ΠαπαδοπούλουΑυτοί που συνέλαβαν το νομοσχέδιο για την υπηκοότητα σίγουρα δεν ήταν εκπαιδευτικοί. Διότι εάν υπήρχε στην ομάδα έστω και ένας ειμαι σίγουρη πως θα έφερνε πολύ σοβαρές αντιρρήσεις για την εξαετή φοίτηση ως επαρκή παράγοντα απόδοσης ιθαγένειας. Δεν θα αναφερθώ στο θέμα της γλώσσας και το εάν είναι ή δεν είναι αρκετά έξι χρόνια για να αναπτυχθεί γλωσσικά ένα παιδί, που έρχεται με διαφορετική μητρική γλώσσα. Θα αναφερθώ στο πολύ απλό ερώτημα. Είναι έξι χρόνια αρκετά για να μορφωθεί ένα παιδί; Και αναφέρομαι σε αυτά που θα πάνε σχολείο στην Α Δημοτικού. Πώς το ελληνικό κράτος αποδέχεται σε νομοσχέδιο του την αγραμματοσύνη μίας νέας γενιάς, που σκοπεύει να εντάξει στην κοινωνία του; Με ποιό τρόπο διασφαλίζεται το γεγονός πως πολλά από τα παιδιά αυτά που προέρχονται από εξαθλιωμένες οικογένειες, αφού θα έχουν διασφαλίσει την υπηκοότητα, δεν θα σταματάνε το σχολείο για να δουλέψουν, να ζητιανέψουν ή να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης; Και μην μου πούνε για τις κυρώσεις που θα έχουν οι γονείς, γιατί είναι γνωστό πως ο νόμος σπάνια εφαρμόζεται. Είναι τόσο δύσκολο να υπάρξει μία ασφαλιστική δικλείδα, ώστε τα παιδιά να συμπληρώνουν τουλάχιστον την υποχρεωτική εκπαίδευση;
Εάν τώρα αναφέρονται σε ..........
μαθητές που εντάσσονται στο σχολείο σε μεγαλύτερη τάξη εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Τα παιδιά αυτά πιθανόν να έχουν παρακολουθήσει πριν το σχολείο στη χώρα τους. Άλλο πρόγραμμα, άλλη γλώσσα. Αυτά έχουν ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες από τα μικρότερα και δύσκολα συμβαδίζουν με τα υπόλοιπα. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει ακόμη τις υποδομές για να τα βοηθήσει. Εδώ και χώρες πιο έμπειρες και οργανωμένες από τη δική μας και δεν έχουν καταφέρει και πολλά πράγματα.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι υπεύθυνοι είναι πως η αγραμματοσύνη φέρνει φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό. Δεν μπορεί το νομοσχέδιο να τη νομιμοποιεί. Πώς νομίζουν πως θα πετύχουν κοινωική συνοχή; Τί τους κάνει να πιστεύουν πως αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς επαρκή μόρφωση, δεν θα περιθωριοποιηθούν; Το χαρτί της υπηκοότητας;
Το νομοσχέδιο πρέπει να διασφαλίσει πως δεν θα υπάρξει σχολική διαρροή πριν τουλάχιστον την ολοκλήρωση της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Προσωπικά πιστεύω πως το όλο θέμα είναι μία υποκρισία, ουδόλως ενδιαφέρονται πραγματικά για τους μετανάστες και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης τους. Το ζήτημα αυτό λύνεται με υποδομές του Κράτους (και δεν εννοώ καταλύματα) και όχι με κούφιους νόμους. Όσο για το συγκλονιστικό επιχείρημα πως η 5ετία ορίζεται από την πλειοψηφία ευρωπαϊκών κρατών να αναφέρω πως τα κράτη αυτά είναι οργανωμένα, έχουν υποδομές, έχουν καλές οικονομίες, έχουν εμπειρία σε θέματα διαχείρισης της μετανάστευσης και είναι πολύ πιο αυστηρά με τους λαθρομετανάστες, σε αντίθεση με εμάς που με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο θα την πάρουν μία μέρα την άδεια παραμονής και θα γίνουν νόμιμοι. Ας γίνουμε πρώτα Ευρώπη σε όλα τα παραπάνω και μετά ας δούμε πώς θα γίνει και η ένταξη. Όχι να ξεκινάμε ανάποδα ελπίζοντας πως κάποια μέρη θα γίνουμε κι εμείς σοβαρό κράτος.