ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ
Η δεκάτη είναι ένας φόρος που αντιστοιχεί στο ένα δέκατο επί του συνόλου της ετήσιας παραγωγής ενός αγαθού, συνήθως αγροτογεωργικού, μία πρακτική εξαιρετικά προσφιλής κατά τους οθωμανικούς χρόνους, όταν μάλιστα η εκμίσθωση του δικαιώματος είσπραξης φόρων από πλευράς κεντρικής κυβέρνησης προς τους τοπικούς άρχοντες ήταν πάγια πρακτική των οθωμανικών αρχών, κατά πολλούς δε μάλιστα, παράμετρος καταλυτική στην επιτάχυνση της αποσύνθεσης του Κράτους. Η φορολογική πολιτική των Οθωμανικών αρχών, σε μία λογική cost-benefit analysis, αντάλλαξε την χαοτική και υψηλού ρίσκου διαδικασία που προϋπέθετε η είσπραξη του φόρου από εντεταλμένους φοροεισπράκτορες της Υψηλής Πύλης μέσα στο αχανές μωσαϊκό της Άγριας Ανατολής, με ένα συγκεκριμένο ποσό άμεσα καταβλητέο από τους μισθωτές, οι οποίοι εφεξής αναλάμβαναν οι ίδιοι το δικαίωμα είσπραξης των φόρων, που τους .......
εκχωρείτο για συγκεκριμένο χρόνο (ενίοτε και ισοβίως) μέσα από την διαδικασία της εκμίσθωσης.
Σαν αποτέλεσμα, η σχετιζόμενη με την μανία για πλουτισμό ιδιοτέλεια και πλεονεξία των μισθωτών, ανέβαζε τα φορολογικά άχθη των υπηκόων της Αυτοκρατορίας με τρόπο τέτοιο που, η κεντρική κυβέρνηση, αποσυντεθειμένη και εξαρτώμενη σε μεγάλο βαθμό από την παραδοσιακή αφοσίωση των ιδιωτικών στρατών μεγάλων οικογενειών, αδυνατούσε να ελέγξει. Είναι ίσως η πρώτη και με τις βαθύτερες ρίζες καταγεγραμμένη «διαπλοκή» στην ιστορία της μείζονος περιοχής του ελληνισμού μετά τους βυζαντινούς χρόνους. Το φαινόμενο αυτό διατηρείται μέχρι τις μέρες μας, με τους «προσωπικούς» διακανονισμούς με εφοριακούς που περιλαμβάνουν ανταλλαγή μαύρου χρήματος κατόπιν εκβιασμού καθώς και με το χρηματιστήριο των θέσεων όπου οι «καλές» καρέκλες στις «καλές» εφορίες έχουν και αλμυρές ταρίφες για όποιον θέλει να χτυπήσει τα καλά μπαξίσια και να πιάσει την καλή.
Περισσότερα εδώ: http://timouradi.blogspot.com/